جزئیات شراکت گازی ایران و بی پی

به گزارش میز نفت، شرکت ملی نفت ایران است مالک ۵۰ درصد از میدان گازی رهام (Rhum) در دریای شمال است. این میدان، در نزدیکی شهر ابردین و در دریا قرار دارد که بزرگترین میدان گازی در بریتانیا به شمار می‌رود. شرکت نفت ایران یک سرمایه‌گذاری مشترک با شرکت بریتیش پترولیوم در تاریخ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰ برای این میدان گازی امضا کرد.

با وجود اینکه درباره مدل قراردادی این میدان برخی نظرات منتشر شده است اما در این نوشتار مدل قرارداد را به ساده‌ترین شکل تشریح می‌کنیم. اصولا برای اکتشاف و توسعه میادین نفت و گاز اصولا از دو روش استفاده می شود. اول روش قراردادی و دوم روش اعطای پروانه. در روش قراردادی دو طرف یعنی شرکت بین‌المللی نفتی و دولت میزبان به بحث و گفت گو در رابطه با شروط قرارداد پرداخته و در نهایت با توافق یکدیگر به یک قرارداد می‌رسند.

 اما در روش اعطای پروانه، کشور صاحب نفت مبادرت به انتشار شروط خود و میادین خود جهت توسعه کرده و هر شرکتی که خواستار دریافت پروانه باشد، با توجه به شرایط خود درخواست خود را خطاب به دولت میزبان ارسال می کند و در صورت صلاحدید دولت، در ابتدا پروانه اکتشاف و بعد پروانه تولید به وی اعطا می‌شود.

در هیچ یک از دو روش فوق، میدان و یا مخزن به شرکت بین‌المللی نفتی واگذار نمی‌شود چرا که بر اساس قواعد و حقوق بین‌الملل، کشورها بر منابع طبیعی خود حاکمیت دائم دارند. اصولا بر اساس روش اعطای پروانه، نفت و یا گاز استحصالی از میدان متعلق به صاحب پروانه است و شرکت مزبور بایستی به پرداخت انواع مالیات‌ها به دولت صاحب نفت بپردازد. از جمله کشورهایی که از این سیستم پیروی می‌کنند، می‌توان به کشور نروژ و انگلستان اشاره کرد.

کشور انگلستان در سال 1972 پروانه مربوط بهره برداری از میدان گازی روآم را به دو شرکت BP و شرکت ملی نفت ایران با سهم 50 درصد برای هرکدام واگذار کرد و دو شرکت مزبور برای توسعه میدان فوق وارد قرارداد مشارکت در سرمایه گذاری و یا joint venture شدند.

 میدان مزبور در دریای شمال قرار دارد و 5 درصد از نیاز کشور انگلستان به گاز طبیعی را برآورده می‌کند.  Capex  میدان برای توسعه 585 میلیون دلار در نظر گرفته شد. این میدان دارای دو چاه تولیدی به نام های R1 و R2 است و توانایی تولید روزانه 13.700 BOPD و پس از حفر اولین چاه توسعه ای، به علت نبود امکانات مربوط به توسعه میادین دارای گازهای پرفشار، چاه مزبور توسط اپراتور میدان (شرکت BP) بسته شد.

در نهایت در سال 2005 تولید از میدان به میزان 250 میلیون فوت مکعب شروع شد و سهم شرکت ملی نفت ایران به حسابی واریز می‌شد که قسمت اعظم سهم مزبور قابل انتقال به ایران نبوده و در حساب شرکت ملی نفت بلوکه می‌شد.

تولید از میدان از سال 2010 الی 2014 به علت تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه ایران متوقف شد اما با توجه به اینکه 5 درصد هیدروکربن کشور انگلستان از میدان روآم تامین می‌شود، آمریکا میدان مزبور را از تحریم‌های خود را در ابتدا تا سال 2018 و بعد تا سال 2021 مستثنی دانست.

 همچنین آمریکا شرط فعالیت میدان نفتی مزبور را عدم پرداخت سهم ایران از این میدان دانست. در ماه‌های اخیر، شرکت BP  سهام خود از میدان مذکور را به شرکت سریکا انرژی که شرکتی انگلیسی است واگذار کرده است. همچنین شرکت مزبور به عنوان اپراتور میدان عمل می‌کند.

اَبِردین (Aberdeen) به عنوان مرکز پشتیبانی این میدان، سومین شهر بزرگ اسکاتلند و بیست و نهمین شهر بزرگ پادشاهی متحد بریتانیا است. لقب این بندر تجاری در شمال شرقی اسکاتلند، «شهر سنگ خارا» و جمعیت آن بیش از ۲۰۰ هزار نفر است. به ابردین «پایتخت نفت اروپا» هم گفته می‌شود زیرا از دهه ۱۹۷۰ پایگاه اصلی خدمات برای استخراج نفت از دریای شمال شده است.
 
 

سه شنبه ۲ ارديبهشت ۱۳۹۹ ساعت ۱۹:۴۶