وزیر نفت، یکی از مخاطبان غضب روحانی

وحید حاجی پور | رئیس‌جمهور روز گذشته در مراسم روز جهانی کارگر با تقسیم‌بندی وزرای دولت به دو دسته، از دسته اولی گفت که از ابتدای سال سر ناسازگاری و شکایت از شرایط داشته‌اند. او به کاهش قیمت نفت و نزولی شدن بودجه برخی وزارتخانه‌ها اشاره کرد و سخنانش به شیوه عجیب، وزیر نفت را نشانه گرفت.

گرچه حتماً برخی این کد را به وزیر نفت نمی‌گیرند ولی باید پذیرفت زنگنه هم جزو این گروه است؛ نگاهی به اظهارات یک سال گذشته زنگنه و درخواست‌های مکرر وی از دولت و مجلس برای کمک به وی بارزترین خصیصه وزارت نفت طی یک سال گذشته بوده است. وزاتخانه‌ای که قرار بود محرک سایر بخش‌های اقتصادی باشد به حدی در رکود فرورفته است که در دولت هم موردانتقاد قرار گرفته است. هرچند رئیس‌جمهور در جلسه دفاع از وزرای خود، به وزیر نفت خود لقب «برند» داد و گفت زنگنه باتجربه و شهرتی که در جهان نفت – فارغ از درستی یا نادرستی این ادعا- دارد، می‌تواند نقش مهمی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی و رونق در اقتصاد داشته باشد.

این ادعا همان روزها یک ادعای غیرواقعی عنوان شد ولی خب وزیر نفت هم برای آنکه اثبات کند این‌چنین است، قول داد تا پایان سال 96 حدود 10 قرارداد بزرگ نفتی را امضا کند، هم او و هم مدیران وی این تعهد را دادند اما درنهایت یک قرارداد کوچک با شرکت ایرانی – روسی و یک قرارداد با شرکت توسعه انرژی پاسارگاد امضا شد.

ضعف شدید وزارت نفت در جذب سرمایه‌گذاری و تشدید رکود و اتفاقات تلخ در صنعت نفت، با اظهارات ناامیدکننده وزیر نفت همراه شده است تا روحانی بدون آنکه اسمی از زنگنه بیاورد، وی را در دسته نخست‌وزیرانی قرار دهد که به‌جای کار کردن، ایستا شده و ناامیدی پمپاژ می‌کنند.

روزهای انتخابات تمام شده و مانورهای تبلیغاتی بر دستاوردهای ساختگی و غیر ساختگی تمام شده است. شخص رئیس‌جمهور و وزیر نفت هم می‌دادند شعارهای نفتی که در زمان انتخابات می‌دادند فاصله بسیاری با عملکرد وزارت نفت دارد و اغلب، موج‌سواری بر تصمیمات و پروژه‌های دولت گذشته است و به همین دلیل، بر این مهم آگاهند که سه سال آینده تقریباً هیچ دستاوردی برای کشور رقم نخواهد زد.یک سال از دولت دوازدهم گذشته است و حالا باید فصل برداشت باشد، اما نه‌تنها از برداشت خبری نیست حتی «کاشت» هم با بی بذری همراه شده است.

برند کابینه روحانی از کمبودها و محدودیت‌ها می‌گوید، از مجلس کمک می‌خواهد و مدام سخنانی می‌گوید که بویی از کار به مشام آدمی نمی‌رسد. طبیعی است که روحانی پس از انتقاد در جلسات خصوصی، این بار در مراسم سخنرانی از این رکود گلایه کند.

همه موفقیت دولت روحانی در حوزه نفت، به پشتوانه برجام بوده و اگر برجامی نبود، نه برندی بود و نه افزایش صادرات نفت و میعانات گازی. روحانی این را می‌داند، بقیه هم می‌دانند، پس نقش وزیر نفت چیست؟ تنها کاری که زنگنه می‌کند گلایه از شرایط موجود است؛ چیزی که رئیس‌جمهور را به ستوه آورده است ولو اینکه رسانه‌های نزدیک به وزیر نفت، بخواهند زنگنه را از این انتقاد وزیر نفت مستثنا کنند.

بهترین شکل برای وزیر نفت و دوستان وی، کنار رفتن زنگنه از نفت است تا اگر فردا روزی از بی‌برکت بودن نفت دولت یازدهم و دوازدهم سخن گفته شد، بگویند چون زنگنه نبود این‌طور شد، اما او باید بماند و به کم‌کاری‌های موجود که صدایش چند سال دیگر شنیده می‌شود، پاسخ دهد.

دوشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۷:۱۳