رویاهای غول‌ها در عراق بر باد خواهد رفت؟
تمرکز بر نفت بین‌النهرین
عراقی‌ها در حالی بر افزایش تولید نفت و سبقت از سایر کشورهای نفتی تاکید دارند که وضعیت سیاسی به وجود آمده در این کشور، کار را برای آنها سخت کرده است.
میز نفت| عراقی‌ها طی یک دهه گذشته توانستند تولید نفت خود را بسرعت افزایش دهند و به ظرفیت تولید 5 میلیون بشکه نزدیک شده‌اند. همین موضوع کافی است تا این کشور تبدیل به دومین قدرت اوپک شود و آمریکایی‌ها نیر روزانه 500 هزار بشکه نفت از این کشور وارد می‌کنند.
طی چند سال گذشته عراق روزهای ناآرامی را سپری کرده است؛ از حمله داعش تا اعتراضات مردمی نسبت به عملکرد دولت این کشور. مردم عراق نسبت به عدم کارآیی دولت در توسعه عدالت اجتماعی و اقتصادی انتقاد دارند و از سوی دیگر مساله فساد در بدنه مدیریتی و دولتی را غیرقابل تحمل می‌دانند.
وب سایت تحلیلی ایستاد انرژی در این باره نوشته است: با وجود کاهش تنش‌ها میان ایران و ایالات متحده پس از پشت سر گذاشتن دو هفته پرالتهاب، بسیاری از شرکت‌های نفتی خارجی با تصمیم‌گیری دشواری برای حضور کوتاه مدت و میان مدت خود در عراق روبرو هستند. در بحران اخیر، کشور عراق به صحنه نبرد نیروهای نظامی ایران و ایالات متحده تبدیل شده بود.
هم اکنون بیش از 5 هزار نیروی نظامی آمریکایی در کشور عراق مستقر هستند، اما آینده حضور این نیروها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. میانگین تولید روزانه نفت عراق در سال ۲۰۱۹میلادی ۴.۸ میلیون بشکه بوده است. از این میزان ۱.۸ میلیون بشکه توسط شرکت‌های دولتی نفت این کشور استخراج شده است.
اما شرکت‌های بین‌المللی با تولید روزانه ۳ میلیون بشکه نفت خام پیشرو در برداشت از ذخایر هیدروکربوری عراق هستند. شرکت‌های چینی با تولید روزانه یک میلیون بشکه، رهبر این بازار هستند. شرکت‌های انگلیسی نیز با تولید روزانه ۶۳۰ هزار بشکه در روز در رتبه دوم قرار دارند. شرکت‌های روسی هم با تولید روزانه ۳۳۰ هزار بشکه در رتبه سوم قرار دارند.
در میان شرکت‌های خارجی فعال در صنعت نفت عراق دو شرکت پتروچاینا و بی پی با تولید روزانه ۸۸۰ هزار بشکه و ۶۰۶ هزار بشکه از بیشترین میزان برداشت برخوردارند. شرکت‌های آمریکایی در مجموع روزانه ۱۸۰ هزار بشکه نفت تولید می کنند. از این میزان ۱۰۶ هزار بشکه به غول اگزون موبیل تعلق دارد.
این شرکت در سال گذشته ۲۵۰ میلیون دلار برای فعالیت‌های بالادستی خود در عراق هزینه کرده است. در پنج سال آینده نیز بر اساس پیش بینی ها، سالانه ۱۵۰ میلیون دلار در این حوزه توسط آمریکایی‌ها سرمایه‌گذاری خواهد شد.
ماتسو فیتزیمونز، معاون بخش خدمات نفتی در ایستاد انرژی می گوید: با افزایش تنش‌ها در عراق، بسیاری از شرکت‌ها در حال ارزیابی شرایط فرارو هستند.
مثلاً شرکت اگزون موبیل از احتمال واگذاری دارایی‌های خود در عراق سخن گفته است. آنها از گویان و سازنده‌ای شیل ایالات متحده به عنوان مقاصد احتمالی خود یاد کرده‌اند.
شرکت بی پی به عنوان یکی از غول‌های نفتی فعال در عراق پیشواز بالا گرفتن تنش‌های کنونی ۴ درصد بودجه توسعه بالادستی خود را به عراق اختصاص داده بودند. این شرکت در سال گذشته ۲۵.۴ میلیارد دلار به فعالیت های بالادستی خود در مناطق مختلف دنیا اختصاص داده بود.
این شرکت یک پروژه پرهزینه و بزرگ تزریق آب را برای افزایش تولید خود و کسب عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت در عراق را در دست اجرا دارد. اما آینده این پروژه در یک هاله ای از ابهام قرار دارد.
شرکت بی پی شرایط کنونی را با دقت دنبال می کند و در گام نخست سرعت اجرای پروژه تزریق آب کاهش یافته است. صدها نفر از کارکنان شرکت های خارجی عراق را در دو هفته اخیر ترک کرده اند. بسیاری از پروژه های توسعه ای نیز به ویژه در جنوب عراق تا آرام شدن شرایط متوقف شده اند.
شرکت بی پی در میدان های رمیله شمالی و جنوبی بیش از یک میلیارد دلار در سال گذشته هزینه کرده است. در پنج سال آینده نیز سالانه ۱.۲ میلیارد دلار در این میدان‌ها هزینه خواهد شد.
شرکت انگلیسی تبار بی پی با شرایط پرفرازونشیبی روبرو است و آینده طرح های آنها با تردیدهای بسیاری روبه رو شده است. سایر شرکت های نفتی نیز با وضعیت کم و بیش مشابهی روبرو هستند. بدین ترتیب این پرسش پدید آمده که آیا رویاهای شرکت‌های بین المللی در عراق را باید بر باد رفته دانست؟
البته باید توجه داشت که آمریکایی‌ها با زیرکی خود را از توسعه میادین نفتی عراق کنار کشیده‌اند و به دنبال کسب درآمدهای نفتی این کشور هستند مانند همان اقدامی که در عربستان سعودی پیاده کردند و این کشور را دوشیدند.
عراقی‌ها نسبت به این موضوع آگاه شده‌اند و به سمت همکاری با بلوک شرق قدم برداشته‌اند، همین موضوع برای عصبانیت ترامپ کافی است تا هم مقابل بغداد برای خروج نیروهای آمریکایی بایستد و هم این کشور را تهدید کند اگر به خواسته‌های آنها تن ندهد بغداد را به آشوب می‌کشاند.
طی چند سال گذشته عراق روزهای ناآرامی را سپری کرده است؛ از حمله داعش تا اعتراضات مردمی نسبت به عملکرد دولت این کشور. مردم عراق نسبت به عدم کارآیی دولت در توسعه عدالت اجتماعی و اقتصادی انتقاد دارند و از سوی دیگر مساله فساد در بدنه مدیریتی و دولتی را غیرقابل تحمل می‌دانند.
وب سایت تحلیلی ایستاد انرژی در این باره نوشته است: با وجود کاهش تنش‌ها میان ایران و ایالات متحده پس از پشت سر گذاشتن دو هفته پرالتهاب، بسیاری از شرکت‌های نفتی خارجی با تصمیم‌گیری دشواری برای حضور کوتاه مدت و میان مدت خود در عراق روبرو هستند. در بحران اخیر، کشور عراق به صحنه نبرد نیروهای نظامی ایران و ایالات متحده تبدیل شده بود.
هم اکنون بیش از 5 هزار نیروی نظامی آمریکایی در کشور عراق مستقر هستند، اما آینده حضور این نیروها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. میانگین تولید روزانه نفت عراق در سال ۲۰۱۹میلادی ۴.۸ میلیون بشکه بوده است. از این میزان ۱.۸ میلیون بشکه توسط شرکت‌های دولتی نفت این کشور استخراج شده است.
اما شرکت‌های بین‌المللی با تولید روزانه ۳ میلیون بشکه نفت خام پیشرو در برداشت از ذخایر هیدروکربوری عراق هستند. شرکت‌های چینی با تولید روزانه یک میلیون بشکه، رهبر این بازار هستند. شرکت‌های انگلیسی نیز با تولید روزانه ۶۳۰ هزار بشکه در روز در رتبه دوم قرار دارند. شرکت‌های روسی هم با تولید روزانه ۳۳۰ هزار بشکه در رتبه سوم قرار دارند.
در میان شرکت‌های خارجی فعال در صنعت نفت عراق دو شرکت پتروچاینا و بی پی با تولید روزانه ۸۸۰ هزار بشکه و ۶۰۶ هزار بشکه از بیشترین میزان برداشت برخوردارند. شرکت‌های آمریکایی در مجموع روزانه ۱۸۰ هزار بشکه نفت تولید می کنند. از این میزان ۱۰۶ هزار بشکه به غول اگزون موبیل تعلق دارد.
این شرکت در سال گذشته ۲۵۰ میلیون دلار برای فعالیت‌های بالادستی خود در عراق هزینه کرده است. در پنج سال آینده نیز بر اساس پیش بینی ها، سالانه ۱۵۰ میلیون دلار در این حوزه توسط آمریکایی‌ها سرمایه‌گذاری خواهد شد.
ماتسو فیتزیمونز، معاون بخش خدمات نفتی در ایستاد انرژی می گوید: با افزایش تنش‌ها در عراق، بسیاری از شرکت‌ها در حال ارزیابی شرایط فرارو هستند.
مثلاً شرکت اگزون موبیل از احتمال واگذاری دارایی‌های خود در عراق سخن گفته است. آنها از گویان و سازنده‌ای شیل ایالات متحده به عنوان مقاصد احتمالی خود یاد کرده‌اند.
شرکت بی پی به عنوان یکی از غول‌های نفتی فعال در عراق پیشواز بالا گرفتن تنش‌های کنونی ۴ درصد بودجه توسعه بالادستی خود را به عراق اختصاص داده بودند. این شرکت در سال گذشته ۲۵.۴ میلیارد دلار به فعالیت های بالادستی خود در مناطق مختلف دنیا اختصاص داده بود.
این شرکت یک پروژه پرهزینه و بزرگ تزریق آب را برای افزایش تولید خود و کسب عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت در عراق را در دست اجرا دارد. اما آینده این پروژه در یک هاله ای از ابهام قرار دارد.
شرکت بی پی شرایط کنونی را با دقت دنبال می کند و در گام نخست سرعت اجرای پروژه تزریق آب کاهش یافته است. صدها نفر از کارکنان شرکت های خارجی عراق را در دو هفته اخیر ترک کرده اند. بسیاری از پروژه های توسعه ای نیز به ویژه در جنوب عراق تا آرام شدن شرایط متوقف شده اند.
شرکت بی پی در میدان های رمیله شمالی و جنوبی بیش از یک میلیارد دلار در سال گذشته هزینه کرده است. در پنج سال آینده نیز سالانه ۱.۲ میلیارد دلار در این میدان‌ها هزینه خواهد شد.
شرکت انگلیسی تبار بی پی با شرایط پرفرازونشیبی روبرو است و آینده طرح های آنها با تردیدهای بسیاری روبه رو شده است. سایر شرکت های نفتی نیز با وضعیت کم و بیش مشابهی روبرو هستند. بدین ترتیب این پرسش پدید آمده که آیا رویاهای شرکت‌های بین المللی در عراق را باید بر باد رفته دانست؟
البته باید توجه داشت که آمریکایی‌ها با زیرکی خود را از توسعه میادین نفتی عراق کنار کشیده‌اند و به دنبال کسب درآمدهای نفتی این کشور هستند مانند همان اقدامی که در عربستان سعودی پیاده کردند و این کشور را دوشیدند.
عراقی‌ها نسبت به این موضوع آگاه شده‌اند و به سمت همکاری با بلوک شرق قدم برداشته‌اند، همین موضوع برای عصبانیت ترامپ کافی است تا هم مقابل بغداد برای خروج نیروهای آمریکایی بایستد و هم این کشور را تهدید کند اگر به خواسته‌های آنها تن ندهد بغداد را به آشوب می‌کشاند.
يکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۴۷
کد مطلب: 25917
