نگاه حسنتاش به ادعای احمدی نژاد
8 سال با کسی از نفت هیچی نمی‌داند!
جالب این است که مصاحبه کننده محترم هم گویا در بی‌اطلاعی ازمسائل بازار جهانی نفت دست کمی از ایشان ندارد که بپرسد این آمار واردات 12 میلیون بشکه‌ای امریکا و این تحلیل از نقش منحصر به فرد ایران در بازار جهانی نفت از کجا آمده است.
غلامحسین حسنتاش، کارشناس ارشد حوزه نفت و انرژی در یادداشتی نوشت:
مصاحبه مفصل محمود احمدینژاد با روزنامه شرق مورخ یکشنبه 19 اسفند 97 انصافا خواندنی است. مسائل زیادی را از ساختار درهم ریخته نظام سیاسی و سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری و اجرائی کشور آشکار می‌کند. نظامی که چندان در آن لوث مسئولیت و عدم هماهنگی میان اختیارات و مسئولیت وجود دارد که هیچ کس پاسخگو نیست و حتی کسی که هشت سال رئیس‌جمهور بوده است می‌تواند از همه اشتباهاتی که در دوره او رخ داده بگریزد و آنها را به دیگران نسبت دهد.
اظهارت احمدینژاد آشکار می‌کند که چرا و چگونه هیچ کس پاسخگوی هیچ چیز نیست و حاضر به پاسخگوئی نیست! احمدینژاد حتی حساب وزرا را از دولت جدا می‌کند! وزرا از مجلس رای اعتماد می‌گیرند و دنبال خوش خدمتی به مجلسی‌ها برای کسب رای اعتماد و حفظ پست هستند و تابع مجلسی‌هائی هستند که آنها هم نگاه ملی ندارند بلکه نگاه منطقه‌ای دارند و صرفا بدنبال بدست آوردن دل مردم منطقه خود حتی به قیمت از بین بردن منافع ملی هستند.
نمایندگانی که این درک را هم ندارند که به مردم منطقه‌شان بفهمانند که بدون توسعه همه جانبه ملی امکان حل اساسی مسائل و مشکلات یک منطقه خاص هم وجود ندارد و کشور یک پیکره در هم تنیده است.
احمدینژاد دخالت‌های دیگر را هم در کار دولت آشکار می‌کند و از گفته‌های احمدینژاد می‌توان فهمید که عملا هیچکس به فکر توسعه کشور نیست و یک فروپاشیدگی حداقل در ارکان نظام اجرائی کشور وجود دارد.
اما آنچه که به رشته و تخصص نگارنده مربوط می‌شود و برای من بسیار شگفت‌انگیز است این است که یک فردی که در یک کشور نفت‌خیز و در یک اقتصاد وابسته به نفت دو دوره رئیس جمهور بوده و چندماهی هم وزارت نفت را مستقیما سرپرستی کرده، تقریبا هیچ چیز از ساز و کارهای بازار جهانی نفت نمی‌داند.
احمدینژاد در بخشی از مصاحبه خود قیمت‌های بالای جهانی نفت در دوره ریاست‌جمهوری خود را به حساب خود می‌گذارد و می‌گوید "همین امروز دولت را دست من بدهند، در شش ماه قیمت نفت بر می‌گردد به همان قیمت بالای 100 دلار" ، یعنی نه عوامل اساسی بازار یعنی نه عرضه و نه تقاضا و نه وضعیت اقتصاد جهانی و نه وضعیت انرژی جهانی و نه سایر عوامل سیاسی و ژئوپلتیکی هیچکدام بر بازار جهانی نفت تاثیرگذار نیستند و تنها نام احمدینژاد و یا حداکثر سیاست‌خارجی اوست که بر بازار و قیمت جهانی نفت موثر است!
آنهم سیاست‌خارجی ای که در بخش‌های دیگر مصاحبه معلوم می‌شود که چندان هم دست او نبوده است. نا آگاهی احمدینژاد از جهان نفت آنجا به اوج می‌رسد که می‌گوید:" امریکا روزی 12 میلیون بشکه نفت وارد می‌کند" و همانجا ضرب و تقسیم می‌کند که این که امریکا نفت را 50 دلار ارزانتر از زمان او می‌خرد به معنای 220 میلیارد دلار سود است و بعد نتیجه می‌گیرد که دولت فعلی که مسبب پائین آمدن نفت از 100 دلار به متوسط 50 دلار (به گفته ایشان) در سال‌های اخیر است چنین پولی را به جیب امریکا ریخته و لذا دولت امریکا باید خیلی از ماجرا پرت باشد که بخواهد در این شرایط در ایران براندازی کند!
جالب این است که مصاحبه کننده محترم هم گویا در بی‌اطلاعی ازمسائل بازار جهانی نفت دست کمی از ایشان ندارد که بپرسد این آمار واردات 12 میلیون بشکه‌ای امریکا و این تحلیل از نقش منحصر به فرد ایران در بازار جهانی نفت از کجا آمده است.
طبیعی است، وقتی یک رئیس جمهور دو دوره‌ای این قدر از نفت شناخت دارد از خبرنگار چه انتظاری هست.
مصاحبه مفصل محمود احمدینژاد با روزنامه شرق مورخ یکشنبه 19 اسفند 97 انصافا خواندنی است. مسائل زیادی را از ساختار درهم ریخته نظام سیاسی و سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری و اجرائی کشور آشکار می‌کند. نظامی که چندان در آن لوث مسئولیت و عدم هماهنگی میان اختیارات و مسئولیت وجود دارد که هیچ کس پاسخگو نیست و حتی کسی که هشت سال رئیس‌جمهور بوده است می‌تواند از همه اشتباهاتی که در دوره او رخ داده بگریزد و آنها را به دیگران نسبت دهد.
اظهارت احمدینژاد آشکار می‌کند که چرا و چگونه هیچ کس پاسخگوی هیچ چیز نیست و حاضر به پاسخگوئی نیست! احمدینژاد حتی حساب وزرا را از دولت جدا می‌کند! وزرا از مجلس رای اعتماد می‌گیرند و دنبال خوش خدمتی به مجلسی‌ها برای کسب رای اعتماد و حفظ پست هستند و تابع مجلسی‌هائی هستند که آنها هم نگاه ملی ندارند بلکه نگاه منطقه‌ای دارند و صرفا بدنبال بدست آوردن دل مردم منطقه خود حتی به قیمت از بین بردن منافع ملی هستند.
نمایندگانی که این درک را هم ندارند که به مردم منطقه‌شان بفهمانند که بدون توسعه همه جانبه ملی امکان حل اساسی مسائل و مشکلات یک منطقه خاص هم وجود ندارد و کشور یک پیکره در هم تنیده است.
احمدینژاد دخالت‌های دیگر را هم در کار دولت آشکار می‌کند و از گفته‌های احمدینژاد می‌توان فهمید که عملا هیچکس به فکر توسعه کشور نیست و یک فروپاشیدگی حداقل در ارکان نظام اجرائی کشور وجود دارد.
اما آنچه که به رشته و تخصص نگارنده مربوط می‌شود و برای من بسیار شگفت‌انگیز است این است که یک فردی که در یک کشور نفت‌خیز و در یک اقتصاد وابسته به نفت دو دوره رئیس جمهور بوده و چندماهی هم وزارت نفت را مستقیما سرپرستی کرده، تقریبا هیچ چیز از ساز و کارهای بازار جهانی نفت نمی‌داند.
احمدینژاد در بخشی از مصاحبه خود قیمت‌های بالای جهانی نفت در دوره ریاست‌جمهوری خود را به حساب خود می‌گذارد و می‌گوید "همین امروز دولت را دست من بدهند، در شش ماه قیمت نفت بر می‌گردد به همان قیمت بالای 100 دلار" ، یعنی نه عوامل اساسی بازار یعنی نه عرضه و نه تقاضا و نه وضعیت اقتصاد جهانی و نه وضعیت انرژی جهانی و نه سایر عوامل سیاسی و ژئوپلتیکی هیچکدام بر بازار جهانی نفت تاثیرگذار نیستند و تنها نام احمدینژاد و یا حداکثر سیاست‌خارجی اوست که بر بازار و قیمت جهانی نفت موثر است!
آنهم سیاست‌خارجی ای که در بخش‌های دیگر مصاحبه معلوم می‌شود که چندان هم دست او نبوده است. نا آگاهی احمدینژاد از جهان نفت آنجا به اوج می‌رسد که می‌گوید:" امریکا روزی 12 میلیون بشکه نفت وارد می‌کند" و همانجا ضرب و تقسیم می‌کند که این که امریکا نفت را 50 دلار ارزانتر از زمان او می‌خرد به معنای 220 میلیارد دلار سود است و بعد نتیجه می‌گیرد که دولت فعلی که مسبب پائین آمدن نفت از 100 دلار به متوسط 50 دلار (به گفته ایشان) در سال‌های اخیر است چنین پولی را به جیب امریکا ریخته و لذا دولت امریکا باید خیلی از ماجرا پرت باشد که بخواهد در این شرایط در ایران براندازی کند!
جالب این است که مصاحبه کننده محترم هم گویا در بی‌اطلاعی ازمسائل بازار جهانی نفت دست کمی از ایشان ندارد که بپرسد این آمار واردات 12 میلیون بشکه‌ای امریکا و این تحلیل از نقش منحصر به فرد ایران در بازار جهانی نفت از کجا آمده است.
طبیعی است، وقتی یک رئیس جمهور دو دوره‌ای این قدر از نفت شناخت دارد از خبرنگار چه انتظاری هست.
سه شنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۳۱
کد مطلب: 23247
