جنگ خودروهای برقی با شرکت های نفتی

به گزارش میز نفت ، مهم‌ترین شاخص در توسعه صنعت خودروسازی، صنعت نفت‌و‌گاز خلاصه می‌شود. هم‌اکنون 1.4میلیارد خودروی پایه احتراق‌سوز در جهان تردد می‌کنند که معادل 99 درصد اتومبیل‌های جهان است.

همراه با پیشرفت زمان تا قرن بیست و یکم ، روند وسایل نقلیه الکتریکی به عنوان تلاشی برای کاهش انتشار دی‌اکسید‌کربن به منظور کنترل آلودگی هوا سرعت بیشتری به خود گرفته و به همین دلیل تولید و مصرف خودرو‌های برقی همچنان در حال توسعه است.

بسیاری از مؤسسات پژوهشی معتقدند تا چند سال بعد، خودرو‌های برقی جایگزین خودرو‌های معمولی می‌شوند که هنوز از موتور احتراق داخلی (ICE) استفاده می‌کنند. این امر بر تقاضای جهانی نفت تأثیر می‌گذارد و موجب تقاضای جهانی نفت می‌شود، به طوری که پیش‌بینی می‌شود تقاضای نفت تا 70درصد کاهش یابد، اما این اعداد بسیار بعید است محقق شود.

اگر وسایل نقلیه برقی بتوانند تا سال 2040 یک سوم بازار را اشغال کنند، این می‌تواند منجر به کاهش تقاضای سوخت تا 9 میلیون بشکه در روز یا حدود 90درصد از تولید روزانه در عربستان شود که در نوع خود یک پیشرفت بزرگ محسوب می‌شود که این برای صنعت نفت یک اتفاق بدیمن است؛ هیچ کشوری نمی‌خواهد با کاهش تولید نفت و کاهش درآمد‌های نفتی خود مواجه شود؛ البته به این کشور‌ها باید شرکت‌های بزرگ نفتی همچون شوورن، روسنفت، اگزون موبیل، ساینوپک و... را اضافه کرد.

اگرچه در قرن بیست و یکم به قبل، نفت در همه جا به عنوان نیروی محرکه فعالیت‌های روزانه انسان مانند حمل و نقل، تحویل کالا، بهداشت، سیستم‌های آب، کشاورزی و ساختمان‌سازی مورد نیاز بود، اما هنگامی که جهان وارد قرن بیست و یکم شد، همه چیز با تغییرات مصادف شد.

جهان می‌خواهد به آرامی مدیریت انرژی خود را برای به حداقل رساندن انتشار کربن تغییر ریل دهد، ولی تحقق این مهم به همین راحتی نیست؛ رقابت میان تولیدکنندگان خودرو‌های برقی و احتراقی بالا می‌گیرد و البته لابی‌های گسترده جهانی در این رقابت بسیار تأثیرگذار خواهد بود.

کشور‌های بزرگ جهان روی توافقنامه پاریس دست گذاشته‌اند و می‌گویند تا سال 2025 میزان انتشار گاز‌های گلخانه‌ای باید 25 درصد کاهش یابد و تا سال 2030 این رقم به 29 درصد برسد. این یک گام بزرگ برای کاهش آلایندگی در سطح جهان است و به همین دلیل ترامپ، ترجیح داد از این توافقنامه خارج شود تا منافع شرکت‌های نفتی را حفظ کند.

این در حالی است که هر کشوری توافقنامه پاریس را تصویب کرده باشد، باید برای کاهش انتشار کربن در کشورش، به استراتژی این سند پایبند باشد. توافقنامه پاریس بر پنج نکته تأکید دارد که باید از سوی کشور‌های تصویب‌کننده رعایت شود؛ از جمله تلاش برای کاهش سریع انتشار گازها، سیستم حسابداری شفاف کربن و کاهش انتشار، تقویت توانایی کشور‌ها برای غلبه بر تأثیرات منفی تغییرات آب‌و‌هوا، اجرای اقدامات بهبودی ناشی از تغییرات آب و هوا و ارائه کمک در قالب بودجه برای کشور‌ها برای ایجاد اقتصاد سبز و پایدار.

بنابراین با پنج نقطه توافق شده توافقنامه پاریس، به طور غیرمستقیم توسعه خودرو‌های برقی را هدف قرار داده است؛ در همین‌باره تحقیقات آژانس انرژی اروپا نشان می‌دهد میزان انتشارکربن خودرو‌های برقی حدود 17 تا 30 درصد کمتر از خودرو‌هایی است که از بنزین استفاده می‌کنند. علاوه بر این، وجود وسایل نقلیه برقی، می‌تواند وابستگی به منابع انرژی سایر کشور‌ها را به حداقل برساند، زیرا برق منبع انرژی داخلی است. بی‌جهت نیست که کشور‌ها و شرکت‌های نفتی افزایش سهم خودرو‌های برقی را رقیب بزرگ خود برای حیاتشان می‌دانند، زیرا نمی‌خواهند با کاهش تقاضای نفت و بنزین مواجه شوند. در دو سال آینده، شرکت‌های تسلا و چوی، قصد دارند فروش خودرو‌های برقی به تعداد بیش از 200 میلیون دستگاه را که ۳۰ هزار دلار قیمتگذاری شده‌اند، آغاز کنند. شرکت‌های فورد، فولکس واگن، نیسان و بی‌ام دبلیو در حال سرمایه‌گذاری چندین میلیارد دلاری در زمینه خودرو‌های برقی هستند.

تقریباً همه شرکت‌های بزرگ خودروسازی جهان و همچنین شرکت‌های اپل و گوگل در حال کار روی نسل جدید خودرو‌هایی هستند که به جای باک بنزین قرار است به پریز برق متصل شوند؛ این مشکلی برای تولید‌کنندگان نفت است. اوپک همچنان ادعا دارد که خودرو‌های برقی در سال ۲۰۴۰ تنها یک درصد میزان فروش جهانی خودرو را به خود اختصاص خواهند داد.

شرکت اگزون موبیل هم پیش‌بینی مشابهی دارد، حتی با وجود افت قیمت بنزین در سال گذشته میلادی، میزان فروش خودرو‌های برقی در کل جهان 60 درصد جهش داشت. این یک بحران برای کشور‌های تولید‌کننده نفت خواهد بود. زمان ظهور و همه‌گیری تکنولوژی‌های جدید را به دشواری می‌توان پیش‌بینی کرد، اما قطعاً در آینده‌ای نزدیک، نادیده گرفتن این عامل در تحلیل واقعیت‌های بازار انرژی غیرممکن خواهد بود.

دوشنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۰ ساعت ۲۱:۳۱