حمله 30 میلیارد دلاری

اواخر دهه 70 بود که زنگنه با توتال به مذاکره نشست تا این شرکت فرانسوی توسعه فاز 11 پارس جنوبی را بر عهده بگیرد.
 
 این فاز، مرزی ترین فاز پارس جنوبی بود که تولید از آن از اولویت بیشتری برخوردار بود اما زنگنه سالها آن را معطل گذاشت.
 
 در دولت نهم، شرکت ملی نفت خواستار تسریع تصمیم گیری از سوی توتال شد اما این شرکت فرانسوی، پس از سالها اعلام کرد نمی خواهد این فاز را توسعه دهد.
 
 شرکت ملی نفت سال 88 سراغ چینی ها رفت اما شرکت CNPC هم کار خاصی صورت نداد تا دولت دهم، توسعه فاز 11 را به شرکت پتروپارس واگذار کند.
 
 از آنجا که بخشی از ظرفیت پالایشی سایر فازها خالی بود، مقرر شد با حفر چند حلقه چاه و ساخت سکو و خط لوله، روزانه 50 میلیون مترمکعب گاز راهی خشکی شود.

شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۰۲