60 ساعت بدون فرمانده!

یکی از مخاطبان ميزنفت در مطلبی ارسالی نظر خود را در باره آتش سوزی اخیر پتروشیمی بوعلی سینا بیان کرده است که در ادامه می آید:

از  روز چهارشنبه شاهد آتش سوزی بلندترین برج پتروشیمی ابوعلی سینا در ماهشهر (بندر امام ) بودیم و متقاعب آن  مخزن نفتا؛ 26 ساعت پس از حادثه وزیر محترم و فردای آن سرکار خانم شاهدایی معاون ایشان در محل وقوع حادثه حضور پیدا کردند . استاندار محترم خوزستان ، رئیس محترم سازمان مدیریت بحران کشور  و سایر مسئولین با همکاری و همدلی در اطفاء حریق  صحنه هایی  زیبا را به نمایش گذاشتند. البته بیش از همه بایستی نقش عزیزانی که مسئول مستقیم اطفاء حریق را بعهده داشتند را را یاد کنیم و از مسئولین تقاضا کنیم که زحمات آنها را به نحو مقتضی جبران کنند.

اولین اظهار نظر را وزیر محترم این بود که "عملیات اطفاء فرمانده ندارد" و در پایان هم اقای مهندس نژاد سلیم در اخبار شبکه یک در روز جمعه ساعت 21  گفتند که علت اصلی حادثه فعالیت تعمیراتی بر روی یک پمپ بوده و در نهایت هم گفتند  سوخت مخزن خواهد سوخت و تمام می شود و شعله  آتش خاموش خواهد شد.

خوب است به حوادثی که طی سالهای گذشته و نه سالهای دور بلکه همین چند سال اخیر بوقوع پیوسته نگاهی بیندازیم. 5 یا 6 مخزن ذخیره سازی نفت در جزیره خارگ در هنگام رعد و برق آتش گرفتند و یکی از مخازن از سرویس عملیاتی خارج شد، در عسلویه ساختمان بلند مرتبه سازمان منطقه ویژه آتش گرفت و سوخت، در فاز 14 پارس جنوبی حادثه ای رخ داد که منجر به کشته شدن چند نفر شد، دریک حادثه دریایی پایه سکوی فاز 13 اسیب کلی دید و یک سرمایه حداقل 400 میلیون دلاری را از بین رفت  اما همه این حوادث علی رغم اینکه در نقاط مختلف و به دلایل مختلف اتفاق افتادند چند وجه مشترک دارند.

اول : در هیچکدام گزارش مستدلی به افکار عمومی حتی در سطح صنعت نفت داده نشد که علل و عوامل بروز حادثه چه بوده است ؟
دوم :در مورد حجم خسارات مستقیم و غیر مستقیم و نحوه تامین آن نیز توضیحی ارائه نشد.
سوم  : مقصرین یا معرفی نشدند و یا در روند تخلفات اداری کارکنان در وزارت نفت مشمول تاخیر به دلیل طولانی بودن روند رسیدگی ها و.... شد. مهم تر از همه اینکه معلوم نشد که عوامل غیر ایمن و حادثه ساز چه بودند و برای اینکه در سایر سایتهاصنعت نفت تکرار نشود برای دیگران بعنوان یک تجربه تبیین نشد.

خلاصه متوجه نشدیم که کی بود ؟چی بود؟چی شد ؟ چی باید می شد ؟  چی باید بشود ؟ گذشته از همه این مسائل بایستی اذعان کنیم که تعداد و سطح حوادث و ضعف در کنترل و پیش از وقوع حادثه و درحین حادثه کاملا محرز است.

در همین حادثه ملاحظه شد که کل امکانات و تجهزات سخت افزاری و مدیریتی وزارت نفت  (حضور وزیر و معاون و سایر مدیران ) نتوانست از سوختن یک مخزن در فضای کاملا بسته و بدون ارتباط به سایر منابع جلو گیری کند و آنقدر این مخزن سوخت تا  حداکثر مواد سوختنی ان سوخت. البته آتش نشان ها اجازه ندادند شعله به مخازن کروی نزدیک شوند و مانع برز فاجعه بزرگتر شدند. نفتای مخزن سوخت و آرام گرفت البته سازه مخزن هم کاملا سوخت و قابلیت بکارگیری عملیاتی را ندارد.

تا حالا این سوال برایتان پیش نیامده که چرا دراطفاء حریق ( مخازن و ساختمان اداری  و نه حتی تاسیسات ) موفق عمل نشده است ؟ واقعیت غیر قابل انکار این است که در دوران دفاع مقدس تاسیسات بهره برداری و تولید، پالایشگاهها در اثر حملات دشمن شعله ور میشدند ولی بلافاصله  وبا مدت زمان حداقلی خاموش  و بازسازی می شدند چاههای کویت رو همین مردان صنعت نفت ما رفتند و خاموش کردند چطور امروز در خاموش کردن یک مخزن واحد و کاملا ایزوله از بیرون آنقدر نا توان شدیم ؟!!

راستی آن مردان بی ادعا الان کجایند و چرا امروز به این وضع رسیدیم که توان خاموش کردن یک ساختمان یا مخزن را نداریم و باید صبر کنیم تا بسوزند وخودشان خاموش شوند ؟!!!

آقای وزیر آیا بهتر نیست از پشت میزتان در طبقه 15 تقاطع طالقانی و حافظ گاهی بلند شوید و مناطق عملیاتی سری بزنید و پای صحبت مدیران و کارکنان زحمتکش صنعت نفت  بنشینید ؟! آیا وقت آن نرسیده تا گاهی به جای خواندن  صرف گزارشات در پالایشگاهها و مجتمع های پتروشیمی و طرح های آزادگان و پارس جنوبی و واحدهای تولیدی و  بهره برداری حضور پیدا کنید و از نزدیک وضع صنعت نفت را مشاهده کنید؟

شنبه ۱۹ تير ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۰۱