به گزارش «
ميزنفت»، اکبر جبل عاملی در گفت‌وگو با تسنیم با بیان این‌که کمترین میزان حملات دزدان دریایی به نفتکش‌های ایرانی مربوط به سال ۲۰۱۳ با چهار مورد و بیشترین آن مربوط به سال ۲۰۱۱ با ۲۳ مورد حمله بوده است، اظهار کرد: تعداد حمله دزدان دریایی به کشتی های شرکت ملی نفتکش در سال ۲۰۱۴ نسبت به سال ۲۰۱۳ حدود ۱۵ درصد رشد داشت.
وی تصریح کرد: سال گذشته ۱۰ مورد حمله به کشتی های شرکت ملی نفتکش صورت گرفت که این حملات نیز با تدابیر اتخاذ شده و همچنین حضور به موقع ناوگروه نیروی دریایی ارتش بدون هیچ گونه آسیبی دفع شد.
وی با بیان این‌که از ابتدای سال جاری میلادی سه مورد حمله ناموفق به کشتی های این شرکت صورت گرفت که این میزان حمله، آن هم ظرف یک ماه بی سابقه بوده به اقدامات انجام شده برای مقابله با دزدان دریایی اشاره کرد و گفت: علاوه بر دستورالعمل‌هایی که برای خدمه در زمان عبور از مناطق پر خطر تدوین شده است، تشکیل کمیته اضطراری و کمیته امنیت، نصب لایه های سیم خاردار در اطرف کشتی ها، آموزش خدمه ، افزایش مدت زمان نگهبانی در پل فرماندهی ، ارتباط مستمر خدمه و فرمانده کشتی با افسر امنیت ناوگان شرکت از زمان ورود به منطقه پر خطر تا عبور از آن از جمله اقداماتی بوده که در دستور کار قرار گرفته است.
مدیر فنی و عملیات ناوگان شرکت ملی نفتکش عمده مناطق تحت سلطه دزدان دریایی از سال ۲۰۰۸ تاکنون را تنگه باب المندب اعلام کرد و گفت : این منطقه با ثبت ۳۳ درصد از حملات دزدان دریایی رکوردار مناطق پر خطر جهان است.
جبل عاملی از خلیج عدن با ثبت ۳۰ درصد از حملات دزدان دریایی، دریای عرب با ۱۸ درصد ،آبهای سومالی با ۱۳ درصد و دریای سرخ با شش درصد به عنوان دیگر مناطق پرخطر جهان پس از تنگه باب المندب از سال ۲۰۰۸ تاکنون نام برد.
به گفته وی در سال ۲۰۱۴ نیز تنگه باب المندب با سهم ۳۰درصدی از حملات دزدان دریایی ،خلیج عدن با سهم ۱۰ درصدی و اقیانوس هند با سهم ۳۰ درصدی کماکان در صدر مناطق پرخطر دریایی جهان از نظر حملات دزدان دریایی قرار دارند.
وی با بیان این‌که بررسی حملات دزدان دریایی نشان می دهد قلمرو دزدان دریایی از باب المندب و خلیج عدن به سمت آفریقا در حال گسترش است، افزود: مقابله با دزدان دریایی هزینه بالایی را به شرکت‌های کشتیرانی تحمیل می کند به‌طوری که مجموع هزینه‌های بیمه، اقدامات حفاظتی، نصب و تامین تجهیزات دفاعی مانند سیم خاردار، هزینه معطلی کشتی ها و هزینه سوخت برای هر کشتی و در هر سفر رفت و برگشت به مناطق پرخطر، رقمی حدود ۲۰۰ هزار دلار را بالغ می شود.