۰
۶
نگاهی به گذشته و یک علامت سوال

روزی که زنگنه گفت الیوم یوم الرحمه

در نگاه نفتی‌ها مقصر اول و آخر کسانی هستند که «یوم الرحمه» را تکرار کردند و لابی‌ها را نه برای انداختن زنگنه بلکه برای به صدارت رسیدنش فعال کرده بودند. ساده‌اندیشی در سال ۹۲ تاوانی هشت‌ساله برای نفتی دارد که فکر می‌کرد زنگنه هبوط کرده برای «کار!...»
روزی که زنگنه گفت الیوم یوم الرحمه
وحید حاجی پور | شرایط وزارت نفت و فعالیت‌های این وزارتخانه با توجه به تحریم‌های نفتی در حال سخت شدن است؛ صنعت نفت نیازمند بسیج همه نیروها و مدیران دلسوز است ولی کمتر مدیری حاضراست با وزیر نفت کار کند. بیژن زنگنه هم بارها گفته است باید با هم بسازیم اما خود شاخص‌ترین فردی است که به صف اتحاد می‌زند. برای درک بهتر این موضوع بهتر است به سال 92 برگردیم تا بدانیم چرا کسی حاضر نیست با وزیر نفت همکاری کند.

پنج سال پیش همین روزها، مدیرانی که برای ورود زنگنه لابی کرده بودند؛ آن‌هایی که منتقدان سنتی را برای عبور ژنرال از بهارستان متقاعد کرده بودند، افراد در سایه‌ای که رضایت نمایندگان مجلس را جلب کرده بودند، دست به جارو برده و نفت را آب زدند تا مقدم شیخ‌الوزرا گلباران شود. چهار سال از آن روزها می‌گذرد اما همان‌ها همچنان زخم زبان می‌شنوند، هنوز هم چشم‌ها برای آن‌ها نازک شده و ابروها به هم می‌روند. آن‌هایی که برای آقای «برند» جاده را صیقل زده بودند امروز در نگاه نفتی‌ها مقصر اول و آخرند، بماند که همان‌ها سخت پشیمانند و معترفند بازی خوردند. دو هفته پیش از معرفی زنگنه به مجلس زنگ لابی به صدا درآمد و مجلس اصولگرا در نفت به‌دست کسانی می‌چرخید که از مجلس ششم در راهروهای بهارستان رفت‌وآمد داشتند. از احمد توکلی گرفته تا علیرضا زاکانی و الیاس نادران، همه و همه رأیی را صادر می‌کردند که برگرفته از منتقدان سنتی آقای وزیر بود. در دولت‌های نهم و دهم هم حضور داشتند و همه‌چیز را اداره می‌کردند.
 
وقتی قرار شد زنگنه معرفی شود واسطه‌های بسیاری به کار گرفته شدند، از بزرگ مناطقی‌ها، آن‌ها که دلشان برای نفت می‌سوخت به میدان آمدند تا ببینند آینده نفت با زنگنه بهتر خواهد شد یا بدتر؛ روزهای سختی بر نفت حاکم بود و تحریم‌ها نفس نفت را بریده بود، جلسات و لابی‌ها که تشکیل شد زنگنه هم دعوت شد تا از او بشنوند، بشنوند که آیا تغییر کرده است یا همان زنگنه قبلی است. زنگنه و حلقه اولش شامل رسول لاهیجانیان، محمود ثقفیان، سید اصغر هندی و نصرت رحیمی به‌اتفاق چند نفر دیگر جلسات را قطار کردند تا جا بیندازند که زنگنه آنی نیست که بوده، او تغییر کرده است و می‌خواهد با کمک نفتی‌ها، نفت را اداره کند. شبیه همان ماجرای سال ۱۳۷۶ که چند واسطه با نفتی‌ها قرار گذاشتند و زنگنه هم می‌گفت آمده‌ام به شما کمک کنم. ۲۰ سال پیش هم همین سناریو پیاده شد و پس از موفقیت، پاک‌سازی‌ها آغاز شد.
 
بیم آن می‌رفت که زنگنه مدل ۹۲ همانی باشد که همه از آن فراری بودند ولی او مدام می‌گفت تغییر کرده است. وقتی مدیران مؤثر نفت در قیطریه با وی نشستند او همان حرف‌های سال ۷۶ را تکرار کرد اما با مضمونی دیگر، او گفت: «الیوم، یوم‌الرحمه». این عبارت وزیر نفت روبه‌روی عبارت کسانی قرار گرفت که می‌گفتند اتفاقاً الیوم،‌یوم الملحمه است. بحث میان منتقدان وزیر نفت برای روز رحمت یا روز انتقام بالا گرفت تا در نهایت گروه دوم راه خود را جدا کنند، چون در اقلیت بودند. به این اکتفا کردند که یادآوری کنند بعد از رأی اعتماد، نمازهای قضا اقامه خواهد شد اما مقبول نیفتاد. گروه اول می‌گفتند زنگنه تغییر کرده و قرار است کار کند و گروه دوم می‌گفتند این بازی است.
 
به هر شکل، زنگنه از فیلتر بهارستان به‌سختی عبور کرد و به نفت رسید. احکام اول که صادر شد محسن پاک‌نژاد یکی از آن‌ها بود. «یوم الرحمه» کمی غبارآلود شد. کسی نمی‌توانست باور کند برای افرادی حکم صادر شده است که روزگاری جرئت عبور از خیابان قائم‌مقام را هم نداشتند. نوروز ۸۸ که زنگنه شبانه به محمودآباد رسید خیلی از مدیرانی که به استراحت آمده بودند برای از دست ندادن صندلی خود، دست خانواده را گرفتند و همان شب عازم تهران شدند تا حتی در هوایی که زنگنه نفس می‌کشد، دم نگیرند و بازدم پس ندهند. برای همان‌ها حکم صادر شد و همان‌هایی که می‌گفتند زنگنه تغییر کرده است دچار یأس شده و سرانجامی جز برکناری نداشته باشند.
 
اولین نفراتی که برکنار و بازنشسته شدند همان‌هایی بودند که سینه سپر می‌کردند و می‌گفتند زنگنه برای کار آمده است نه چیز دیگر. زخم‌زبان‌ها آغاز شد تا گوشه‌گیر شوند. همه‌کسانی که آن شب از محمودآباد فرار کردند به رأس آمدند و آن‌هایی که برای وزیر نفت جاده صاف کردند از نفت پیاده شدند. یوم الرحمه‌ای که شنیده می‌شد به‌سرعت رنگ باخت و آنی شد که واهمه‌اش می‌رفت. حالا تاریخ در حال تکرار است، آن‌هایی که باقی مانده‌اند هم طی ماه‌های آینده پیاده خواهند شد و نفت یکدست می‌شود به سود وزیر نفت با شاغول اختصاصی‌اش.

در نگاه نفتی‌ها مقصر اول و آخر کسانی هستند که «یوم الرحمه» را تکرار کردند و لابی‌ها را نه برای انداختن زنگنه بلکه برای به صدارت رسیدنش فعال کرده بودند. ساده‌اندیشی در سال ۹۲ تاوانی هشت‌ساله برای نفتی دارد که فکر می‌کرد زنگنه هبوط کرده برای «کار!...»
دوشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۰۶:۲۴
کد مطلب: 21213
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


آریو
Iran, Islamic Republic of
معضل خود زنگنه است . در حقیقت اگر علی آبادی از فدراسیون فوتبال وزیر نفت میشد، حتما اوضاع با امروز تفاوتی نمی داشت..
Iran, Islamic Republic of
البته ورود مجدد آقای وزیر به وزارت نفت برای یکسری از شاگردان و نظرکردگان ایشون که بی هیچ تجربه ای و از دانشگاه موفق به ورود به شرکت نفت با قراردادهای مدت معین و حقوق های بالا و فتح شرکت نفت شده اند، معنای واقعی "رحمت" است.
یک نفتی دلسوخته
Iran, Islamic Republic of
وای بر ساده اندیشان که وزارت نفت را به فنا دادن و کسی را اوردن که 8 سال کارنامه مخدوشی مثل کرسنت و استات اویل و.....داشت و چیز دیگری نیز در چنته نداشت نه برند بود و نه علامه دهر یکی از همین وزرای بود که چندین سال سیم ارتباطات خودش را به حضرات وصل کرده بود و و لاغبر.ان روزی که اکثر دلسوزان نظام داد و فریاد می زدند که ایشان را معرفی نکنید چون اوعضو جریان فتنه است و سالها از نفت دور بوده است و دیگر در این زمان کارایی ندارد ولی لابی های قدرت و جریانهای رانتی و اختلال گران در عرصه نفت با ...... کار خودشان را کردند که حالا دیگر دیر شده و نفت و پرسنلش در حال نابودی است یا باید استعفا دهد یا از وزارت خلع شود تنها راه ممکن .
Iran, Islamic Republic of
گزینشی کامنت ها را منتشر میکنی . بسیاری از نظرات کارمندان واقعی نفت را یا منتشر نمی کنی یا بعد از چند روز تاخیر منتشر می کنی ! اسم این کار چیست آقای حاجی پور ؟ تمام بدنه این صنعت نفت خرد شده . بعید میدانم کسی شاعل در صنعت نفت باشد و به این کوتوله گروهبان فحش ندهد ! بالا تا پایین بدنه نفت مثل آن حیوان نجیب پشیمان شده اند که چرا دور دوم رای دادند ؟ یعنی اینقدر کاظمی لولوخورخوره بود ؟! که ناچار شدند به کوتوله گروهبان رای بدهند ؟
Iran, Islamic Republic of
همان میر کاظمی که میگویی دکترای مهندسی صنایع داشت نه کارشناسی عمران و در ضمن کار هایی که در جهت توسعه پالایش و پخش و پارس جنوبی کرد و پروژهایی که انجام داد با قاسمی در طول 14 سال اینحضرت گروهبان زنگنه نکرده است
Iran, Islamic Republic of
بررسی سابقه زنگنه در وزات نفت در دو دوره اول و دوره های دوم ضرورت دارد. سیاست های ایشان همواره در داخل بسیار سیاسی و مخرب بوده است شروع آن ایجاد شرکت های نفتی بدون مسئولیت و صرفا هزینه بر و الان این شرکتها بدون بازده و ارزش افزوده باری بر دوش صنعت نفت می باشند،‌قدن بعدی گاز رسانی های بدون برنامه و بیش از 5 برابر برنامه مصوب در برنامه سوم توسعه،‌توسعه بی رویه صنایع پتروشیمی های بالادستی،‌بازنشسته کردن خیل عظیمی از نیروی انسانی به بهانه برون سپاری خدمات مورد نیاز صنعت نفت،‌ایجاد شرکت های پیمانکاری بدون راهبرد صحیح و سپردن میادین مشترک به این پیمانکاران و ایجاد ضررهای جبران ناپذیرو... ولی از بعد خارجی انعقاد قراردادهای بیع متقابل نفتی و گازی با پیمانکاران خارجی یک تحول بعد از انقلاب بود. در دوره های بعدی نیز دقیقا با همین روند روبروهستیم‌،‌سپردن مهمترین مسئولیت های وزارتخانه و شرکت های زیر مجموعه به افراد فاقد تجربه و حتی تحصیلات مرتبط و از بین بردن انگیزه برای بدنه کارشناسی صنعت نفت و علیهذا،‌