روایتی تاریخی از حربه های راکفلر
نام رمز: استاندارد «موروس»
هدف برنامه جنگی متهورانه و جسارت آمیز راکفلر از زبان خودش چنین بود:«باید به این سیاست حلقوم دریدن و جلوی سود را گرفتن پایان داد و صنعت نفت را به صورتی صنعتی سالم و سود بخش درآورد.» تا سال 1879 راکفلر دیگر عملا جنگ را برده و استاندارد اویل پیروز شده بود. 90 درصد از کل پالایشگاههای امریکا زیر کنترل استاندارد قرار گرفت.
به گزارش ميزنفت ، جان راکفلر موسس شرکت استاندارد اویل یک شخصیت پیچیده و پر اهمیت در صنعت جهانی نفت است؛ او هم یک استراتژیست بود و هم یک فرمانده که زیر دستان خود را وا می داشت با نظم و سرعت و قاطعیت اجرایی حرکت کنند. از این رو جای تعجب نیست که برادرش ویلیام روابط کمپانی خودشان را با مؤسسات دیگر یا به عبارت دیگر «جنگ یا صلح» توصیف می کند.
هدف برنامه جنگی متهورانه و جسارت آمیز راکفلر از زبان خودش چنین بود:«باید به این سیاست حلقوم دریدن و جلوی سود را گرفتن پایان داد و صنعت نفت را به صورتی صنعتی سالم و سود بخش درآورد.»
استاندارد شروع به آن کرد که در هر ناحیه پالایشگاه های بزرگ و مؤسسات اصلی نفتی را خریداری کند. راکفلر و دستیارانش هدف های خود را از ابتدا انتخاب می کردند و سپس به هر کدام با شیوه متفاوتی روبرو می شدند که خصیصه اصلی آن ادب، تواضع، مداهنه و چاپلوسی بود. آنها روی این موضوع تکیه می کردند که در مقایسه با تصفیه خانه های دیگر، که هر کدام آنها روزگار سختی را می گذراندند،
خود راکفلر با به کار انداختن استعداد شخصی قابل ملاحضه اش ، نقش مهمی در متقاعد کردن صاحبان دیگر پالایشگاهها به اینکه مؤسسه خود را دوستانه بها و منتقل کنند، بازی می کرد اما اگر تمام این روش ها به کار گرفته می شد و مؤثر نمی افتاد آنوقت به طریق دیگری رفتار می کردند. به این ترتیب که رقیب گردن کلفتی در برابرش می تراشیدند تا او را بالاخره وادار به تسلیم کند یا در اصلاحی که خود راکفلر به کار می برد«عرقش را درآورد.» در چنین مواردی استاندارد قیمت ها را ناگهان در برابر مؤسسه سرکش پایین می آورد و کاری می کرد که آن مؤسسه با زیان های هنگفت روبرو شود.
در یک مورد استاندارد از شیوه ایجاد«قحطی مصنوعی بشکۀ نفت» برای به زانو درآوردن رقیب استفاده کرد. در یک نبرد دیگر که قرار بود یک مؤسسه سر سخت را از میدان به در کنند هنری فلگلر چنین دستور داد :«اگر احساس می کنید درآوردن عرقش هم چاره ای کار را نمی کند، یک پتوی اضافه هم روی سرش بیندازید. من ترجیح می دهم مقادیر عظیمی در این مقطع پول از دست بدهم، تا اینکه یک سر سوزن از موضوع خودم عقب بنشینم.»
کارمندان استاندارد اویل- با رعایت حداکثر راز داری و به صورت کاملاً محرمانه- بخشی از فعالیت خود را از طریق پالایشگاههایی انجام می دادند که ظاهراً مستقل بودند، اما مخفیانه به آن کمپانی پیوسته و جزو گروه استاندارد محسوب می شدند.
بسیاری از صاحبان پالایشگاهها هرگز بو نمی بردند رقیب محلی آنها که مرتباًً قیمت ها را کاهش می دهد و انواع فشار ها را بر آنها اعمال می کند، در حقیقت خود بخشی از گروه استاندارد اویل است. در تمام مراحل مبارزه، کارمندان استاندارد از اسامی رمزی استفاده می کردند. نام رمزی خود استاندارد «موروس» بود.
راکفلر هرگز ماهیت پنهانی عملیات خویش را انکار نکرده است. او در این باره صریحاً گفته است:«تمام این حرف ها درست است، ولی من نمی دانم کدام ژنرال نیرو های متحدی، یک دسته موزیک پیشاپیش فرستاده تا به ارتش مقابل خود اعلام کند من در فلان تاریخ و در فلان نقطه معین دست به حمله خواهم زد؟» تا سال 1879 راکفلر دیگر عملا جنگ را برده و استاندارد اویل پیروز شده بود. 90 درصد از کل پالایشگاههای امریکا زیر کنترل استاندارد قرار گرفت.
منبع: تاریخ چهانی نفت
هدف برنامه جنگی متهورانه و جسارت آمیز راکفلر از زبان خودش چنین بود:«باید به این سیاست حلقوم دریدن و جلوی سود را گرفتن پایان داد و صنعت نفت را به صورتی صنعتی سالم و سود بخش درآورد.»
استاندارد شروع به آن کرد که در هر ناحیه پالایشگاه های بزرگ و مؤسسات اصلی نفتی را خریداری کند. راکفلر و دستیارانش هدف های خود را از ابتدا انتخاب می کردند و سپس به هر کدام با شیوه متفاوتی روبرو می شدند که خصیصه اصلی آن ادب، تواضع، مداهنه و چاپلوسی بود. آنها روی این موضوع تکیه می کردند که در مقایسه با تصفیه خانه های دیگر، که هر کدام آنها روزگار سختی را می گذراندند،
خود راکفلر با به کار انداختن استعداد شخصی قابل ملاحضه اش ، نقش مهمی در متقاعد کردن صاحبان دیگر پالایشگاهها به اینکه مؤسسه خود را دوستانه بها و منتقل کنند، بازی می کرد اما اگر تمام این روش ها به کار گرفته می شد و مؤثر نمی افتاد آنوقت به طریق دیگری رفتار می کردند. به این ترتیب که رقیب گردن کلفتی در برابرش می تراشیدند تا او را بالاخره وادار به تسلیم کند یا در اصلاحی که خود راکفلر به کار می برد«عرقش را درآورد.» در چنین مواردی استاندارد قیمت ها را ناگهان در برابر مؤسسه سرکش پایین می آورد و کاری می کرد که آن مؤسسه با زیان های هنگفت روبرو شود.
در یک مورد استاندارد از شیوه ایجاد«قحطی مصنوعی بشکۀ نفت» برای به زانو درآوردن رقیب استفاده کرد. در یک نبرد دیگر که قرار بود یک مؤسسه سر سخت را از میدان به در کنند هنری فلگلر چنین دستور داد :«اگر احساس می کنید درآوردن عرقش هم چاره ای کار را نمی کند، یک پتوی اضافه هم روی سرش بیندازید. من ترجیح می دهم مقادیر عظیمی در این مقطع پول از دست بدهم، تا اینکه یک سر سوزن از موضوع خودم عقب بنشینم.»
کارمندان استاندارد اویل- با رعایت حداکثر راز داری و به صورت کاملاً محرمانه- بخشی از فعالیت خود را از طریق پالایشگاههایی انجام می دادند که ظاهراً مستقل بودند، اما مخفیانه به آن کمپانی پیوسته و جزو گروه استاندارد محسوب می شدند.
بسیاری از صاحبان پالایشگاهها هرگز بو نمی بردند رقیب محلی آنها که مرتباًً قیمت ها را کاهش می دهد و انواع فشار ها را بر آنها اعمال می کند، در حقیقت خود بخشی از گروه استاندارد اویل است. در تمام مراحل مبارزه، کارمندان استاندارد از اسامی رمزی استفاده می کردند. نام رمزی خود استاندارد «موروس» بود.
راکفلر هرگز ماهیت پنهانی عملیات خویش را انکار نکرده است. او در این باره صریحاً گفته است:«تمام این حرف ها درست است، ولی من نمی دانم کدام ژنرال نیرو های متحدی، یک دسته موزیک پیشاپیش فرستاده تا به ارتش مقابل خود اعلام کند من در فلان تاریخ و در فلان نقطه معین دست به حمله خواهم زد؟» تا سال 1879 راکفلر دیگر عملا جنگ را برده و استاندارد اویل پیروز شده بود. 90 درصد از کل پالایشگاههای امریکا زیر کنترل استاندارد قرار گرفت.
منبع: تاریخ چهانی نفت
شنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۱۶
کد مطلب: 10996
