خوشبختی وزیر نفت از تریبون‌های مجانی
مجلسی برای ژنرال
وحید حاجی پور | مجلس دهم، هدیه ارزشمندی است برای وزیر نفت؛ مجلسی که برای او فریاد «احنست» سر می دهند و از سوی دیگر با پیش کشیدن مسائل سطحی، مشکلات عمیق را به ورطه فراموشی می سپارند تا در این رهگذر، وزیر نفت با زیرکی ذاتی که داراست، به راحتی از زیر پرسش های اصلی فرار کند.
بیژن زنگنه مدل خاص خود را دارد؛ برای مجلسی که می خواهد او را به چالش بکشاند باید انتظار بیشتری داشت اما باید قبول کرد این مجلس، ضعیف ترین مجلس حیات جمهوری اسلامی ایران است، نمایندگانی که اغلب درک درستی از شرایط و عملکرد صنعت نفت ندارند و مقهور مظلوم نمایی های وزیر نفت می شوند. زنگنه روز گذشته به مجلس رفت تا به پرسش کریم قدوسی پاسخ دهد اما اظهارات قدوسی به حدی سطحی بود که وزیر نفت به صحرای بی نفتی زد تا در این مسیر، بتواند چند ماهی را استراحت کند.
اصولاً برای به چالش کشیدن یک مقام اجرایی، ارائه مستندات و تکیه‌بر مصادیق موجود و همچنین شناخت دقیق از توجیهات طرف مقابل نقش اساسی ایفا می‌کند اما روز گذشته هیچ‌یک از مسائل مطرح‌شده دارای این ویژگی‌ها نبود؛ مسائلی بسیار سطحی مطرح شد و زنگنه هم تقریباً با همه مجلس‌های ایران کار کرده است، طوری از خود دفاع کرد که گویی هیچ مشکلی در صنعت نفت وجود ندارد. ضعیف‌ترین مجلس شورای اسلامی کشور در مقابل ضعیف‌ترین دوره وزارت نفت حرفی برای گفتن ندارد، نه نمایندگانش می‌دانند چه مشکلاتی بر این صنعت حاکم است و نه می‌خواهند و می‌توانند به عملکرد زنگنه نقد اساسی وارد کنند.
کریم قدوسی عضو جبهه پایداری است و اساساً با وزیر نفت زاویه فکری دارد، او وارد زمین بازی شد که زنگنه منتظرش بود؛ وزیر نفت بازهم مانند همیشه با مظلوم‌نمایی آغشته به فرافکنی بازهم از دوستی و دشمنی گفت، از اینکه آبرو دارد و بسیار سالم است. فضای دیروز مجلس به حدی کودکانه بود که واقعاً نمی‌توان نام آن را مجلس گذاشت.
کسی از او نمی‌پرسد چرا وعده‌های پی‌درپی وی برای امضای سلسه‌وار قراردادهای خارجی به جایی نمی‌رسد؛ کسی از زنگنه نپرسید دلیل ریزش مدیران استخوان دارد نفت چیست؟ نپرسیدند که چرا پرونده پارس جنوبی بسته نشد؟ تولید 5.7 میلیون بشکه‌ای نفت و میعانات در پایان سال 96 را مطرح نکردند، نگفتند در آزادگان چه گذشته است، ماجرای فروش نفت به هدایت زاده را پیش نکشیدند و بی‌تفاوت از ماجرای ترکمنستان و پاکستان گذشتند.
وزارت نفت باید به بسیاری از پرسش‌های مهم و وعده‌های روی زمین‌مانده خود پاسخ دهد ولی در مجلس، چیزی که مشتری دارد حواشی بی‌ارزشی است که این روزها، زمان مطرح کردنش نیست. وزیر نفت هم قطعاً از این حواشی و چنین سوا لاتی مسرور است، حتماً حس خوبی به این جلسات دارد چراکه می‌داند برنده چنین منازعات سیاسی،اوست و منتقدان سیاسی او چنان به حواشی می‌پردازند که مسائل اصلی مفقود می‌شوند.
همان دو سال پیش نوشتیم که این مجلس، بهترین موهبت برای وزارت نفت است، نه می‌داند و نه می‌تواند؛ در این میان هم هرچه مطرح می‌شود با مظلوم‌نمایی وزیر نفت و فرار به جلوهای همیشگی‌اش خنثی شده و از دل چالش‌های بسیار سطحی، وزیر نفت سربلند بیرون می‌آید. صحبت‌های دیروز وزیر نفت و پاسخ‌هایی که وی به‌صورت ناقص داد برای کارشناسان و کسانی که از داخل نفت مطلع هستند، چیز جدیدی نبود؛ پاسخ‌های زنگنه با استدلال‌های «تمیزی» قابل رد شدن بود، طبیعی است هرگاه عرصه تنگ شود وزیر نفت از تبعیت از رهبری و سیاست‌های کلی نظام بگوید. دیروز مجلس تریبونی بود برای تنفس مصنوعی ژنرال و سبک‌تر شدن فشارهایی که روی عملکرد او وجود دارد.
بیژن زنگنه مدل خاص خود را دارد؛ برای مجلسی که می خواهد او را به چالش بکشاند باید انتظار بیشتری داشت اما باید قبول کرد این مجلس، ضعیف ترین مجلس حیات جمهوری اسلامی ایران است، نمایندگانی که اغلب درک درستی از شرایط و عملکرد صنعت نفت ندارند و مقهور مظلوم نمایی های وزیر نفت می شوند. زنگنه روز گذشته به مجلس رفت تا به پرسش کریم قدوسی پاسخ دهد اما اظهارات قدوسی به حدی سطحی بود که وزیر نفت به صحرای بی نفتی زد تا در این مسیر، بتواند چند ماهی را استراحت کند.
اصولاً برای به چالش کشیدن یک مقام اجرایی، ارائه مستندات و تکیه‌بر مصادیق موجود و همچنین شناخت دقیق از توجیهات طرف مقابل نقش اساسی ایفا می‌کند اما روز گذشته هیچ‌یک از مسائل مطرح‌شده دارای این ویژگی‌ها نبود؛ مسائلی بسیار سطحی مطرح شد و زنگنه هم تقریباً با همه مجلس‌های ایران کار کرده است، طوری از خود دفاع کرد که گویی هیچ مشکلی در صنعت نفت وجود ندارد. ضعیف‌ترین مجلس شورای اسلامی کشور در مقابل ضعیف‌ترین دوره وزارت نفت حرفی برای گفتن ندارد، نه نمایندگانش می‌دانند چه مشکلاتی بر این صنعت حاکم است و نه می‌خواهند و می‌توانند به عملکرد زنگنه نقد اساسی وارد کنند.
کریم قدوسی عضو جبهه پایداری است و اساساً با وزیر نفت زاویه فکری دارد، او وارد زمین بازی شد که زنگنه منتظرش بود؛ وزیر نفت بازهم مانند همیشه با مظلوم‌نمایی آغشته به فرافکنی بازهم از دوستی و دشمنی گفت، از اینکه آبرو دارد و بسیار سالم است. فضای دیروز مجلس به حدی کودکانه بود که واقعاً نمی‌توان نام آن را مجلس گذاشت.
کسی از او نمی‌پرسد چرا وعده‌های پی‌درپی وی برای امضای سلسه‌وار قراردادهای خارجی به جایی نمی‌رسد؛ کسی از زنگنه نپرسید دلیل ریزش مدیران استخوان دارد نفت چیست؟ نپرسیدند که چرا پرونده پارس جنوبی بسته نشد؟ تولید 5.7 میلیون بشکه‌ای نفت و میعانات در پایان سال 96 را مطرح نکردند، نگفتند در آزادگان چه گذشته است، ماجرای فروش نفت به هدایت زاده را پیش نکشیدند و بی‌تفاوت از ماجرای ترکمنستان و پاکستان گذشتند.
وزارت نفت باید به بسیاری از پرسش‌های مهم و وعده‌های روی زمین‌مانده خود پاسخ دهد ولی در مجلس، چیزی که مشتری دارد حواشی بی‌ارزشی است که این روزها، زمان مطرح کردنش نیست. وزیر نفت هم قطعاً از این حواشی و چنین سوا لاتی مسرور است، حتماً حس خوبی به این جلسات دارد چراکه می‌داند برنده چنین منازعات سیاسی،اوست و منتقدان سیاسی او چنان به حواشی می‌پردازند که مسائل اصلی مفقود می‌شوند.
همان دو سال پیش نوشتیم که این مجلس، بهترین موهبت برای وزارت نفت است، نه می‌داند و نه می‌تواند؛ در این میان هم هرچه مطرح می‌شود با مظلوم‌نمایی وزیر نفت و فرار به جلوهای همیشگی‌اش خنثی شده و از دل چالش‌های بسیار سطحی، وزیر نفت سربلند بیرون می‌آید. صحبت‌های دیروز وزیر نفت و پاسخ‌هایی که وی به‌صورت ناقص داد برای کارشناسان و کسانی که از داخل نفت مطلع هستند، چیز جدیدی نبود؛ پاسخ‌های زنگنه با استدلال‌های «تمیزی» قابل رد شدن بود، طبیعی است هرگاه عرصه تنگ شود وزیر نفت از تبعیت از رهبری و سیاست‌های کلی نظام بگوید. دیروز مجلس تریبونی بود برای تنفس مصنوعی ژنرال و سبک‌تر شدن فشارهایی که روی عملکرد او وجود دارد.
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۴۷
کد مطلب: 20882
