زمانی نیا برنامه وزارت نفت را خراب کرد؟
مخازن جنوب هم در صف واگذاری؛تمام
مدیران شرکت ملی نفت هرچه تلاش کردند تا جزئیات مناقصه مرداد ماه نفتی را مخفی نگه دارند امیرحسین زمانی نیا ناخواسته برنامه نفتی ها را برملا کرد؛ او روز گذشته اعلام کرد که میادین در حال تولید نیز برای افزایش ضریب بازیافت در فهرست قرار دارند.
به گزارش ميزنفت٬ امیر حسین زمانی نیا معاون بین الملل وزارت نفت که علاقه فراوانی به مطرح کردن نام خود در حوزه قراردادهای نفتی نوین دارد روز گذشته در همایش بین المللی انرژی و در یکی از پنل ها این خبر را اعلام کرد تا سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی به نشانه شکست برنامه سر تکان دهد.
البته امیرحسین زمانی نیا این را هم گفت که این قراردادها باید 6 ماه پیش بسته می شد اما به دلیل تعیین تکلیف این موارد در لایه های دیگر حاکمیت و سیاسی کاری و انتخابات مجلس به این روزگار دچار شد. فارغ از آنکه سخنان زمانی نیا درباره سیاسی کاری تهی از نگاه کارشناسی است باید تاکید کرد که گاف دیروز او منجر به خراب شدن پازل وزارت نفت برای دور زدن منتقدان شد.
زمانی نیا نقشه ای را ویران کرد که ماه ها برای ترسیمش برنامه ریزی شده بود؛ از ارائه اطلاعات انحرافی تا نرمش ظاهری در مقابل منتقدان٬ همه و همه به دلیل افشای اطلاعات فهرست میادین در حال خراب شدن است.
اما به کمی عقب تر می رویم؛ زمانی که کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی تشکیل شد مهم ترین دستور آن تدوین قراردادهایی برای افزایش تولید و ضریب بازیافت میادین در حال تولید بود. زمان که گذشت مدل مدنظر تکامل یافت بطوری که این میادین در آخر صف قرار گرفتند.
وزیر نفت اصرار فراوانی برای این میادین داشت و قصد داشت مخازن اصلی را به IPC بسپارد اما کارشناسان مخزنی چنین انتخابی را جدی نگرفتند و به وزیر نفت به شکل دوستانه توصیه کردند مخازن کم بازده تر را در نظر بگیرد. البته این پیشنهادات بقدری منصفانه بود که در نگاه زنگنه مقبول افتاد و در کنفرانس تهران٬ مخازنی معرفی شدند که بر سر آن توصیه بود.
همه چیز بر اساس اعتماد متقابل پیش رفت تا اینکه انتخابات ۷ اسفند٬ منتقدان اصلی و نزدیک به کارشناسان را از بهارستان تفریق کرد تا وزیر نفت در یک سخنرانی با حمله به کارشناسان آنها را با عباراتی که نشان از یک چالش قدیمی داشت مورد خطاب قرار دهد.
با توجه به مخالفت این کارشناسان٬ تصمیم گرفته شد این سخنان به حاک سپرده شوند و کارها به آرامی پیش رود. وزارت نفت با وجود مخالفت مدیرعامل شرکت ملی نفت برای واگذاری بنگستانی ها٬ و حتی آسماری ها این مخازن را در لیست قرار داد و البته جایی آنرا مطرح نکرد.
زمزمه هایی از واگذاری این مخازن بود اما رد می شد ؛ حتی علی کاردر مرد همه کاره قراردادهای نفتی در شرکت ملی نفت هیچگاه به این مخازن اشاره ای نکرد تا فضا همچنان مبهم بماند. قرار بود این موضوع جایی مطرح نشود اما امیرحسین زمانی نیا به یکباره و برای نشان دادن خودی در این وزارتخانه٬ آنرا برملا کرد تا شرایط سخت تر شود.
وزارت نفت مخازنی را برای واگذاری کاندید کرده است که بخش اعظمی از تولید نفت کشور را شامل می شود و چنین ریسک بزرگی٬ می تواند خسارات جبران ناپذیری را با توجه به مفاد پیش نویس قراردادها به کشور تحمیل کند. نفتی ها در برنامه های خود صداقت را کسر کردند و در فضای مبهم و غبارآلود سعی در پیشبرد برنامه های خود دارند.
حالا باید منتظر ماند و دید که آیا منتقدان این تصمیم چه واکنشی خواهند داشت و در جلسات آتی خود با مدیران تصمیم گیرنده٬ چه مباحثی را مطرح خواهند کرد.
البته امیرحسین زمانی نیا این را هم گفت که این قراردادها باید 6 ماه پیش بسته می شد اما به دلیل تعیین تکلیف این موارد در لایه های دیگر حاکمیت و سیاسی کاری و انتخابات مجلس به این روزگار دچار شد. فارغ از آنکه سخنان زمانی نیا درباره سیاسی کاری تهی از نگاه کارشناسی است باید تاکید کرد که گاف دیروز او منجر به خراب شدن پازل وزارت نفت برای دور زدن منتقدان شد.
زمانی نیا نقشه ای را ویران کرد که ماه ها برای ترسیمش برنامه ریزی شده بود؛ از ارائه اطلاعات انحرافی تا نرمش ظاهری در مقابل منتقدان٬ همه و همه به دلیل افشای اطلاعات فهرست میادین در حال خراب شدن است.
اما به کمی عقب تر می رویم؛ زمانی که کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی تشکیل شد مهم ترین دستور آن تدوین قراردادهایی برای افزایش تولید و ضریب بازیافت میادین در حال تولید بود. زمان که گذشت مدل مدنظر تکامل یافت بطوری که این میادین در آخر صف قرار گرفتند.
وزیر نفت اصرار فراوانی برای این میادین داشت و قصد داشت مخازن اصلی را به IPC بسپارد اما کارشناسان مخزنی چنین انتخابی را جدی نگرفتند و به وزیر نفت به شکل دوستانه توصیه کردند مخازن کم بازده تر را در نظر بگیرد. البته این پیشنهادات بقدری منصفانه بود که در نگاه زنگنه مقبول افتاد و در کنفرانس تهران٬ مخازنی معرفی شدند که بر سر آن توصیه بود.
همه چیز بر اساس اعتماد متقابل پیش رفت تا اینکه انتخابات ۷ اسفند٬ منتقدان اصلی و نزدیک به کارشناسان را از بهارستان تفریق کرد تا وزیر نفت در یک سخنرانی با حمله به کارشناسان آنها را با عباراتی که نشان از یک چالش قدیمی داشت مورد خطاب قرار دهد.
با توجه به مخالفت این کارشناسان٬ تصمیم گرفته شد این سخنان به حاک سپرده شوند و کارها به آرامی پیش رود. وزارت نفت با وجود مخالفت مدیرعامل شرکت ملی نفت برای واگذاری بنگستانی ها٬ و حتی آسماری ها این مخازن را در لیست قرار داد و البته جایی آنرا مطرح نکرد.
زمزمه هایی از واگذاری این مخازن بود اما رد می شد ؛ حتی علی کاردر مرد همه کاره قراردادهای نفتی در شرکت ملی نفت هیچگاه به این مخازن اشاره ای نکرد تا فضا همچنان مبهم بماند. قرار بود این موضوع جایی مطرح نشود اما امیرحسین زمانی نیا به یکباره و برای نشان دادن خودی در این وزارتخانه٬ آنرا برملا کرد تا شرایط سخت تر شود.
وزارت نفت مخازنی را برای واگذاری کاندید کرده است که بخش اعظمی از تولید نفت کشور را شامل می شود و چنین ریسک بزرگی٬ می تواند خسارات جبران ناپذیری را با توجه به مفاد پیش نویس قراردادها به کشور تحمیل کند. نفتی ها در برنامه های خود صداقت را کسر کردند و در فضای مبهم و غبارآلود سعی در پیشبرد برنامه های خود دارند.
حالا باید منتظر ماند و دید که آیا منتقدان این تصمیم چه واکنشی خواهند داشت و در جلسات آتی خود با مدیران تصمیم گیرنده٬ چه مباحثی را مطرح خواهند کرد.
سه شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۱۶
کد مطلب: 13471