پایگاه خبری - تحلیلی ميز نفت 27 ارديبهشت 1393 ساعت 13:16 https://www.mizenaft.ir/news/216/واحدی-کمک-مصدق-آمد -------------------------------------------------- ماجرای شیرین واحد تقطیر 70 عنوان : واحدی که به کمک مصدق آمد! -------------------------------------------------- با شکایت شرکت نفت ایران و انگلیس از دولت ایران،پرونده ملی شدن صنعت نفت در دیوان لاهه و شورای امنیت به جریان افتاد و طرف انگلیسی در یکی از مهم‌ترین بندهای شکایت خود، به عدم توان ایران در راهبری تولید و پالایش نفت، تاسیسات نفتی و تعمیرات اشاره کرد. متن : به گزارش «ميز نفت»، این استدلال انگلیسی‌ها که در واقع دلیلی منطقی برای طرف «شاکی» محسوب می‌شد از سوی حقوقدانان ایران چالشی بزرگ خوانده شد و تمامی نگاه‌ها به بخش فنی نفت جنوب دوخته شد؛ تکنسین و کارگران ایرانی به موجب بی‌توجهی انگلیسی‌ها به آموزش آن‌ها در معرض آزمون بزرگی قرار گرفته بودند و برج تقظیر ۷۰ پالایشگاه آبادان، محلی بود که می‌شد با راه‌اندازی آن از سوی ایرانی‌ها، این استدلال شرکت نفت ایران و انگلیس را رد کرد. شرکت نفت ایران و انگلستان در طول نیم قرن اداره تاسیسات نفتی، ایرانیان را تحقیر کرده و هیچ کار اساسی به مهندسان ایرانی واگذار نکرده بود و به قدری ضعف فنی ایرانیان را نهادینه کرده بود که رزم آرا در لایحه دفاع از گس – گلشائیان در صحن علنی مجلس شورای ملی با اطمینانی خاص گفت: « ایرانی که قابلیت ساختن یک لو لهنگ (آفتابه) را ندارد چگونه می‌تواند پالایشگاه نفت آبادان را اداره کند؟» با این فضای سیاه کمتر امیدی درباره اثبات توان مهندسان ایرانی وجود داشت؛ حتی اگر این توان نیز وجود داشت از سوی دولت بسیار محدود و ناجیز دیده می‌شد. کارکنان قدیمی پالایشگاه آبادان هیچ‌گاه سخنان تمسخرآمیز مهندسان برق و تاسیسات انگلیسی را هنگام خروج از ایران فراموش نمی‌کردند که با نگاهی عالیجنابانه از عجز ایران می‌گفتند :« ناو سن موریتیوس به دهانه خلیج فارس نرسیده عاجزانه دست به دامانمان می‌شوید.» آن‌ها به محض حرکت سوار شدن بر ناو به پالایشگاه نگاه می‌کردند و کار کردن آن را به حساب خوش شانسی ایرانیان گذاشتند و با بوق‌های ممتد ناو سعی در تمسخر و تحقیر ایرانیان داشتند. دکتر رضا فلاح به عنوان یکی از مدیران صنعت نفت و رئیس آموزشگاه آبادان و یکی از مدیران پالایشگاه قرار بود به همراه مصدق راهی شورای امنیت سازمان ملل شود و مدارکی را با خود ببرد که نشان دهد ایرانی‌ها در اداره صنعت نفت مشکلی ندارند. ۱۷ مهر ۱۳۳۰، زمانی بود که سازمان ملل آن را برای حضور هیئت ایرانی در شورای امنیت تعیین کرده بود، اما به پیشنهاد ایران زمان برگزاری این جلسه به تاریخ ۲۲ مهرماه موکول شد. واحد تقطیر ۷۰ پالایشگاه آبادان بدون هیچ نقشه ساختی و ناشناخته‌ای از سوی مهندسان ایرانی زیر ذره‌بین طراحی و ساخت رفت؛ انگلیسی‌ها نقشه تاسیسات را با خود برده بودند و تنها راه برای راه اندازی این واحد، مهندسی معکوس بود که با موفقیت انجام شد. چند روز پیش از برگزاری اجلاس شورای امنیت مهندسان ایرانی به مقامات خبر دادند همه چیز مرتب است و مهم‌ترین ابزار برای اثبات حقانیت ایرانی‌ها در ملی شدن آماده به کار است. همه خبرنگاران داخلی و خارجی به آبادان دعوت شدند تا شاهد این پدیده باشند؛ همه خبرگزاری‌ها بلافاصله پس از پوشش افتتاح این واحد، آن را در خروجی خود قرار دادند و این موفقیت فضای غالب رسانه‌های جهان شد. مهندسان و مشاوران فنی خارجی نیز به تمامی مراحل راه اندازی و در نهایت صحیح بودن پروسه طراحی و راه اندازی تاییدیه فنی دادند. با حضور هیئت ایرانی در سازمان ملل که مصادف بود با خبر راه اندازی واحد تقطیر ۷۰، فضای روانی وحشتناکی را علیه غرب ایجاد کرده بود و هیئت ایرانی با غروری خاص با این کشورها سر میز مذاکره نشست. مصدق در نطق خود در شورای امنیت به خوبی به این موضوع اشاره کرد و گفت: «شرکت سابق دیگر به هیچ عنوان روی ایران را نخواهد دید ، ایران حاضر است از کارشناسان خارجی به صورت عادلانه استفاده کند و نفت به مشتری‌های خارجی بفروشد ولی حاضر نیست به کشورهای خارجی حق نظارت بر صنعت نفت ایران را بدهد.