یک پیشنهاد برای اوراق سلف

به گزارش میز نفت ، جلیل سالاری قائم مقام اسبق شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس با اشاره ضرورت اصلاح روابط مالی وزارت نفت با پالایشگاه‌ها گفت: در حال حاضر دولت قصد دارد با فروش اوراق سلف نفتی نقدینگی لازم برای تامین بودجه خود را جذب کند، درحالیکه می‌توان با انجام راهکارهای دیگری با یک تیر چند نشان زد و علاوه بر تامین بودجه به طرح‌های توسعه پالایشگاه‌ها و اشتغالزایی نیز کمک کرد.

وی ادامه داد: طبق قانون تنظیم بخشی از مقررات دولت روابط مالی وزارت نفت با پالایشگاه‌ها بدین صورت است که نفت خام را با قیمت 95 درصد فوب خلیج فارس به پالایشگاه‌ها به صورت اعتباری می‌دهد و سپس هر 3 ماه یکبار براساس میزان فرآورده‌ای که از پالایشگاه‌ها دریافت می‌کند کار تسویه مالی را انجام می‌دهد. بخشی از فرآورده‌ای را که وزارت نفت تحویل می‌گیرد با قیمت تکلیفی در داخل عرضه می‌کند و مابقی فرآورده نیز به قیمت صادراتی توسط شرکت ملی پالایش و پخش به فروش می‌رسد.

سالاری گفت: یکی از راهکارهای اصلاح روابط مالی دولت با پالایشگاه‌ها بدین صورت است که فروش نفت دولت به پالایشگاه‌ها از شرایط اعتباری خارج شود و نفت را در قالب اوراق سلف نفتی و به صورت نقدی به مردم بفروشیم. بدین صورت به جای بازه‌های 3 ماه، دولت می‌تواند پول فروش روزانه 1.8 میلیون بشکه نفت را به صورت نقدی و آنی دریافت کند.

قائم مقام اسبق شرکت ملی پالایش و پخش گفت: در این روش اختیار صادرات فرآورده‌های نفتی به پالایشگاه‌ها داده می‌شود که در حال حاضر در اختیار دولت است. بدین صورت پالایشگاه‌ها کار صادرات 5 فرآورده اصلی را خودشان با رعایت صلاحیت و انجام چانه‌های مورد نظر انجام می‌دهند و دولت نیز از تصدی‌گری خارج شده و به رگولاتوری و تنظیم‌گری می‌پردازد.

* پیشنهاد اصلاح روابط مالی دولت با پالایشگاه‌ها با فروش اوراق سلف نفتی

وی توضیح داد: پس تا اینجای کار مردم، نفت پالایشگاه‌ها را در قالب اوراق سلف نفتی از دولت خریداری کرده‌اند و اختیار صادرات فرآورده نیز به خود پالایشگاه‌ها داده شده است. بخشی از فرآورده‌های موردنیاز داخل نیز توسط دولت و به قیمت فوب از پالایشگاه‌ها خریداری می‌شود. در این روش هم دولت پول نفت خود را بدون تاخیر 3 ماهه و به صورت آنی دریافت کرده است و هم با خرید نفت توسط مردم برای پالایشگاه‌ها منابع مالی برای انجام طرح‌های توسعه‌ای و احداث پالایشگاه‌های جدید ایجاد شده است.

سالاری گفت: در این راستا باید این طرح‌های توسعه‌ای و احداث پالایشگاه‌ها در قالب مشارکتی بین چند پالایشگاه موجود تعریف شود و آنها ملزم به انجام آن باشند و مردمی که اوراق سلف نفتی خریده‌اند نیز بسته به اجرای طرح توسعه‌ای یا احداث، سهامدار پالایشگاه فعلی یا جدید بشوند. در حال حاضر دولت بین 16 تا 20 درصد در پالایشگاه‌ها سهام دارد. به جای اینکه این سهام در قالب صندوق عرضه شود می‌توان نگاه توسعه به صنعت پالایشی داشت.

قائم مقام اسبق شرکت ملی پالایش و پخش افزود: پس توجه کنید که دولت پس از فروش نفت به مردم منابع بودجه‌ای خود را به صورت آنی تامین می‌کند و از طرفی بخشی از نقدینگی موجود در جامعه نیز جمع‌آوری می‌شود. از طرفی چون مردم به جای پالایشگاه‌ها پول نفت را پرداخت کرده‌اند، با صادرات 5 فرآورده اصلی توسط پالایشگاه‌ها نقدینگی آنها افزایش می‌یابد و موظف می‎شوند به صورت مشارکتی اقدام به احداث پالایشگاه کرده و مردم را نیز در آن سهامدار کنند.

وی در پاسخ به این سوال که چه انگیزه‌ای برای مشارکت مردم در این طرح وجود دارد گفت: وقتی اقتصاد طرح درست باشد و طرح جذابیت لازم را داشته باشد مردم قطعا برای خرید اوراق سلف نفتی اقدام خواهند کرد. همین الان در بورس هر طرحی که مردم فکر کنند اقتصاد بهتری دارد برای خرید سهام آن هجوم می‌آورند. ضمن اینکه می‌توان سازوکاری نیز فراهم کرد که اگر فردی تمایل داشت حتی به صادرات فرآورده نیز اقدام کند.

*طرح فروش اوراق سلف نفتی پالایشگاه‌ها چه فوایدی را به همراه دارد؟

سالاری گفت: اگر این ایده به صورت نظام‌مند پیاده‌سازی شود، نقدینگی جامعه جمع‌آوری می‌شود و پالایشگاه‌ها نیز مجبور می‌شوند طرح‌های توسعه‌ای خود را در یک بازه زمانی و موعد مشخص به پایان برسانند و شما دیگر با پروژه‌های غیراقتصادی مواجه نخواهید بود که سرمایه دولت را هدر بدهد چون اینجا در یک طرف ماجرا مردمی هستند که انتظار سود دارند و پالایشگاه قطعا طرح‌هایی را پیگیری خواهد کرد که سودآور و اقتصادی باشند.

قائم مقام اسبق شرکت ملی پالایش و پخش گفت: بدین صورت مردم با خرید اوراق سلف نفتی و سهامدار شدن در پالایشگاه جدید، سود واقعی به دست می‌آورند و بازار بورس نیز از حبابی شدن نجات پیدا می‌کند و به بخش واقعی اقتصاد یعنی تولید فرآورده‌های پالایشگاه‌های جدید گره می‌خورد و دیگر این اتفاق رخ نمی‌دهد که مثلا سهام پالایشگاهی به 12 میلیارد دلار برسد درحالیکه خود پالایشگاه ارزشش 4 میلیارد دلار نیست.

وی ادامه داد: از طرفی با اجرای این طرح شرکت پالایش و پخش نیز از حالت فروش فرآورده و کارمزدگیری خارج می‌شود و موظف می‌شود به پالایشگاه‌ها در انجام مطالعات فنی و اقتصادی و مکان‌یابی برای احداث پالایشگاه‌های جدید کمک کرده و بر عملکرد آنها نظارت کند.

سالاری گفت: در صورتی که این طرح به درستی اجرا شود، هم بودجه دولت به صورت آنی تامین می‌شود، هم نقدینگی در جامعه جمع می‌شود، هم به طرح‌های توسعه پالایشگاه‌ها کمک می‌شود، هم مردم با سهامدار شدن سود می‌کنند و هم شرکت پالایش و پخش از حالت کارمزدبگیری به رگولاتوری تغییر ماموریت پیدا می‌کند و هم پالایشگاه‌ها با فروش فرآورده‌های خود و اجرای طرح‌های توسعه‌ای سودآوری‌شان افزایش می‌یابد.

قائم مقام اسبق شرکت ملی پالایش و پخش در پایان خاطرنشان کرد: در سال 92 بنده طرحی در این باره پیشنهاد دادم که در قالب آن چند پالایشگاه می‌توانستند به مشارکت در ساخت پالایشگاه جدید اقدام کنند. از طرفی پیمانکاران و شرکت‌های تامین کالا نیز می‌توانند بخشی از هزینه‌های خود را در قالب سهامدار شدن در طرح تسویه کنند. البته توجه داشته باشید که بنده یک کلیاتی از این طرح را توضیح دادم و قطعا جزئیات تقنینی و بسترسازی سناریو کار جداگانه‌ای را می‌طلبد.

انتهای پیام/

شنبه ۱ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۴۶