چرا وزیر نفت مدام فرافکنی می‌کند؟
ژنرال انفعال
وحید حاجی‌پور | از زندان می‌ترسم؛ این عبارت متعلق به بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت است که برای توجیه ناکارآمدی خود برای فروش نفت، از آینده هراس دارد و در موضعی طلبکارانه، کم‌کاری خود را به شیوه‌ای عجیب استتار می‌کند.
در بسیاری از جلسات خصوصی و نیمه‌خصوصی این گفته وزیر نفت بسیار شنیده‌شده است که از محاکمه می‌ترسد؛ دوست ندارد بابت همه کم‌کاری‌ها و سوء مدیریت‌های خود زیر ذره‌بین نهادهای نظارتی و قضایی برود، پس طبیعی است که دست روی دست گذاشته و در حوزه دور زدن تحریم‌ها هیچ تحرکی نداشته باشد.
سال گذشته بود که اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهوری در اظهاراتی گفته بود ما به مدیرانی نیاز داریم که از توان و آبروی خود برای کشور هزینه کنند. مدیران سیاسی، بی‌انگیزه و اهل نق دن به درد شرایط امروز نمی‌خورند». گویا مخاطب اصلی این اظهارات جهانگیری کسی نیست جز ژنرال که از زمستان سال گذشته که انتقادات از وی بیشتر شد مدام با بهانه‌جویی و بافتن هر نوع توجیهی، خود را حق مطلق معرفی کرده و منتقدان خود را عده‌ای کم‌سواد و نوعاً وابسته به بابک زنجانی معرفی می‌کند.
او طی 6 سال گذشته مدام فریاد می‌زد نباید بابک زنجانی فراموش شود؛ وی از زنجانی به‌عنوان یک دستاویز و ابزار برای مخفی کردن تصمیمات غلط و پرهزینه خود بهره برد و برای آنکه جامه‌ای برای تن فرتوت نفت ببافد، خود را تا حد زنجانی که یک مجرم اقتصادی است، پایین آورد. وضعیت فروش نفت ایران به بدترین شرایط خود طی یک قرن اخیر رسیده است و در این میان وقتی از وزیر نفت برای پیگیری فروش سؤال می‌شود وی پای بابک زنجانی را به میان می‌کشاند و با یک مظلوم‌نمایی نخ‌نما شده، این‌گونه القا می‌کند که منتقدان وی و مطالبه گران، همگی از باند بابک زنجانی هستند.
نکته جالب اینجاست که زنگنه خود را پاسبان منافع ملی معرفی می‌کند که انتقادهای امروزی از وی، تاوان پایمردی وی در مقابل دلالان است درحالی‌که که در هیچ دوره‌ای از وزارت نفت، دلالی‌ها در دوره وی نبوده و بیشترین منافع ملی کشور با صدارت ژنرال تضییع‌شده است. از کرسنت گرفته تا ضرر 30 میلیارد دلاری در فاز 11 پارس جنوبی، از دست دادن بازارهای گاز، عقب‌ماندگی در توسعه میادین مشترک، از بین بردن زیرساخت‌های دور زدن تحریم و ... همگی دستاورهای 6 ساله ای است که وزیر نفت به کشور تحمیل کرده است.
اما او یاد گرفته است؛ یاد گرفته است که هر نوع انتقادی را با تهدید و برچسب‌زنی پاسخ دهد و با ابزار زنجانی، به کاسبی از بابک مشغول است. زنگنه مدام تهدید می‌کند روزی درباره اشتباهات استراتژیک خود مانند کرسنت صحبت می‌کند ولی خود به‌خوبی می‌داند این‌گونه موضع گرفتن وی، تنها برای افرادی هیجان‌انگیز است که نگاه سیاسی به نفت دارند. وقتی زنگنه این‌گونه تهدید می‌کند، امدنیوز هم به کمک وی می‌آید و از او حمایت می‌کند. بی‌دلیل نیست زنگنه تنها وزیری است که رسانه‌های ضدانقلاب و اکانت های ضد جمهوری اسلامی ایران، از وی حمایت می‌کنند.
او به جای آنکه به کار خود مشغول باشد،مدام بهانه می تراشد و خود را طلبکار نظام ومردمی می داند که کم در حق آن ها بدی نکرده است.
در بسیاری از جلسات خصوصی و نیمه‌خصوصی این گفته وزیر نفت بسیار شنیده‌شده است که از محاکمه می‌ترسد؛ دوست ندارد بابت همه کم‌کاری‌ها و سوء مدیریت‌های خود زیر ذره‌بین نهادهای نظارتی و قضایی برود، پس طبیعی است که دست روی دست گذاشته و در حوزه دور زدن تحریم‌ها هیچ تحرکی نداشته باشد.
سال گذشته بود که اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهوری در اظهاراتی گفته بود ما به مدیرانی نیاز داریم که از توان و آبروی خود برای کشور هزینه کنند. مدیران سیاسی، بی‌انگیزه و اهل نق دن به درد شرایط امروز نمی‌خورند». گویا مخاطب اصلی این اظهارات جهانگیری کسی نیست جز ژنرال که از زمستان سال گذشته که انتقادات از وی بیشتر شد مدام با بهانه‌جویی و بافتن هر نوع توجیهی، خود را حق مطلق معرفی کرده و منتقدان خود را عده‌ای کم‌سواد و نوعاً وابسته به بابک زنجانی معرفی می‌کند.
او طی 6 سال گذشته مدام فریاد می‌زد نباید بابک زنجانی فراموش شود؛ وی از زنجانی به‌عنوان یک دستاویز و ابزار برای مخفی کردن تصمیمات غلط و پرهزینه خود بهره برد و برای آنکه جامه‌ای برای تن فرتوت نفت ببافد، خود را تا حد زنجانی که یک مجرم اقتصادی است، پایین آورد. وضعیت فروش نفت ایران به بدترین شرایط خود طی یک قرن اخیر رسیده است و در این میان وقتی از وزیر نفت برای پیگیری فروش سؤال می‌شود وی پای بابک زنجانی را به میان می‌کشاند و با یک مظلوم‌نمایی نخ‌نما شده، این‌گونه القا می‌کند که منتقدان وی و مطالبه گران، همگی از باند بابک زنجانی هستند.
نکته جالب اینجاست که زنگنه خود را پاسبان منافع ملی معرفی می‌کند که انتقادهای امروزی از وی، تاوان پایمردی وی در مقابل دلالان است درحالی‌که که در هیچ دوره‌ای از وزارت نفت، دلالی‌ها در دوره وی نبوده و بیشترین منافع ملی کشور با صدارت ژنرال تضییع‌شده است. از کرسنت گرفته تا ضرر 30 میلیارد دلاری در فاز 11 پارس جنوبی، از دست دادن بازارهای گاز، عقب‌ماندگی در توسعه میادین مشترک، از بین بردن زیرساخت‌های دور زدن تحریم و ... همگی دستاورهای 6 ساله ای است که وزیر نفت به کشور تحمیل کرده است.
اما او یاد گرفته است؛ یاد گرفته است که هر نوع انتقادی را با تهدید و برچسب‌زنی پاسخ دهد و با ابزار زنجانی، به کاسبی از بابک مشغول است. زنگنه مدام تهدید می‌کند روزی درباره اشتباهات استراتژیک خود مانند کرسنت صحبت می‌کند ولی خود به‌خوبی می‌داند این‌گونه موضع گرفتن وی، تنها برای افرادی هیجان‌انگیز است که نگاه سیاسی به نفت دارند. وقتی زنگنه این‌گونه تهدید می‌کند، امدنیوز هم به کمک وی می‌آید و از او حمایت می‌کند. بی‌دلیل نیست زنگنه تنها وزیری است که رسانه‌های ضدانقلاب و اکانت های ضد جمهوری اسلامی ایران، از وی حمایت می‌کنند.
او به جای آنکه به کار خود مشغول باشد،مدام بهانه می تراشد و خود را طلبکار نظام ومردمی می داند که کم در حق آن ها بدی نکرده است.
يکشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۲:۳۱
کد مطلب: 23785
