واکنش صنعت نفت و گاز به تغییر آب‌وهوا
پاسخ خطرناک
یا وجود خشک‌سالی در آمریکای شمالی، عملیات فراکینگ (شکست هیدرولیک) که به مقدار زیادی آب نیاز دارد، همچنان درحال‌توسعه است. مردم محلی و کشاورزان در مورد آلوده شدن آب‌های زیرزمینی نگران هستند.
میز نفت | هیچ‌کس (و حتی افراد مسئول در ایجاد آن) از پیامدهای تغییر آب‌وهوا و گرم شدن کره زمین در امان نیستند. افزایش سطح دریاها، ثبت رکورد گرمایش زمین، فجایع بی‌سابقه آب‌وهوایی و شرایط ناپایدار زیست‌محیطی باعث افزایش هزینه‌های تولید برای شرکت‌های نفتی شده است.
صنعت نفت همه‌ساله برای انکار فاجعه تغییر اقلیم و لابی با مقامات دولتی، ده‌ها میلیون دلار هزینه می‌کند. مثلاً بایدن هفته گذشته اعلام کرد فروش مجوزهای جدید اجازه زمین‌های فدرال برای حفاری نفت و گاز را پس از ماه‌ها توقف از سر خواهد گرفت.
بایدن در ابتدای ریاست جمهوری‌اش با صدور دستوری با اعلام ریسک بالای حفاری در زمین‌های فدرال هرگونه صدور مجوز جدید را ممنوع کرده بود. لابی با مقامات دولتی مهم‌ترین دلیل تغییر موضع‌گیری بایدن اعلام‌شده است.
اما با شکایت حقوقی تعدادی از شرکت‌های نفتی، دولت بایدن در تصمیم پیشین خود تجدیدنظر کرده است.این شرکت‌ها علاوه بر تلاش برای متوقف کردن لوایح زیست‌محیطی، با اقدامات مختلف تأثیر زیست‌محیطی اقدامات خود را انکار می‌کنند.لابی گران تلاش می‌کنند تا درروند توسعه اقتصاد پاک مانع ایجاد نمایند. شرکت‌های نفتی نیز همچنان از روش‌های پرهزینه برای تداوم حفاری باوجود پیامدهای ناگوار آن بهره می‌برند.
دولت ایالات‌متحده با پول مالیات‌دهندگان آمریکایی نسبت به ساخت دیوارهای ساحلی برای عدم ورود آب به پالایشگاه‌ها و سرازیر شدن نفت به خلیج اقدام کرده است.همچنین در پاره‌ای از مناطق قطبی برای یخ زدن آب‌های پیرامون تأسیسات از چیلرهای غول‌پیکر استفاده می‌شود.به نظر می‌رسد اکثر دولت‌ها تمایلی به حذف ریشه‌های بحران ندارند.
صنعت نفت بارها متعهد شده که از روش‌های پاک‌تر برای حفاری در مناطق قطبی استفاده کند. نکته قابل‌توجه این است که سرعت گرم شدن این مناطق حساس نسبت به سایر مناطق دنیا سه برابر بیشتر است. آب شدن یخ‌های مناطق قطبی به معضلی بزرگ برای شرکت‌های نفتی منجر شده است. چراکه بسیاری از جاده‌های دسترسی غیرقابل استفاده‌شده است. تاکنون در چند منطقه قطبی مجوزهای اکتشاف و تولید به دلیل آب شدن یخ‌ها و تغییر در شرایط جغرافیایی آن‌ها لغو شده است.
شرایط کنونی برای خط لوله‌های ساخته‌شده در مناطق قطبی نیز از ریسک زیادی برخوردار است. کوه‌های یخ عظیم سرگردان در این مناطق بر ریسک و هزینه عملیات اکتشاف و تولید تأثیرگذار بوده است.
بالا آمدن آب دریا به افزایش توفان‌های مرگبار در مناطق مختلف دنیا منجر شده است. مردم ساکن سواحل اقیانوس‌ها با چالش بی‌سابقه‌ای روبرو شده‌اند. پالایشگاه‌های خلیج مکزیک نیز با ریسک بالایی روبرو هستند. تغییر آب‌وهوا بر همه بخش‌های زنجیره ارزش صنعت نفت تأثیر می‌گذارد.
اکثر اقدامات انجام‌شده نظیر ساخت دیوار ساحلی در خلیج مکزیک توسط بودجه دولتی انجام‌شده است.اما این اقدام فقط در کوتاه‌مدت می‌تواند اثربخش باشد. همچنین مردم محلی با مشکلات زیادی روبرو شده‌اند.دیوارهای دریایی، فرسایش را تسریع کرده و موانع طبیعی همانند مرجان‌ها را از بین می‌برد و به محیط‌هایی که برای محافظت از آن‌ها طراحی‌شده، آسیب می‌رساند. موج‌هایی که به داخل سازه‌ها برخورد می‌کنند، با بازگشت مجدد به اقیانوس، انرژی بیشتری به دست می‌آورند که منجر به از دست رفتن زمین بیشتر و با سرعت بیشتر می‌شود.
فرسایش ساحلی (که خود تأثیر تغییرات آب‌وهوایی است) در حال حاضر یک مشکل بزرگ در تگزاس است، جایی که برخی مناطق سالانه 18 فوت از خط ساحلی خود را از دست می‌دهند. ایجاد دیوارهای دریایی برای محافظت از آلاینده‌ها در برابر اثرات انتشار آن‌ها، نه‌تنها مشکل را بدتر می‌کند، بلکه به دفاع طبیعی مناطق اطراف در برابر همین تأثیرات آسیب می‌رساند و در بسیاری از موارد، با هزینه مالیات‌دهندگان انجام‌شده است.
از بودجه ۱۲ میلیارد دلاری ساخت این دیوار تنها ۲.۸ میلیارد دلار توسط پالایشگاه‌های نفت تگزاس تأمین شده است.شرایط کنونی آسیب زیادی به کسب‌وکارهای محلی زده و هزاران نفر این مناطق را ترک کرده‌اند.
تغییرات آب‌وهوایی چشم‌اندازها و جوامع محلی بسیاری از مناطق دنیا را با آسیب روبرو کرده است. یا وجود خشک‌سالی در آمریکای شمالی، عملیات فراکینگ (شکست هیدرولیک) که به مقدار زیادی آب نیاز دارد، همچنان درحال‌توسعه است. مردم محلی و کشاورزان در مورد آلوده شدن آب‌های زیرزمینی نگران هستند.
با افزایش هزینه‌های اقتصادی، زیست‌محیطی و انسانی حفاری‌های نفت و گاز، ایالات‌متحده باید با امیدواری کاذب به زنده ماندن صنعت سوخت‌های فسیلی مقابله کند. دلارهای مالیات‌دهندگان باید از کارگران و جوامع در جهت گذار به یک اقتصاد پاک حمایت کند، نه اینکه به قمار مدیران شرکت‌های نفتی در مورد آینده طلای سیاه، یارانه بدهد. به‌منظور دستیابی به اهداف آب‌وهوایی بلندپروازانه و ضروری اقلیمی، جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده باید یارانه سوخت فسیلی را متوقف کند و پروژه‌های حفاری جدید را کنار بگذارد. همچنین اقدامات پیشگیرانه آب‌وهوایی و حفاظتی موردنیاز را برای جبران خسارت‌های پیشین انجام دهد.
فرصت اندک برای جبران خسارت‌ها
شرکت‌های نفت و گاز به‌خوبی از پیامدهای ناگوار تغییرات آب‌وهوایی آگاه هستند. آن‌ها از راهکارهای کوته‌بینانه و خود تخریبی برای حضور در بازار استفاده می‌کنند که باید آن‌ها را کنار بگذارند. در ارزیابی پروژه‌های آینده مانند نظیر حفاری در زمین‌های ایالتی، دولت فدرال باید از بهترین یافته‌های علمی برای مقابله با واقعیت تغییر آب‌وهوا استفاده کند.
جوامع محلی نباید هزینه‌ها و خطرات فعالیت‌های شرکت‌های نفتی را متحمل شوند. در حال حاضر فرصتی وجود دارد که یارانه‌های صنعت نفت را متوقف کرده و در عوض منابع خود را در یک انتقال اقتصادی عادلانه و کاهش شدید انتشار کربن سرمایه‌گذاری کنید. دولت‌ها باید به‌خوبی از این فرصت استفاده کنند. هرچند امروز هم برای جبران شاید کمی دیر شده باشد.
نویسنده: ساهیر دوشی
منبع: www.americanprogress.org
مترجم: محسن داوری
صنعت نفت همه‌ساله برای انکار فاجعه تغییر اقلیم و لابی با مقامات دولتی، ده‌ها میلیون دلار هزینه می‌کند. مثلاً بایدن هفته گذشته اعلام کرد فروش مجوزهای جدید اجازه زمین‌های فدرال برای حفاری نفت و گاز را پس از ماه‌ها توقف از سر خواهد گرفت.
بایدن در ابتدای ریاست جمهوری‌اش با صدور دستوری با اعلام ریسک بالای حفاری در زمین‌های فدرال هرگونه صدور مجوز جدید را ممنوع کرده بود. لابی با مقامات دولتی مهم‌ترین دلیل تغییر موضع‌گیری بایدن اعلام‌شده است.
اما با شکایت حقوقی تعدادی از شرکت‌های نفتی، دولت بایدن در تصمیم پیشین خود تجدیدنظر کرده است.این شرکت‌ها علاوه بر تلاش برای متوقف کردن لوایح زیست‌محیطی، با اقدامات مختلف تأثیر زیست‌محیطی اقدامات خود را انکار می‌کنند.لابی گران تلاش می‌کنند تا درروند توسعه اقتصاد پاک مانع ایجاد نمایند. شرکت‌های نفتی نیز همچنان از روش‌های پرهزینه برای تداوم حفاری باوجود پیامدهای ناگوار آن بهره می‌برند.
دولت ایالات‌متحده با پول مالیات‌دهندگان آمریکایی نسبت به ساخت دیوارهای ساحلی برای عدم ورود آب به پالایشگاه‌ها و سرازیر شدن نفت به خلیج اقدام کرده است.همچنین در پاره‌ای از مناطق قطبی برای یخ زدن آب‌های پیرامون تأسیسات از چیلرهای غول‌پیکر استفاده می‌شود.به نظر می‌رسد اکثر دولت‌ها تمایلی به حذف ریشه‌های بحران ندارند.
صنعت نفت بارها متعهد شده که از روش‌های پاک‌تر برای حفاری در مناطق قطبی استفاده کند. نکته قابل‌توجه این است که سرعت گرم شدن این مناطق حساس نسبت به سایر مناطق دنیا سه برابر بیشتر است. آب شدن یخ‌های مناطق قطبی به معضلی بزرگ برای شرکت‌های نفتی منجر شده است. چراکه بسیاری از جاده‌های دسترسی غیرقابل استفاده‌شده است. تاکنون در چند منطقه قطبی مجوزهای اکتشاف و تولید به دلیل آب شدن یخ‌ها و تغییر در شرایط جغرافیایی آن‌ها لغو شده است.
شرایط کنونی برای خط لوله‌های ساخته‌شده در مناطق قطبی نیز از ریسک زیادی برخوردار است. کوه‌های یخ عظیم سرگردان در این مناطق بر ریسک و هزینه عملیات اکتشاف و تولید تأثیرگذار بوده است.
بالا آمدن آب دریا به افزایش توفان‌های مرگبار در مناطق مختلف دنیا منجر شده است. مردم ساکن سواحل اقیانوس‌ها با چالش بی‌سابقه‌ای روبرو شده‌اند. پالایشگاه‌های خلیج مکزیک نیز با ریسک بالایی روبرو هستند. تغییر آب‌وهوا بر همه بخش‌های زنجیره ارزش صنعت نفت تأثیر می‌گذارد.
اکثر اقدامات انجام‌شده نظیر ساخت دیوار ساحلی در خلیج مکزیک توسط بودجه دولتی انجام‌شده است.اما این اقدام فقط در کوتاه‌مدت می‌تواند اثربخش باشد. همچنین مردم محلی با مشکلات زیادی روبرو شده‌اند.دیوارهای دریایی، فرسایش را تسریع کرده و موانع طبیعی همانند مرجان‌ها را از بین می‌برد و به محیط‌هایی که برای محافظت از آن‌ها طراحی‌شده، آسیب می‌رساند. موج‌هایی که به داخل سازه‌ها برخورد می‌کنند، با بازگشت مجدد به اقیانوس، انرژی بیشتری به دست می‌آورند که منجر به از دست رفتن زمین بیشتر و با سرعت بیشتر می‌شود.
فرسایش ساحلی (که خود تأثیر تغییرات آب‌وهوایی است) در حال حاضر یک مشکل بزرگ در تگزاس است، جایی که برخی مناطق سالانه 18 فوت از خط ساحلی خود را از دست می‌دهند. ایجاد دیوارهای دریایی برای محافظت از آلاینده‌ها در برابر اثرات انتشار آن‌ها، نه‌تنها مشکل را بدتر می‌کند، بلکه به دفاع طبیعی مناطق اطراف در برابر همین تأثیرات آسیب می‌رساند و در بسیاری از موارد، با هزینه مالیات‌دهندگان انجام‌شده است.
از بودجه ۱۲ میلیارد دلاری ساخت این دیوار تنها ۲.۸ میلیارد دلار توسط پالایشگاه‌های نفت تگزاس تأمین شده است.شرایط کنونی آسیب زیادی به کسب‌وکارهای محلی زده و هزاران نفر این مناطق را ترک کرده‌اند.
تغییرات آب‌وهوایی چشم‌اندازها و جوامع محلی بسیاری از مناطق دنیا را با آسیب روبرو کرده است. یا وجود خشک‌سالی در آمریکای شمالی، عملیات فراکینگ (شکست هیدرولیک) که به مقدار زیادی آب نیاز دارد، همچنان درحال‌توسعه است. مردم محلی و کشاورزان در مورد آلوده شدن آب‌های زیرزمینی نگران هستند.
با افزایش هزینه‌های اقتصادی، زیست‌محیطی و انسانی حفاری‌های نفت و گاز، ایالات‌متحده باید با امیدواری کاذب به زنده ماندن صنعت سوخت‌های فسیلی مقابله کند. دلارهای مالیات‌دهندگان باید از کارگران و جوامع در جهت گذار به یک اقتصاد پاک حمایت کند، نه اینکه به قمار مدیران شرکت‌های نفتی در مورد آینده طلای سیاه، یارانه بدهد. به‌منظور دستیابی به اهداف آب‌وهوایی بلندپروازانه و ضروری اقلیمی، جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده باید یارانه سوخت فسیلی را متوقف کند و پروژه‌های حفاری جدید را کنار بگذارد. همچنین اقدامات پیشگیرانه آب‌وهوایی و حفاظتی موردنیاز را برای جبران خسارت‌های پیشین انجام دهد.
فرصت اندک برای جبران خسارت‌ها
شرکت‌های نفت و گاز به‌خوبی از پیامدهای ناگوار تغییرات آب‌وهوایی آگاه هستند. آن‌ها از راهکارهای کوته‌بینانه و خود تخریبی برای حضور در بازار استفاده می‌کنند که باید آن‌ها را کنار بگذارند. در ارزیابی پروژه‌های آینده مانند نظیر حفاری در زمین‌های ایالتی، دولت فدرال باید از بهترین یافته‌های علمی برای مقابله با واقعیت تغییر آب‌وهوا استفاده کند.
جوامع محلی نباید هزینه‌ها و خطرات فعالیت‌های شرکت‌های نفتی را متحمل شوند. در حال حاضر فرصتی وجود دارد که یارانه‌های صنعت نفت را متوقف کرده و در عوض منابع خود را در یک انتقال اقتصادی عادلانه و کاهش شدید انتشار کربن سرمایه‌گذاری کنید. دولت‌ها باید به‌خوبی از این فرصت استفاده کنند. هرچند امروز هم برای جبران شاید کمی دیر شده باشد.
نویسنده: ساهیر دوشی
منبع: www.americanprogress.org
مترجم: محسن داوری
چهارشنبه ۱۰ شهريور ۱۴۰۰ ساعت ۰۰:۰۱
کد مطلب: 30795