برای آنهایی که بد کردند
بازگشت بومرنگ به محل پرتاب!
وحید حاجی پور| حالا که زمزمه‌های خروج آمریکا از برجام شنیده می‌شود٬ ژنرال‌هایی که دور زدن تحریم‌ها را «قاچاق نفت» عنوان می‌کردند در خلایی بزرگ قرار گرفته‌اند. رفتارهای هیجانی بر پایه ویراژهای سیاسی٬ حزبی و جناحی حالا جای خود را به یک نگرانی بزرگ داده است. «مستی» که برجام به دولتمردان و منتفعان آن داده بود اینک یک پشیمانی بزرگ به بار آورده است.
البته این واقعیت از نظر رسانه‌ها و مریدان آن دور است٬ نه می‌توانند اشتباهات خود را بپذیرند و نه می‌خواهند. همان روزهایی که برجام در حال به ثمر نشیدن بود٬ عده‌ای که متاسفانه تعدادشان در مدیریت ارشد هم کم نیست دوران گذشته را تمام شده می‌دانستند و مدام می‌گفتند قرار است معجزه شود٬ چه تیترهایی هم که عَلَم نشد.
کسانی که از کنش‌های پس پرده آگاه بودند٬ جناح حاکم را به خویشتن داری و دوری کردن از برخوردهای احساسی دعوت می‌کردند ولی کسی را گوش شنوا نبود. بقدری از برجام و فواید آن انتظار سازی شد که دولت هم احساس خطر کرد٬ رسانه‌های کوچک و بزرگ برجام را بَزَک می‌کردند و در چنین شرایطی تصمیمات عجیبی گرفته شد که یکی از آن‌ها٬ بستن رسمی راه‌های دور زدن تحریم بود. اقدامی که نخستین برونداد تصمیم گیری در دوران پسابرجام بود٬ آدرس «راه فرار» را فریاد زدند با این خیال که اروپایی‌ها به ایران سرازیر می‌شوند؛ فراموشکار شدند و از یاد بردند چه روزهای سختی از سر گذرانده شد.
چنین برخودرهایی از سیاست مدارانی که جامه «عقل کل» را بر تن خود «اندازه» می‌دانند٬ چندان عجیب هم نبود و هرچه از عواقب اینگونه تصمیم گیری‌ها به دفاتر راهی شد راه به جایی نبرد. برجام که به پیش رفت تنها عایدی‌اش آزادسازی فروش نفت ایران بود اما همچنان مشکلاتی در انتقال پول نفت ایران بوجود آمد. کسانی که گذشته را فراموش کرده بودند و بدون توجه به برقراری توازن بلوک‌های قدرت تصیم گیری می‌کردند با مشکلات دیگری مواجه شدند.
انتقال ارز پتروشیمی‌ها که در دوران تحریم با مشکل جدی مواجه نشده بود با محدودیت‌های بسیاری مواجه شد و تا به امروز هم ادامه دارد. امارات هم در چنین مسیری برنامه‌اش را به پیش برد و ترکیه هم به دلیل محاکمه رضا ضراب و هالک بانک کمی عقب کشید.
وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران هم با چنین برخوردهای احساسی٬ چینی‌ها را آماج انتقادات شدید خود قرار داد و آن‌ها را از میدان آزادگان جنوبی اخراج کرد٬ فرمول کاری خود را با این کشور به زیر رادیکال برد تا چینی‌ها بابت چنین اتفاقاتی در فکر جبران باشند. انتقاد اساسی به وزارت نفت آن بود که چرا و چگونه بدون مذاکره و مستندسازی اختلافات٬چنین تصمیمی را اتخاذ کرد و بعد از آن٬ به زیر نتیجه مذاکرات خود با شرکت ساینوپک زد و امروز به شکل تاسف باری٬ ناز این شرکت را می‌کشد؟
همه این توهمات که ایران پس از برجام٬ پادشاهی می‌کند و با تغییر ریل از شرق به غرب٬ در مسیر توسعه قرار می‌گیرد ٬ تبدیل به یک باور و همه پل‌های پشت سر ویران شد. راه‌های دور زدن تحریم‌ها تقبیح شد و چنان آماج حملات سیاسی قرار گرفت که گویی نظام سیاسی کشور با همه مانیفیستش دچار تغییر شده است! رهبر انقلاب بارها دور زدن تحریم‌ها را تشویق می‌کرد ولی مدیرکل روابط عمومی وزارت نفت٬ آن را «قاچاق نفت» عنوان کرد.
امسال٬ سال سختی برای دولت است٬ دولتی که قیمت دلار را به 5100 تومان رسانده است و حالا حرف از دلار 7 هزار تومانی است. همه این مصائب از آنجا نشات می‌گیرد که مدیران ارشد دولت غرق در امور بچه‌گانه‌ای شده‌اند که هیچ سنخیتی با منافع ملی ندارد و تنها خروجی‌اش٬ فشار به معیشت مردم است.
معاون اول رئیس جمهور٬ بارها از گم شدن میلیاردها دلار از پول نفت توسط یک شرکت نفتی گفته و وعده داده بود در آینده جزئیات آن را بیان می‌کند ولی تا به امروز حتی به روی خود هم نیاورده است که چنین سخن نادرستی چه عواقبی در پی دارد و با ریشه نظام چه می‌کند. وقتی انصاف متای کمیاب روحیه مدیران ارشد دولت می‌شود نباید بیش از این انتظار داشت. در این میان٬ کسی از «مسببان» نمی‌پرسد که چرا با منافع ملی بازی کردید؟ اگر امروز چینی‌ها برای ایران «ناز» می‌کنند متاثر از تصمیماتی است که همه آن‌ها منبعث از عدم دیدگاه بلندمدت و منطقی است و اگر خدایی ناکرده کشور دچار مشکلی شود٬ باید کسانی را بازخواست کرد که کلید «انبار محرمانه» را به دشمن اهدا کردند.
البته این واقعیت از نظر رسانه‌ها و مریدان آن دور است٬ نه می‌توانند اشتباهات خود را بپذیرند و نه می‌خواهند. همان روزهایی که برجام در حال به ثمر نشیدن بود٬ عده‌ای که متاسفانه تعدادشان در مدیریت ارشد هم کم نیست دوران گذشته را تمام شده می‌دانستند و مدام می‌گفتند قرار است معجزه شود٬ چه تیترهایی هم که عَلَم نشد.
کسانی که از کنش‌های پس پرده آگاه بودند٬ جناح حاکم را به خویشتن داری و دوری کردن از برخوردهای احساسی دعوت می‌کردند ولی کسی را گوش شنوا نبود. بقدری از برجام و فواید آن انتظار سازی شد که دولت هم احساس خطر کرد٬ رسانه‌های کوچک و بزرگ برجام را بَزَک می‌کردند و در چنین شرایطی تصمیمات عجیبی گرفته شد که یکی از آن‌ها٬ بستن رسمی راه‌های دور زدن تحریم بود. اقدامی که نخستین برونداد تصمیم گیری در دوران پسابرجام بود٬ آدرس «راه فرار» را فریاد زدند با این خیال که اروپایی‌ها به ایران سرازیر می‌شوند؛ فراموشکار شدند و از یاد بردند چه روزهای سختی از سر گذرانده شد.
چنین برخودرهایی از سیاست مدارانی که جامه «عقل کل» را بر تن خود «اندازه» می‌دانند٬ چندان عجیب هم نبود و هرچه از عواقب اینگونه تصمیم گیری‌ها به دفاتر راهی شد راه به جایی نبرد. برجام که به پیش رفت تنها عایدی‌اش آزادسازی فروش نفت ایران بود اما همچنان مشکلاتی در انتقال پول نفت ایران بوجود آمد. کسانی که گذشته را فراموش کرده بودند و بدون توجه به برقراری توازن بلوک‌های قدرت تصیم گیری می‌کردند با مشکلات دیگری مواجه شدند.
انتقال ارز پتروشیمی‌ها که در دوران تحریم با مشکل جدی مواجه نشده بود با محدودیت‌های بسیاری مواجه شد و تا به امروز هم ادامه دارد. امارات هم در چنین مسیری برنامه‌اش را به پیش برد و ترکیه هم به دلیل محاکمه رضا ضراب و هالک بانک کمی عقب کشید.
وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران هم با چنین برخوردهای احساسی٬ چینی‌ها را آماج انتقادات شدید خود قرار داد و آن‌ها را از میدان آزادگان جنوبی اخراج کرد٬ فرمول کاری خود را با این کشور به زیر رادیکال برد تا چینی‌ها بابت چنین اتفاقاتی در فکر جبران باشند. انتقاد اساسی به وزارت نفت آن بود که چرا و چگونه بدون مذاکره و مستندسازی اختلافات٬چنین تصمیمی را اتخاذ کرد و بعد از آن٬ به زیر نتیجه مذاکرات خود با شرکت ساینوپک زد و امروز به شکل تاسف باری٬ ناز این شرکت را می‌کشد؟
همه این توهمات که ایران پس از برجام٬ پادشاهی می‌کند و با تغییر ریل از شرق به غرب٬ در مسیر توسعه قرار می‌گیرد ٬ تبدیل به یک باور و همه پل‌های پشت سر ویران شد. راه‌های دور زدن تحریم‌ها تقبیح شد و چنان آماج حملات سیاسی قرار گرفت که گویی نظام سیاسی کشور با همه مانیفیستش دچار تغییر شده است! رهبر انقلاب بارها دور زدن تحریم‌ها را تشویق می‌کرد ولی مدیرکل روابط عمومی وزارت نفت٬ آن را «قاچاق نفت» عنوان کرد.
امسال٬ سال سختی برای دولت است٬ دولتی که قیمت دلار را به 5100 تومان رسانده است و حالا حرف از دلار 7 هزار تومانی است. همه این مصائب از آنجا نشات می‌گیرد که مدیران ارشد دولت غرق در امور بچه‌گانه‌ای شده‌اند که هیچ سنخیتی با منافع ملی ندارد و تنها خروجی‌اش٬ فشار به معیشت مردم است.
معاون اول رئیس جمهور٬ بارها از گم شدن میلیاردها دلار از پول نفت توسط یک شرکت نفتی گفته و وعده داده بود در آینده جزئیات آن را بیان می‌کند ولی تا به امروز حتی به روی خود هم نیاورده است که چنین سخن نادرستی چه عواقبی در پی دارد و با ریشه نظام چه می‌کند. وقتی انصاف متای کمیاب روحیه مدیران ارشد دولت می‌شود نباید بیش از این انتظار داشت. در این میان٬ کسی از «مسببان» نمی‌پرسد که چرا با منافع ملی بازی کردید؟ اگر امروز چینی‌ها برای ایران «ناز» می‌کنند متاثر از تصمیماتی است که همه آن‌ها منبعث از عدم دیدگاه بلندمدت و منطقی است و اگر خدایی ناکرده کشور دچار مشکلی شود٬ باید کسانی را بازخواست کرد که کلید «انبار محرمانه» را به دشمن اهدا کردند.
يکشنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۷ ساعت ۰۷:۳۱
کد مطلب: 20737