تقابل حرف با عمل

میز نفت/ وزیر نفت از تعداد بالای فارغ‌التحصیلان نفتی گلایه سر می‌دهد. متقاضیان ورود به صنعت نفت بسیارند و وزارت نفت نمی‌تواند پاسخگوی همه آن‌ها باشد. حق هم دارد، به هر جای ایران که چشم می‌اندازید یکی دو دانشکده نفت دیده می‌شود. یا با کمک‌های وزارت نفت تأسیس شده‌اند و یا توسط دانشگاه‌ها کشور بنانهاده شدند.

هرساله صدها فارغ‌التحصیل به تعداد بیکاران افزوده می‌شود، این افراد سه راه دارند؛ یا باید جذب وزارت نفت و شرکت‌های زیرمجموعه شوند، یا به شرکت‌های خصوصی بروند و یا به‌طور کل نفت را کنار گذاشته و به کارهای دیگر مشغول باشند، مثلاً روی چرخ‌دستی «گوجه» بفروشند! راه اول را که وزارت نفت به راه دوم دایورت می‌کند. شرکت‌های خصوصی هم پاتوق دوستان و آشنایان مدیران نفتی دولتی است که با یک سفارش جذب می‌شوند. طبیعی است که اغلب راه سوم را انتخاب می‌کنند چون راه دیگری ندارند.

روزگاری دو سه دانشگاه کشور دانشکده نفت داشتند تا اینکه وزیر نفت در دوران نخست وزارت خود تعداد این دانشکده‌ها را افزایش داد و با بودجه وزارت نفت به تأسیس آن‌ها کمک کرد. پول نفت که باشد کسی «نه» نمی‌گوید. از همان ایام دانشکده‌های نفتی به‌طور قارچ گونه رشد کردند بدون آنکه چشم‌انداز درستی برای آن طراحی شود، بدون آنکه بدانند خروجی تأسیس دانشکده‌های مختلف نفت چیست. به‌هرحال این دانشکده‌ها دانشجو جذب کردند و با پول نفت ارتزاق کردند.

اساتیدی با «دانش کتابی» جذب و هیئت‌علمی چیده شد. وزیر نفت اعتقاد داشت با چنین رویکردی مهم‌ترین نیاز صنعت نفت که همان نیروی انسانی بادانش است برطرف شده و از چند سال بعد نفت دچار رنسانسی بزرگ می‌شود اما نشد. دلایل فراوان است که فعلاً از آن می‌گذریم ولی آقای وزیر یک سؤال؛ شما که از حجم انبوه فارغ‌التحصیلان نفتی انتقاد می‌کنید و می‌گویید نفت تا این اندازه نیاز به «دانشگاهیان» ندارد چرا همچنان از ایجاد رشته‌های نفتی در شهرها و دانشگاه‌های مختلف حمایت می‌کنید؟

همین یکی دو سال پیش بود که بیژن زنگنه از آمادگی وزارت نفت برای احداث دانشکده نفت در دانشگاه چمران اهواز موافقت کرد. دقت کنید وزیر نفت از ساخت دانشکده نفتی حمایت کرد که دقیقاً در همان استانی است که دانشگاه صنعت نفت آبادان 80 سال سابقه فعالیت دارد. اگر از تعداد بالای فارغ‌التحصیلان می‌نالید دلیل صرف کردن منابع مالی نفت برای ساخت دانشکده نفتی دانشگاه اهواز چیست؟ خوش‌بینانه‌اش آن است که قصد دارید فرصت‌های برابر ایجاد کنید و واقع‌بینانه‌اش آن می‌شود که قرار است تیشه به ریشه دانشگاه صنعت نفت زده شود. البته وزیر نفت مراحل تأسیس دانشگاه صنعت نفت را به شکل خارق‌العاده‌ای توضیح داد و گفت ابتدا آموزشگاه فنی بود و به‌مرورزمان تبدیل به دانشگاه شد درحالی‌که آموزشگاه‌های فنی و دانشگاه دو نهاد متفاوت و مجزا از یکدیگر بوده است. آیا واقعاً وزیر 16 ساله نفت این موضوع بدیهی را نمی‌داند؟

کسانی که برنامه نگاه یک را دیدند حتماً متوجه این مهم شدند که وزیر نفت با تأکید برجذب تکنسین، گفت دانشگاه صنعت نفت نهادی است که آموزشگاه‌های فنی را در خود حل کرد که چنین چیزی از اساس اشتباه است، اینکه وزیر نفت این‌گونه گفته است بدون تردید برای اقناع افکار عمومی است که بگوید در ماجرای جذب فارغ‌التحصیلان حق با اوست. اگر وزارت نفت از حجم بالای فارغ‌التحصیلان نفتی می‌نالد و دانشگاه‌ها را در تأمین نیازهای نفت مؤثر نمی‌داند پس دلیل تأسیس دانشکده نفت در کرمانشاه چه بود؟ بر چه اساسی معاونان وزیر نفت ازجمله آقای بیظرف از افزایش دانشکده‌های نفتی حمایت می‌کند؟

تضعیف دانشگاه صنعت نفت با سرعت به‌پیش می‌رود با توجیهات مختلف، مدافعانی که امروز از تضعیف این دانشگاه حمایت می‌کنند به دهه 70 نگاه کنند که آموزشگاه‌های فنی تضعیف و تعطیل شد. نحوه دفاع آن‌ها شبیه دفاع کسانی است که برای تعطیلی آموزشگاه‌های فنی یقه چاک می‌کردند ولی امروز پی به‌اشتباه خود برده و اعلام می‌کنند مشکل امروز صنعت نفت کمبود تکنسین است.

سه شنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۲۵