صنعت نفت ایالات‌متحده در دوره ۹ رئیس‌جمهور اخیر
شطرنج ۹رئیس‌جمهور با نفت
در دوره بوش پسر، تولید نفت ایالات‌متحده تثبیت شد، اما در دوره اوباما افزایش یافت. این دو پرزیدنت بر توسعه مقدار تولید طلای سیاه کشورشان تأکید داشتند؛ اما رشد قیمت نفت در یک دهه اخیر نیز برافزایش استخراج نفت از میادین آمریکا تأثیری چشمگیر داشته است.
میز نفت | با نزدیک شدن به‌روز چهارم نوامبر، موعد اعلام نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایالات‌متحده، بحث‌های مختلفی در مورد تأثیر انتخاب هر یک از دو نامزد مطرح بر صنعت نفت مطرح می‌شود. در ادامه با نگاهی به تاریخ جذاب و پرفرازونشیب تولید و مصرف نفت این کشور در پنجاه سال اخیر، تأثیر ۹ رئیس‌جمهور نیم‌قرن اخیر بر بازار نفت بررسی می‌شود.
ریچارد نیکسون در روز ۲۰ ژانویه سال ۱۹۶۹ میلادی به‌عنوان سی و هفتمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده انتخاب شد. زمانی که وی به کاخ سفید وارد شد، تولید روزانه نفت ایالات‌متحده نزدیک به اوج خود در دوره ۱۰۰ ساله بود.
۱۰ درصد نفت مصرفی این کشور از واردات تأمین می‌شد. در سال ۱۹۷۰ میلادی، تولید روزانه نفت این کشور به ۹.۶ میلیون بشکه رسید و پس‌ازآن شاهد کاهش تدریجی این رکورد در سال‌هایی طولانی بودیم.
در ۲۰ ژانویه سال ۱۹۷۳ میلادی، دومین دوره ریاست جمهوری نیکسون آغاز گردید. در آن زمان، تولید نفت ایالات‌متحده به ۹.۲ میلیون بشکه کاهش‌یافته بود، اما نسبت به آغاز دوره ریاست جمهوری نیکسون شاهد رشد ۳ میلیون بشکه‌ای مصرف این کشور بودیم.
بدین ترتیب، واردات نفت در دوره ریاست جمهوری نیکسون دو برابر شد و شهروندان آمریکایی به دلیل وابستگی به نفت اوپک در تحریم نفتی سال ۱۹۷۳ میلادی و ایستادن در صف‌های چند کیلومتری خرید بنزین، درس‌های بزرگی آموختند.
جرالد فورد، رئیس‌جمهور بعدی ایالات‌متحده و سی و هشتمین مستأجر کاخ سفید بود که در ۹ آگوست ۱۹۷۴ میلادی و با کنار رفتن نیکسون در پی رسوایی واترگیت، قدرت را به دست گرفت. در دوره مسئولیت فورد، تولید نفت داخلی آمریکا همچنان با روند نزولی کاهش یافت.
در دوره وی، مصرف و واردات ایالات‌متحده افزایش یافت و تا آخرین سال مسئولیت فورد، شاهد رکورد مصرف و واردات نفت در این کشور بودیم.جیمی کارتر، سی و نهمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۷۷ میلادی روانه کاخ سفید شد. در دوره ریاست جمهوری وی، همه روندهای مصرف، تولید و واردات نفت خام این کشور دگرگون شد.
مصرف نفت ۲ درصد کاهش یافت، اما میزان واردات با ۶ درصد رشد روبرو گردید. درمجموع واردات با افزایش چشمگیری روبرو شد. کارتر در دام اتفاقاتی غیرقابل‌کنترل (نظیر پیروزی انقلاب ایران و جنگ ایران و عراق) افتاد که تأثیر گسترده‌ای بر بازار نفت بر جای گذاشت.
رونالد ریگان، چهلمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱ میلادی به قدرت رسید.در بخش اعظم دوره نخست ریاست جمهوری وی، مصرف نفت ایالات‌متحده نزولی بود و تولید نفت به پایین‌ترین میزان در یک دهه پیش از آن رسید. واردات نفت نیز در دوره نخست مسئولیت وی ۳۵ درصد کاهش یافت.
رونالد ریگان در ۲۱ ژانویه سال ۱۹۸۵ میلادی، دوره دوم ریاست جمهوری خود را آغاز کرد. موازنه عرضه و تقاضای نفت در دوره دوم ریاست جمهوری وی دگرگون شد و مصرف ۱۰ درصد افزایش یافت، تولید داخلی با ۸ درصد کاهش روبرو گردید و واردات نفت ۴۹ درصد رشد کرد.
جورج بوش پدر، چهل و یکمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۹ میلادی راهی کاخ سفید شد. در دوره ریاست جمهوری وی، مصرف نفت آمریکا کاهشی اندک داشت، اما تولید نفت این کشور با کاهشی ۱۲ درصدی روبرو شد. واردات نیز ۱۹ درصد افزایش یافت. برای اولین بار از سال ۱۹۷۰ میلادی روزانه ۶ میلیون بشکه نفت در پایانه‌های واردات ایالات‌متحده تخلیه می‌شد.
بیل کلینتون، چهل و دومین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی به قدرت رسید. در دوره نخست مسئولیت وی، مصرف نفت ۷ درصد افزایش یافت، تولید داخلی ۱۰ درصد سقوط کرد و واردات ۲۳ درصد بیشتر شد. برای اولین بار در تاریخ ایالات‌متحده، واردات روزانه طلای سیاه از مرز ۷ میلیون بشکه فراتر رفت.
دومین دوره ریاست جمهوری وی در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۷ میلادی آغاز شد. شرایط دوره دوم مسئولیت وی کم‌وبیش همانند دوره نخست بود. مصرف نفت آمریکا ۸ درصد رشد کرد، تولید داخلی ۱۰ درصد کاهش یافت و واردات ۲۱ درصد بیشتر شد، مصرف و واردات به بیشترین میزان در تاریخ این کشور رسید. تولید نفت آمریکا نیز نسبت به دوره اوج در سال ۱۹۷۰ میلادی ۴۰ درصد کاهش‌یافته بود.
جورج بوش پسر، چهل و سومین رئیس‌جمهور بود که در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ میلادی روانه کاخ سفید شد. در دوره نخست حضور در کاخ سفید، میزان مصرف روزانه نفت خام برای نخستین بار در تاریخ از مرز ۲۰ میلیون بشکه فراتر رفت. واردات نیز به رکوردی جدید دست یافت و از مرز ۱۰ میلیون بشکه در روز عبور کرد.
کاهش تولید نفت داخلی در دوره دوم ریاست جمهوری وی البته با نرخی کمتر همچنان ادامه یافت. فناوری شکست هیدرولیک در این دوره آغاز شد که در دوره دو رئیس‌جمهور، نقشی کلیدی در بازار ایفا کرد. در آخرین سال حضور بوش در کاخ سفید، نیمی از نفت مصرفی ایالات‌متحده از واردات تأمین می‌شد.
باراک اوباما، چهل و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه سال ۲۰۰۹ میلادی به کاخ سفید راه یافت. در اوایل دوره مسئولیت وی، رکود اقتصادی همچنان ادامه یافت، اما فناوری شکست هیدرولیک و انقلاب تولید نفت شیل معادله‌ها را دگرگون کرد.
در چهار سال نخست ریاست جمهوری اوباما، تولید نفت آمریکا پس از چهل سال نزول با فناوری شکست هیدرولیک رشد چشمگیری کرد.در دومین دوره ریاست جمهوری وی که از ۲۱ ژانویه ۲۰۱۳ میلادی آغاز شد تا دو سال شاهد رشد تولید نفت شیل بودیم؛ اما آغاز جنگ قیمت‌ها توسط اوپک و وجود مازاد تولید باعث شد تا میزان تولید و قیمت طلای سیاه سقوط کند.
در سال ۲۰۱۵ میلادی، تولید نفت داخلی به‌آرامی شروع به کاهش کرد؛ اما در آخرین سال ریاست جمهوری اوباما (۲۰۱۶ میلادی) شاهد کاهش قابل‌توجه تولید نفت آمریکا بودیم.
در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ میلادی، تولید نفت ایالات‌متحده ۴.۴ میلیون بشکه در روز افزایش یافت. این رشد، بیشترین میزان در تاریخ ایالات‌متحده و در دوره ریاست جمهوری یک رئیس‌جمهور محسوب می‌شود.
با احتساب مایعات گازی (ان جی ال)، در هفت سال نخست مسئولیت اوباما، ایالات‌متحده از وابستگی به ۶ میلیون بشکه واردات روزانه به یک صادرکننده نفت و فرآورده‌های نفتی تبدیل شد.
دونالد ترامپ به‌عنوان چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده در ۲۰ ژانویه سال ۲۰۱۷ میلادی روانه کاخ سفید شد. در سه سال نخست مسئولیت ترامپ، تولید نفت این کشور ۳.۴ میلیون بشکه در روز افزایش یافت و اواخر سال ۲۰۱۹ میلادی و برای نخستین بار در ۵۰ سال اخیر، آمریکا به یک صادرکننده خالص نفت و فرآورده‌های نفتی تبدیل شد؛ اما سقوط قیمت نفت بر تولید این کشور تأثیرگذار بوده است.
تولید کنونی نفت ایالات‌متحده (بدون احتساب ان جی ال) از دوره اوج تولید نفت در سال ۱۹۷۰ میلادی فراتر رفته است؛ اما با همه‌گیری ویروس کرونا، تقاضای نفت در سال ۲۰۲۰ میلادی با سقوطی گسترده روبرو شده است. چند روز مانده تا انتخابات ایالات‌متحده تولید روزانه نفت این کشور ۱۰.۵ میلیون بشکه است که در مقایسه با میانگین تولید روزانه ۱۲.۲ میلیون بشکه در سال ۲۰۱۹ میلادی، سقوطی فاحش داشته است.
شطرنج گاوچران‌ها با بشکه‌های نفت
در ۵۰ سال اخیر، تولید نفت ایالات‌متحده در اکثر زمان‌ها در حال افول بوده، اما با ظهور فناوری شکست هیدرولیک، این روند دگرگون‌شده است.در دوره بوش پسر، تولید نفت ایالات‌متحده تثبیت شد، اما در دوره اوباما افزایش یافت. این دو پرزیدنت بر توسعه مقدار تولید طلای سیاه کشورشان تأکید داشتند؛ اما رشد قیمت نفت در یک دهه اخیر نیز برافزایش استخراج نفت از میادین آمریکا تأثیری چشمگیر داشته است.
اینک آرزوی استقلال انرژی رهبران آمریکا کم‌وبیش محقق شده است؛ اما به دلیل تفاوت میان نفت سبک شیل تولیدی در تگزاس با خوراک پالایشگاه‌های آمریکایی در سواحل خلیج مکزیک که عموماً با فناوری نفت سنگین وارداتی فعالیت می‌کنند تا سال‌ها شاهد واردات نفت توسط پالایشگران آمریکایی خواهیم بود.
در صورت انتخاب بایدن و یا ترامپ در انتخابات سه‌شنبه آینده، صنعت نفت ایالات‌متحده با تحولات متفاوتی روبرو خواهد شد. هرچند بسیاری از عوامل تأثیرگذار بر این بازار، در کنترل آن‌ها قرار ندارد. هرچند بسیاری از کابوی‌ها تمایلی به شنیدن این واقعیت ندارند!
نویسنده: روبرت راپییر
منبع: Forbes
مترجم: محسن داوری
ریچارد نیکسون در روز ۲۰ ژانویه سال ۱۹۶۹ میلادی به‌عنوان سی و هفتمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده انتخاب شد. زمانی که وی به کاخ سفید وارد شد، تولید روزانه نفت ایالات‌متحده نزدیک به اوج خود در دوره ۱۰۰ ساله بود.
۱۰ درصد نفت مصرفی این کشور از واردات تأمین می‌شد. در سال ۱۹۷۰ میلادی، تولید روزانه نفت این کشور به ۹.۶ میلیون بشکه رسید و پس‌ازآن شاهد کاهش تدریجی این رکورد در سال‌هایی طولانی بودیم.
در ۲۰ ژانویه سال ۱۹۷۳ میلادی، دومین دوره ریاست جمهوری نیکسون آغاز گردید. در آن زمان، تولید نفت ایالات‌متحده به ۹.۲ میلیون بشکه کاهش‌یافته بود، اما نسبت به آغاز دوره ریاست جمهوری نیکسون شاهد رشد ۳ میلیون بشکه‌ای مصرف این کشور بودیم.
بدین ترتیب، واردات نفت در دوره ریاست جمهوری نیکسون دو برابر شد و شهروندان آمریکایی به دلیل وابستگی به نفت اوپک در تحریم نفتی سال ۱۹۷۳ میلادی و ایستادن در صف‌های چند کیلومتری خرید بنزین، درس‌های بزرگی آموختند.
جرالد فورد، رئیس‌جمهور بعدی ایالات‌متحده و سی و هشتمین مستأجر کاخ سفید بود که در ۹ آگوست ۱۹۷۴ میلادی و با کنار رفتن نیکسون در پی رسوایی واترگیت، قدرت را به دست گرفت. در دوره مسئولیت فورد، تولید نفت داخلی آمریکا همچنان با روند نزولی کاهش یافت.
در دوره وی، مصرف و واردات ایالات‌متحده افزایش یافت و تا آخرین سال مسئولیت فورد، شاهد رکورد مصرف و واردات نفت در این کشور بودیم.جیمی کارتر، سی و نهمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۷۷ میلادی روانه کاخ سفید شد. در دوره ریاست جمهوری وی، همه روندهای مصرف، تولید و واردات نفت خام این کشور دگرگون شد.
مصرف نفت ۲ درصد کاهش یافت، اما میزان واردات با ۶ درصد رشد روبرو گردید. درمجموع واردات با افزایش چشمگیری روبرو شد. کارتر در دام اتفاقاتی غیرقابل‌کنترل (نظیر پیروزی انقلاب ایران و جنگ ایران و عراق) افتاد که تأثیر گسترده‌ای بر بازار نفت بر جای گذاشت.
رونالد ریگان، چهلمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱ میلادی به قدرت رسید.در بخش اعظم دوره نخست ریاست جمهوری وی، مصرف نفت ایالات‌متحده نزولی بود و تولید نفت به پایین‌ترین میزان در یک دهه پیش از آن رسید. واردات نفت نیز در دوره نخست مسئولیت وی ۳۵ درصد کاهش یافت.
رونالد ریگان در ۲۱ ژانویه سال ۱۹۸۵ میلادی، دوره دوم ریاست جمهوری خود را آغاز کرد. موازنه عرضه و تقاضای نفت در دوره دوم ریاست جمهوری وی دگرگون شد و مصرف ۱۰ درصد افزایش یافت، تولید داخلی با ۸ درصد کاهش روبرو گردید و واردات نفت ۴۹ درصد رشد کرد.
جورج بوش پدر، چهل و یکمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۹ میلادی راهی کاخ سفید شد. در دوره ریاست جمهوری وی، مصرف نفت آمریکا کاهشی اندک داشت، اما تولید نفت این کشور با کاهشی ۱۲ درصدی روبرو شد. واردات نیز ۱۹ درصد افزایش یافت. برای اولین بار از سال ۱۹۷۰ میلادی روزانه ۶ میلیون بشکه نفت در پایانه‌های واردات ایالات‌متحده تخلیه می‌شد.
بیل کلینتون، چهل و دومین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی به قدرت رسید. در دوره نخست مسئولیت وی، مصرف نفت ۷ درصد افزایش یافت، تولید داخلی ۱۰ درصد سقوط کرد و واردات ۲۳ درصد بیشتر شد. برای اولین بار در تاریخ ایالات‌متحده، واردات روزانه طلای سیاه از مرز ۷ میلیون بشکه فراتر رفت.
دومین دوره ریاست جمهوری وی در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۷ میلادی آغاز شد. شرایط دوره دوم مسئولیت وی کم‌وبیش همانند دوره نخست بود. مصرف نفت آمریکا ۸ درصد رشد کرد، تولید داخلی ۱۰ درصد کاهش یافت و واردات ۲۱ درصد بیشتر شد، مصرف و واردات به بیشترین میزان در تاریخ این کشور رسید. تولید نفت آمریکا نیز نسبت به دوره اوج در سال ۱۹۷۰ میلادی ۴۰ درصد کاهش‌یافته بود.
جورج بوش پسر، چهل و سومین رئیس‌جمهور بود که در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ میلادی روانه کاخ سفید شد. در دوره نخست حضور در کاخ سفید، میزان مصرف روزانه نفت خام برای نخستین بار در تاریخ از مرز ۲۰ میلیون بشکه فراتر رفت. واردات نیز به رکوردی جدید دست یافت و از مرز ۱۰ میلیون بشکه در روز عبور کرد.
کاهش تولید نفت داخلی در دوره دوم ریاست جمهوری وی البته با نرخی کمتر همچنان ادامه یافت. فناوری شکست هیدرولیک در این دوره آغاز شد که در دوره دو رئیس‌جمهور، نقشی کلیدی در بازار ایفا کرد. در آخرین سال حضور بوش در کاخ سفید، نیمی از نفت مصرفی ایالات‌متحده از واردات تأمین می‌شد.
باراک اوباما، چهل و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده بود که در ۲۰ ژانویه سال ۲۰۰۹ میلادی به کاخ سفید راه یافت. در اوایل دوره مسئولیت وی، رکود اقتصادی همچنان ادامه یافت، اما فناوری شکست هیدرولیک و انقلاب تولید نفت شیل معادله‌ها را دگرگون کرد.
در چهار سال نخست ریاست جمهوری اوباما، تولید نفت آمریکا پس از چهل سال نزول با فناوری شکست هیدرولیک رشد چشمگیری کرد.در دومین دوره ریاست جمهوری وی که از ۲۱ ژانویه ۲۰۱۳ میلادی آغاز شد تا دو سال شاهد رشد تولید نفت شیل بودیم؛ اما آغاز جنگ قیمت‌ها توسط اوپک و وجود مازاد تولید باعث شد تا میزان تولید و قیمت طلای سیاه سقوط کند.
در سال ۲۰۱۵ میلادی، تولید نفت داخلی به‌آرامی شروع به کاهش کرد؛ اما در آخرین سال ریاست جمهوری اوباما (۲۰۱۶ میلادی) شاهد کاهش قابل‌توجه تولید نفت آمریکا بودیم.
در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ میلادی، تولید نفت ایالات‌متحده ۴.۴ میلیون بشکه در روز افزایش یافت. این رشد، بیشترین میزان در تاریخ ایالات‌متحده و در دوره ریاست جمهوری یک رئیس‌جمهور محسوب می‌شود.
با احتساب مایعات گازی (ان جی ال)، در هفت سال نخست مسئولیت اوباما، ایالات‌متحده از وابستگی به ۶ میلیون بشکه واردات روزانه به یک صادرکننده نفت و فرآورده‌های نفتی تبدیل شد.
دونالد ترامپ به‌عنوان چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده در ۲۰ ژانویه سال ۲۰۱۷ میلادی روانه کاخ سفید شد. در سه سال نخست مسئولیت ترامپ، تولید نفت این کشور ۳.۴ میلیون بشکه در روز افزایش یافت و اواخر سال ۲۰۱۹ میلادی و برای نخستین بار در ۵۰ سال اخیر، آمریکا به یک صادرکننده خالص نفت و فرآورده‌های نفتی تبدیل شد؛ اما سقوط قیمت نفت بر تولید این کشور تأثیرگذار بوده است.
تولید کنونی نفت ایالات‌متحده (بدون احتساب ان جی ال) از دوره اوج تولید نفت در سال ۱۹۷۰ میلادی فراتر رفته است؛ اما با همه‌گیری ویروس کرونا، تقاضای نفت در سال ۲۰۲۰ میلادی با سقوطی گسترده روبرو شده است. چند روز مانده تا انتخابات ایالات‌متحده تولید روزانه نفت این کشور ۱۰.۵ میلیون بشکه است که در مقایسه با میانگین تولید روزانه ۱۲.۲ میلیون بشکه در سال ۲۰۱۹ میلادی، سقوطی فاحش داشته است.
شطرنج گاوچران‌ها با بشکه‌های نفت
در ۵۰ سال اخیر، تولید نفت ایالات‌متحده در اکثر زمان‌ها در حال افول بوده، اما با ظهور فناوری شکست هیدرولیک، این روند دگرگون‌شده است.در دوره بوش پسر، تولید نفت ایالات‌متحده تثبیت شد، اما در دوره اوباما افزایش یافت. این دو پرزیدنت بر توسعه مقدار تولید طلای سیاه کشورشان تأکید داشتند؛ اما رشد قیمت نفت در یک دهه اخیر نیز برافزایش استخراج نفت از میادین آمریکا تأثیری چشمگیر داشته است.
اینک آرزوی استقلال انرژی رهبران آمریکا کم‌وبیش محقق شده است؛ اما به دلیل تفاوت میان نفت سبک شیل تولیدی در تگزاس با خوراک پالایشگاه‌های آمریکایی در سواحل خلیج مکزیک که عموماً با فناوری نفت سنگین وارداتی فعالیت می‌کنند تا سال‌ها شاهد واردات نفت توسط پالایشگران آمریکایی خواهیم بود.
در صورت انتخاب بایدن و یا ترامپ در انتخابات سه‌شنبه آینده، صنعت نفت ایالات‌متحده با تحولات متفاوتی روبرو خواهد شد. هرچند بسیاری از عوامل تأثیرگذار بر این بازار، در کنترل آن‌ها قرار ندارد. هرچند بسیاری از کابوی‌ها تمایلی به شنیدن این واقعیت ندارند!
نویسنده: روبرت راپییر
منبع: Forbes
مترجم: محسن داوری
چهارشنبه ۷ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۲:۰۹
کد مطلب: 28669
