روایت تصویری از یک تراژدی نفتی

به گزارش «ميزنفت»، سربازان آمریکایی به کویتی‌ها در جمع‌آوری اطلاعات در مورد چاه‌ها و ایجاد شبکه پشتیبانی و تهیه یک برنامه اضطراری برای اجرا کمک کردند. ارتش آمریکا همچنین با شرکت بک تل اینترنشنال برای بازسازی تأسیسات از بین رفته، تهیه غذا، محل اسکان و سایر امکانات موردنیاز آتش‌نشانان قراردادی منعقد کرد.

چاه های نفت چند ماه بدون کنترل سوختند چون آتش‌نشانان نمی‌توانستند به علت وجود میدان‌های بزرگ مین به آن‌ها نزدیک شوند. به همین علت قبل از خاموش کردن چاه‌های نفت کویت باید میدان‌ها مین کنار چاه‌های نفت و گاز پاک‌سازی می‌شدند.

متخصصان مهار چاهه‌ای نفت به جهنمی رفته بودند که ارتش بعث بعد از شکست در مقابل نیروهای ائتلاف و هنگام خروج از کویت برای آن‌ها به وجود آورد. آن‌ها باید نفت جمع شده بر روی زمین را آتش می‌زدند تا دریاچه‌ای از نفت دور آن‌ها جمع نشود و آتش‌سوزی گسترش نیابد.

کارشناسان کانادایی در خاطراتی که از خاموش کردن چاه‌های نفت کویت منتشر کرده‌اند به این مسئله اشاره کرده‌اند که خاموش کردن چاه‌هایی که مدت‌زمان زیادی صرف اطفای حریق مهار آن‌ها شد بزرگ‌ترین مشکل نبود. آن‌ها باید همزمان با عملیات اطفا حریق، دریاچه نفتی که در اطراف آن‌ها شکل‌گرفته و در حال سوختن بود را نیز کنترل می‌کردند تا توسط آن محاصره نشوند.

سربازان عراقی از حجم بسیار بالایی مواد منفجره برای منفجر کردن چاه استفاده کردند تا علاوه بر وارد آمدن بیشترین آسیب به چاه و تجهیزات سر چاهی آن عملیات مهار و اطفا حریق را به بیشترین وجه دشوار نمایند که واقعاً در این کار موفق شدند!

نیروهای حزب بعث عراق از 700 چاه موجود در منطقه البورغان بیش از 365 حلقه چاه را به آتش کشیدند.

آن‌طور که وزیر نفت وقت کویت اظهار داشته در اثر انفجار چاه‌های نفت کویت و نشت نفت از آن بیش از 300 دریاچه نفت در محوطه اطراف چاه‌های نفت کویت با حجمی حدود 50 میلیون بشکه نفت شکل می‌گیرد که در تصاویر ماهواره‌ای ناسا به‌خوبی قابل مشابه است.

دود ناشی از آتش‌سوزی چاه های نفت کویت آن‌قدر زیاد بود که به تخمین دانشمندان ارتفاع آن به‌اندازه کوه‌های هیمالیا بود و به‌راحتی از فضا قابل‌رؤیت بوده است.

سربازان عراقی با عقب‌نشینی خود از کویت این کشور را به جهنمی سوزان و مملو از گازهای سمی تبدیل کرده بودند.

بعدازاینکه به دستور صدام حسین چاه‌های نفت کویت به آتش کشیده شد، کارشناسانی از سراسر جهان و من‌جمله گروهی از متخصصان شرکت ملی حفاری ایران برای چندین ماه با برای مهار چاه های نفت کویت در این منطقه حضور یافتند. آن‌ها باید منابع از سوختن منابع ارزشمند نفتی کویت جلوگیری و در همین حال مانع از آلودگی بیشتری هوای کویت می‌شدند. در این شرایط رعب‌آور و دلهره‌آور که کارکنان شرکت‌های خارجی به دلیل استرس، اضطراب و خطرات بالای دچار ترس و هراس می‌شده و شروع به گریه می‌کردند حفاران ایرانی با شجاعت برای شعله های فروزان اقدام کردند.

نیروهای ائتلاف هرچند موفق شدند به‌راحتی ارتش عراق را که در آن زمان پنجمین ارتش بزرگ جهان و اولین ارتش بزرگ منطقه خاورمیانه محسوب می‌شد را شکست داده و از کویت بیرون کنند، ولی اقدام ارتش بعث برای به آتش کشیدن چند صد حلقه چاه نفت کویت چالش و مصیبتی به بزرگ جنگ را برای کویت و نیروهای بین‌المللی به وجود آورد.

برای چندین ماه چاه‌های نفت کویت خارج از کنترل سوخت و دود و خاکستر ناشی از سوختن نفت در تمامی جهات، بسته به ارتفاع دود، فصل سال و جهت وزش باد در سراسر کویت منتشر شد.

ارتش آمریکا بعد از پایان این جنگ وارد بزرگ‌ترین عملیات اطفا حریق چاه‌های نفت در تاریخ جهان شد. ارتش آمریکا همچنین در تأمین تجهیزات موردنیاز برای اطفا حریق مهار چاه‌ها نیز به تأمین تهیه تجهیزات موردنیاز آتش‌نشانان اقدام می‌کرد. حتی به باور نظامیان و شرکت‌های آمریکایی درگیر در خاموش کردن چاه‌های نفت کویت، خاموش کردن چاه‌ها از بیرون کردن ارتش عراق از کویت سخت‌تر بود.

کارگران می‌بایستی مراقب بودند تا وسایل فلزی که با آن‌ها مشغول به کار بودند به‌شدت به دیگر وسایل فلزی برخورد نکند، زیرا فقط یک جرقه کافی بود تا منجر به مشتعل‌شدن حجم بسیار بالایی از نفت نشت کرده و جمع شده در محیط اطراف چاه شود.

هرچند حدود دو دهه از آتش‌سوزی چاه‌های نفت کویت می‌گذرد ولی به‌واسطه حجم بالای آلودگی‌های ایجادشده در این کشور به‌واسطه انفجار چاه‌های نفت، این کشور همچنان جزو 10 کشور آلوده جهان به شمار می‌رود. این آلودگی‌ها منجر به وارد آمدن خسارات سنگین زیست‌محیطی و مرگ وسیع جانداران و پرندگان دریایی در خلیج‌فارس شد.

يکشنبه ۷ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۶