انتقادات صریح راغفر از خام فروشی
99 میلیارد دلار برای خام فروشی!
۹۹ میلیارد دلار صرف صنایع پتروشیمی شده تا از خام فروشی جلوگیری شود، اما مواد خام اکنون تنی ۷۸۰ دلار فروخته می‌شود، در حالی که محصولات پتروشیمی تنی ۷۴۰ دلار به فروش می‌رود.
به گزارش «ميزنفت»، حسین راغفر در میزگرد عنوان «مشکل اقتصاد کجاست؟» که در دانشگاه امام صادق برگزار شد، با بیان اینکه بعد از گذشت ۱۰۸ سال از تولید نفت خام، هنوز خام‌فروشی می‌کنیم و این صحیح نیست، خاطرنشان کرد: ساختار کشور راه کجی رفته و منافع سیاسی و اقتصادی گروه‌های خاصی رقم خورده است.
این اقتصاددان تاکید می‌کند اولین مطلب این بوده که باید مشخص شود، چه صنایعی پیش‌برنده دیگر صنایع هستند.
وی ادامه داد: ۹۹ میلیارد دلار صرف صنایع پتروشیمی شده تا از خام فروشی جلوگیری شود، اما مواد خام اکنون تنی ۷۸۰ دلار فروخته می‌شود، در حالی که محصولات پتروشیمی تنی ۷۴۰ دلار به فروش می‌رود.
راغفر به موضوع فروش گاز پتروشیمی‌ها اشاره کرد و افزود: برای تعیین این موضوع نگرانی هایی وجود داشت، زیرا ۵۰ درصد سهام بازار بورس مختص پتروشیمی‌ها بوده و عنوان می‌شد این موضوع منجر به سقوط بورس می‌شود.
این اقتصاددان به نقد پتروشیمی ها در دستکاری منابع ارزی کشور پرداخت و یادآور شد: چشم‌انداز روشنی در توسعه استراتژیک اقتصادی نداریم و صنایه نیز ناکارآمد است، اولین نکته مغفول فقدان استارتژی توسعه اقتصادی است و اینکه نقش صنایع الکترونیک، فولاد و ماشین سازی تعیین شود.
راغفر در مورد نقش دولت نیز اظهار داشت: به عنوان سیاستگذار و ناظر بر اجرا توسط بخش خصوصی باید عمل کند، اما شرایط کسب و کار امکان حضور بخش خصوصی را منتفی می‌کند.
با اشاره به موضوع ضرورت اصلاح ساختارهای اقتصادی اظهارداشت: با ذکر یک عامل نمی‌توان راه حل اقتصاد ایران را منحصر کرد، اقتصاد سالهاست برنامه دارد، اما هیچ گاه بر مبنای راهبرد توسعه نبوده است.
وی ادامه داد: الگوی مطلوبی که برای اقتصاد ترسیم می‌شود، هیچ‌جا مکتوب نیست و مشخص نبوده که کدام بخش قرار است، الگو باشد.
استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا(س) با طرح این سوال که برای توسعه اقتصاد از کجا باید شروع کنیم، به کشور چین اشاره کرد و گفت: این کشور با عظمت اقتصادی در دنیا روی ۵ صنعت پیش برنده تاکید می‌کند و منابع را روی این بخش‌ها سرمایه گذاری کرده و هدف‌گذاری کمی برای اهداف توسعه صنعتی به طور مشخص در افق‌های زمانی ترسیم کرده است.
این اقتصاددان تاکید کرد: هرج و مرج برنامه‌ای در اقتصاد کشور وجود دارد، برای مثال به آمارهایی می‌توان اشاره کرد که این موضوع را نشان می‌دهد، در کشور ۱۲۰۰ شرکت ماشینی داریم که ۴۰۰ مورد آن فعال است و برای این شرکت‌ها امکانات و ماشین‌آلات با اعتباری بالغ بر یک میلیون یورو از اتریش وارد می‌شود، ۸۰۰ تای دیگر از شرکت‌ها مجوز وصولی گرفته که منتظر ارتباط یا آزاد شدن منابع هستند.
راغفر با اشاره به اینکه در حال حاضر ۳۶۰ شرکت موتور سیکلت‌سازی در ایران وجود دارد، بیان داشت: ۱۶۰ شرکت فعال بوده و به دلیل نبود قطعه‌سازی در داخل، عمده قطعات وارداتی هستند و ۲۰۰ شرکت دیگر منتظر فرایند‌های کسب و کار هستند.
به گفته این اقتصاددان، شرکت‌های تولید کننده رب گوجه بیشتر از میزان تولید گوجه در کشور است و به همین دلیل بسیاری از ظرفیت‌ها خالی مانده است.
این عضو هیات علمی دانشگاه با بیان اینکه شرکت‌های فولادی نیز چنین وضعی دارند عنوان داشت: صرف‌نظر از جانمایی و مکان‌یابی آنها که نیاز به آب دارند، اکنون ۷ ششرکت ذوب‌آهن در خراسان رضوی با کمتر از ۲۰ درصد ظرفیت کار می‌کند یا آب وجود ندارد.
وی با طرح این سوال که جایگاه فرش ماشینی و امثال آن در اقتصاد ایران کجاست، تصریح کرد: فولاد باید در خدمت چه صنعتی باشد؟ مشخص است که در خدمت هیچ صنعتی نبوده و فقط در بحث ساخت و ساز مسکن استفاده می‌شود، اما کشور کره همزمان با صنعتی شدن ما، صنایع فولاد را با تولید ورق ایجاد کرد، تا دیگر صنایع خود را در زنجیره تولید قرار دهد، اما صنایع فولاد ما میلگرد و تیرآهن تولید می‌کنند و اکنون به دلیل نبود ساخت و ساز سرمایه‌ها قفل می‌شود.
منبع: فارس
این اقتصاددان تاکید می‌کند اولین مطلب این بوده که باید مشخص شود، چه صنایعی پیش‌برنده دیگر صنایع هستند.
وی ادامه داد: ۹۹ میلیارد دلار صرف صنایع پتروشیمی شده تا از خام فروشی جلوگیری شود، اما مواد خام اکنون تنی ۷۸۰ دلار فروخته می‌شود، در حالی که محصولات پتروشیمی تنی ۷۴۰ دلار به فروش می‌رود.
راغفر به موضوع فروش گاز پتروشیمی‌ها اشاره کرد و افزود: برای تعیین این موضوع نگرانی هایی وجود داشت، زیرا ۵۰ درصد سهام بازار بورس مختص پتروشیمی‌ها بوده و عنوان می‌شد این موضوع منجر به سقوط بورس می‌شود.
این اقتصاددان به نقد پتروشیمی ها در دستکاری منابع ارزی کشور پرداخت و یادآور شد: چشم‌انداز روشنی در توسعه استراتژیک اقتصادی نداریم و صنایه نیز ناکارآمد است، اولین نکته مغفول فقدان استارتژی توسعه اقتصادی است و اینکه نقش صنایع الکترونیک، فولاد و ماشین سازی تعیین شود.
راغفر در مورد نقش دولت نیز اظهار داشت: به عنوان سیاستگذار و ناظر بر اجرا توسط بخش خصوصی باید عمل کند، اما شرایط کسب و کار امکان حضور بخش خصوصی را منتفی می‌کند.
با اشاره به موضوع ضرورت اصلاح ساختارهای اقتصادی اظهارداشت: با ذکر یک عامل نمی‌توان راه حل اقتصاد ایران را منحصر کرد، اقتصاد سالهاست برنامه دارد، اما هیچ گاه بر مبنای راهبرد توسعه نبوده است.
وی ادامه داد: الگوی مطلوبی که برای اقتصاد ترسیم می‌شود، هیچ‌جا مکتوب نیست و مشخص نبوده که کدام بخش قرار است، الگو باشد.
استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا(س) با طرح این سوال که برای توسعه اقتصاد از کجا باید شروع کنیم، به کشور چین اشاره کرد و گفت: این کشور با عظمت اقتصادی در دنیا روی ۵ صنعت پیش برنده تاکید می‌کند و منابع را روی این بخش‌ها سرمایه گذاری کرده و هدف‌گذاری کمی برای اهداف توسعه صنعتی به طور مشخص در افق‌های زمانی ترسیم کرده است.
این اقتصاددان تاکید کرد: هرج و مرج برنامه‌ای در اقتصاد کشور وجود دارد، برای مثال به آمارهایی می‌توان اشاره کرد که این موضوع را نشان می‌دهد، در کشور ۱۲۰۰ شرکت ماشینی داریم که ۴۰۰ مورد آن فعال است و برای این شرکت‌ها امکانات و ماشین‌آلات با اعتباری بالغ بر یک میلیون یورو از اتریش وارد می‌شود، ۸۰۰ تای دیگر از شرکت‌ها مجوز وصولی گرفته که منتظر ارتباط یا آزاد شدن منابع هستند.
راغفر با اشاره به اینکه در حال حاضر ۳۶۰ شرکت موتور سیکلت‌سازی در ایران وجود دارد، بیان داشت: ۱۶۰ شرکت فعال بوده و به دلیل نبود قطعه‌سازی در داخل، عمده قطعات وارداتی هستند و ۲۰۰ شرکت دیگر منتظر فرایند‌های کسب و کار هستند.
به گفته این اقتصاددان، شرکت‌های تولید کننده رب گوجه بیشتر از میزان تولید گوجه در کشور است و به همین دلیل بسیاری از ظرفیت‌ها خالی مانده است.
این عضو هیات علمی دانشگاه با بیان اینکه شرکت‌های فولادی نیز چنین وضعی دارند عنوان داشت: صرف‌نظر از جانمایی و مکان‌یابی آنها که نیاز به آب دارند، اکنون ۷ ششرکت ذوب‌آهن در خراسان رضوی با کمتر از ۲۰ درصد ظرفیت کار می‌کند یا آب وجود ندارد.
وی با طرح این سوال که جایگاه فرش ماشینی و امثال آن در اقتصاد ایران کجاست، تصریح کرد: فولاد باید در خدمت چه صنعتی باشد؟ مشخص است که در خدمت هیچ صنعتی نبوده و فقط در بحث ساخت و ساز مسکن استفاده می‌شود، اما کشور کره همزمان با صنعتی شدن ما، صنایع فولاد را با تولید ورق ایجاد کرد، تا دیگر صنایع خود را در زنجیره تولید قرار دهد، اما صنایع فولاد ما میلگرد و تیرآهن تولید می‌کنند و اکنون به دلیل نبود ساخت و ساز سرمایه‌ها قفل می‌شود.
منبع: فارس
دوشنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۳۴
کد مطلب: 6598
