چه آینده‌ای بررای نفت دیده می‌شود؟
چالش غول‌های نفتی در عصر گذار
در دنیا حدود ۲۳۰۰ شرکت وجود دارد که تولید روزانه ۱۷۰۰ شرکت کمتر از ۱۵ هزار بشکه در روز است. ۲۵۰ شرکت بین المللی، ملی و خصوصی سالانه بیش از ۳۰ هزار بشکه در روز نفت تولید می کنند. ادغام این شرکت ها می تواند فرصت های بزرگی ایجاد کند.
میز نفت | با وجود نزولی بودن تقاضای نفت و گاز، شرکت های بالادستی چگونه می توانند برای آینده ای سودآور برنامه ریزی کنند؟
فریسر رودگر، مدیر پژوهش های بالادستی در گفتگو با فوربس از بزرگترین چالش شرکت های بزرگ نفتی دنیا در تاریخ فعالیت آنها سخن می گوید. حوزه بالادستی به کسب و کاری با ریسک بالا تبدیل شده است. با آغاز گذار صنعت نفت به انرژی های پاک، تقاضای جهانی نفت در سال ۲۰۵۰ میلادی با تقاضای کنونی یکسان خواهد بود. صنعت بالادستی تنها چند دهه برای تداوم تولید و فروش نفت و ایجاد جریان نقدی فرصت دارد.
اگر دولت های دنیا به تعهدات پیمان آب و هوایی پاریس و سقف ۲ درجه افزایش دما پایبند باشند، صنعت بالادستی باید با تغییرات چشمگیری به استقبال شرایط جدید برود. با اجرای تعهدات مربوط به افزایش دو درجه ای دمای کره زمین، تقاضای جهانی نفت در سال ۲۰۵۰ میلادی نسبت به شرایط کنونی ۷۰ درصد کاهش خواهد یافت. همچنین قیمت هر بشکه نفت به ۱۰ تا ۱۸ دلار کاهش خواهد یافت. تقاضای بنزین و قیمت آن نیز کاهش چشمگیری نسبت به شرایط کنونی خواهد داشت.
همچنین سرمایه گذاری برای توسعه میادین نفتی با محدودیت های گسترده روبرو خواهد شد. بدین ترتیب صنعت بالادستی تنها برای مدیریت کاهش تولید فعالیت خواهد کرد.
آیا شرایط عدم اطمینان بر سرمایه گذاری تاثیرگذار خواهد بود؟
سرمایه‌گذاری در حوزه بالادستی بیش از هر زمان دیگری از افق های کوتاه مدت برخوردار است. میزان کنونی سرمایه گذاری در میادین نفتی پایین‌ترین عدد در ۱۵ سال اخیر است. شرکت های نفتی بر پروژه های کوتاه مدت و با سودآوری سریع متمرکز شده‌اند. تنها چند شرکت بزرگ نفتی در حال تامین مالی پروژه های سرمایه گذاری هنگفت و طول عمر بالا هستند.
اکثر شرکت‌های نفتی از این موضوع هراس دارند که سرمایه گذاری های کنونی آنها در میدان های نفتی به دلیل کاهش تقاضا و سقوط قیمت ها ضررده باشد. با شرایط عدم اطمینان کنونی بسیاری از فعالیت های میان مدت و بلند مدت شرکت های نفتی در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.
با تداوم کاهش سرمایه‌گذاری در اکتشاف و تولید از میادین جدید نفتی شاهد بر هم خوردن توازن عرضه و تقاضا و رشد احتمالی قیمت ها در دهه کنونی میلادی خواهیم بود. تعدادی از موسسه های مشاوره انرژی معتقدند در دهه کنونی میلادی همچنان شاهد افزایش تقاضای نفت خام خواهیم بود.
آیا سرمایه گذاری شرکت های نفتی به سوی گازطبیعی سوق پیدا خواهد کرد؟
این فرضیه حتمی به نظر می رسد. هم اکنون ۶۰ درصد سرمایه گذاری های بالادستی به میادین نفتی اختصاص دارد. سودآوری بیشتر میدان های نفتی در مقایسه با میدان‌های گازی، مهمترین دلیل سهم بیشتر نفت در مقایسه با گاز طبیعی است.
میدان های گازی به سرمایه‌گذاری بیشتری نیازمند هستند و دوره بازگشت سرمایه گذاری آن ها بلند مدت تر است. اما با افزایش تقاضای جهانی گاز طبیعی، شرکت های نفتی به سوی توسعه بیشتر میادین گازی ترغیب شده اند.
آیا حوزه بالادستی پایدارتر خواهد بود؟
بخش بالادستی در مقایسه با سایر بخش های زنجیره عرضه می تواند آسانتر در مسیر کربن زدایی حرکت کند. قیمت گذاری کربن یک راهکار کلیدی در جهت مقابله با گرمایش جهانی است. هرچند صنایع باید نگاه هزینه ای به کربن زدایی را کنار بگذارند.
بهبود کارایی تاسیسات نفتی، کاهش نفت نفت و پایین آوردن حجم گاز فلر شده نیز به بهبود کارزار مقابله با تغییر اقلیم کمک خواهد کرد. توسعه صنعت گاز نیز به کاهش کربن منتشر شده در دنیا کمک می کند. فناوری جذب و ذخیره سازی کربن نیز یکی از فرصت های فراروی صنعت بالادستی است.
به چند پروژه بالادستی نیاز داریم؟
در مسیر آینده، همکاری، ادغام و همافزایی می تواند به بهبود کارایی منجر گردد. کارایی اقتصادی یکی از راه حل های بهبود شاخص های مالی شرکت های نفتی خواهد بود. در دنیا حدود ۲۳۰۰ شرکت وجود دارد که تولید روزانه ۱۷۰۰ شرکت کمتر از ۱۵ هزار بشکه در روز است. ۲۵۰ شرکت بین المللی، ملی و خصوصی سالانه بیش از ۳۰ هزار بشکه در روز نفت تولید می کنند. ادغام این شرکت ها می تواند فرصت های بزرگی ایجاد کند.
صنعت نفت باید به سوی کارایی حرکت کند. داشتن مزیت رقابتی یک ضرورت برای شرکت های آینده است. شرکت های ملی نفت دنیا با داشتن ۵۰ درصد ذخایر نفت و گاز به دنبال کسب سهم بازار بیشتر هستند.
تعدادی از شرکت ها به دنبال تقویت سبد سرمایه گذاری های خود با خریداری دارایی پربازده شرکت های نفتی هستند. ارزش تجاری دارایی های شرکت های نفتی بیش از ۲۳ تریلیون دلار است.
دنیای انرژی به سوی شفافیت، کارایی، بهره وری و انعطاف پذیری گام برداشته است. استفاده از کارکنان نخبه یک ضرورت در این دوره گذار است. به عصر کارایی، بهینه سازی و مزیت رقابتی خوش آمدید.
منبع: Forbes
مترجم: محسن داوری
فریسر رودگر، مدیر پژوهش های بالادستی در گفتگو با فوربس از بزرگترین چالش شرکت های بزرگ نفتی دنیا در تاریخ فعالیت آنها سخن می گوید. حوزه بالادستی به کسب و کاری با ریسک بالا تبدیل شده است. با آغاز گذار صنعت نفت به انرژی های پاک، تقاضای جهانی نفت در سال ۲۰۵۰ میلادی با تقاضای کنونی یکسان خواهد بود. صنعت بالادستی تنها چند دهه برای تداوم تولید و فروش نفت و ایجاد جریان نقدی فرصت دارد.
اگر دولت های دنیا به تعهدات پیمان آب و هوایی پاریس و سقف ۲ درجه افزایش دما پایبند باشند، صنعت بالادستی باید با تغییرات چشمگیری به استقبال شرایط جدید برود. با اجرای تعهدات مربوط به افزایش دو درجه ای دمای کره زمین، تقاضای جهانی نفت در سال ۲۰۵۰ میلادی نسبت به شرایط کنونی ۷۰ درصد کاهش خواهد یافت. همچنین قیمت هر بشکه نفت به ۱۰ تا ۱۸ دلار کاهش خواهد یافت. تقاضای بنزین و قیمت آن نیز کاهش چشمگیری نسبت به شرایط کنونی خواهد داشت.
همچنین سرمایه گذاری برای توسعه میادین نفتی با محدودیت های گسترده روبرو خواهد شد. بدین ترتیب صنعت بالادستی تنها برای مدیریت کاهش تولید فعالیت خواهد کرد.
آیا شرایط عدم اطمینان بر سرمایه گذاری تاثیرگذار خواهد بود؟
سرمایه‌گذاری در حوزه بالادستی بیش از هر زمان دیگری از افق های کوتاه مدت برخوردار است. میزان کنونی سرمایه گذاری در میادین نفتی پایین‌ترین عدد در ۱۵ سال اخیر است. شرکت های نفتی بر پروژه های کوتاه مدت و با سودآوری سریع متمرکز شده‌اند. تنها چند شرکت بزرگ نفتی در حال تامین مالی پروژه های سرمایه گذاری هنگفت و طول عمر بالا هستند.
اکثر شرکت‌های نفتی از این موضوع هراس دارند که سرمایه گذاری های کنونی آنها در میدان های نفتی به دلیل کاهش تقاضا و سقوط قیمت ها ضررده باشد. با شرایط عدم اطمینان کنونی بسیاری از فعالیت های میان مدت و بلند مدت شرکت های نفتی در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.
با تداوم کاهش سرمایه‌گذاری در اکتشاف و تولید از میادین جدید نفتی شاهد بر هم خوردن توازن عرضه و تقاضا و رشد احتمالی قیمت ها در دهه کنونی میلادی خواهیم بود. تعدادی از موسسه های مشاوره انرژی معتقدند در دهه کنونی میلادی همچنان شاهد افزایش تقاضای نفت خام خواهیم بود.
آیا سرمایه گذاری شرکت های نفتی به سوی گازطبیعی سوق پیدا خواهد کرد؟
این فرضیه حتمی به نظر می رسد. هم اکنون ۶۰ درصد سرمایه گذاری های بالادستی به میادین نفتی اختصاص دارد. سودآوری بیشتر میدان های نفتی در مقایسه با میدان‌های گازی، مهمترین دلیل سهم بیشتر نفت در مقایسه با گاز طبیعی است.
میدان های گازی به سرمایه‌گذاری بیشتری نیازمند هستند و دوره بازگشت سرمایه گذاری آن ها بلند مدت تر است. اما با افزایش تقاضای جهانی گاز طبیعی، شرکت های نفتی به سوی توسعه بیشتر میادین گازی ترغیب شده اند.
آیا حوزه بالادستی پایدارتر خواهد بود؟
بخش بالادستی در مقایسه با سایر بخش های زنجیره عرضه می تواند آسانتر در مسیر کربن زدایی حرکت کند. قیمت گذاری کربن یک راهکار کلیدی در جهت مقابله با گرمایش جهانی است. هرچند صنایع باید نگاه هزینه ای به کربن زدایی را کنار بگذارند.
بهبود کارایی تاسیسات نفتی، کاهش نفت نفت و پایین آوردن حجم گاز فلر شده نیز به بهبود کارزار مقابله با تغییر اقلیم کمک خواهد کرد. توسعه صنعت گاز نیز به کاهش کربن منتشر شده در دنیا کمک می کند. فناوری جذب و ذخیره سازی کربن نیز یکی از فرصت های فراروی صنعت بالادستی است.
به چند پروژه بالادستی نیاز داریم؟
در مسیر آینده، همکاری، ادغام و همافزایی می تواند به بهبود کارایی منجر گردد. کارایی اقتصادی یکی از راه حل های بهبود شاخص های مالی شرکت های نفتی خواهد بود. در دنیا حدود ۲۳۰۰ شرکت وجود دارد که تولید روزانه ۱۷۰۰ شرکت کمتر از ۱۵ هزار بشکه در روز است. ۲۵۰ شرکت بین المللی، ملی و خصوصی سالانه بیش از ۳۰ هزار بشکه در روز نفت تولید می کنند. ادغام این شرکت ها می تواند فرصت های بزرگی ایجاد کند.
صنعت نفت باید به سوی کارایی حرکت کند. داشتن مزیت رقابتی یک ضرورت برای شرکت های آینده است. شرکت های ملی نفت دنیا با داشتن ۵۰ درصد ذخایر نفت و گاز به دنبال کسب سهم بازار بیشتر هستند.
تعدادی از شرکت ها به دنبال تقویت سبد سرمایه گذاری های خود با خریداری دارایی پربازده شرکت های نفتی هستند. ارزش تجاری دارایی های شرکت های نفتی بیش از ۲۳ تریلیون دلار است.
دنیای انرژی به سوی شفافیت، کارایی، بهره وری و انعطاف پذیری گام برداشته است. استفاده از کارکنان نخبه یک ضرورت در این دوره گذار است. به عصر کارایی، بهینه سازی و مزیت رقابتی خوش آمدید.
منبع: Forbes
مترجم: محسن داوری
دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۴۴
کد مطلب: 30186