دو مرتبه یادآوری شود خوب است که با حرف و وعده نمیتوان صنعت کبیر و ذو ابعاد نفت را اداره کرد؛ رصد کنید ببینید وزیران انرژی و مدیران ارشد شرکتهای نفتی بزرگ چه میکنند و در طول یک سال چند بار خطابه میکنند!
این جماعت، به نام وزیر توجهی ندارند؛ مانند یک مینوت عمل کرده و تنها در بخش «نام وزیر»، هر که را که قرعه به نامش افتاده باشند می نویسند؛ حال این وزیر زنگنه باشد یا اوجی.
وحید حاجی پور | در حکایات آمده است روزی شاه عباس صفوی، کارگزاران خود را در ایوان کاخش گرد میآورد و مهمان ضیافت شاهانهای میکند؛ در مقابل هر یکشان قلیانی با سرگین اسب قرار میدهد، حاضران شروع به پُک زدن میکنند و دمادم از مزه بکر قلیانی میگویند که دود پِهنش، سراسر کاخ را گرفته بود.
عراق برای ایران کشور جذابی است؛ به دلیل صادراتمحور بودن نفت این کشور، پالایشگاههای نفتی این کشور کفاف صرف بنزین و سایر فرآوردههای نفتی را نمیدهد و این کشور ناچار است بخش اعظمی از مصارف خود را وارد کند.
در سال 88 و بحران بنزین، نظام هزینه لجاجتها و خودبزرگبینیهای ژنرال را پس داده است و اگر قرار است افتخارات بقیه به اسم ایشان ثبت شود، مشکلی نیست؛ طبل هر چه تو خالیتر، صدایش بیشتر!
بزرگ بودن ابعاد تجارت نفت، موجب میشود فروش نفت به راحتی قابلیت دور زدن و ایجاد پوشش نداشته باشد و از طرف دیگر انتقالات مالی مرتبط با آن نیز با دشواری زیاد روبهرو شود.
هزینههای سیاسی، اجتماعی و امنیتی که نظام در تصمیم دولت باید بپردازد، بیشتر از گذشته خواهد بود و مسئول این هزینههاف کسی نیست جز وزیر نفت که تاکید فراوانی برای حذف کارت سوخت در سال 95 داشت.
ساز و کار احداث خطوط لوله نفت و پتروشیمی و واگذاری حقوقی آن، موضوعی است که علیرغم اشاره به کلیات آن در آیین نامه اجرایی قانون حمایت از توسعه صنایع پایین دستی نفت خام و میعانات گازی، همچنان شفاف نیست.
طبق تعهدی که شرکتهای غربی و شل به قراقها داده بودند، مقرر شد در سال 2013 تولید از این میدان به یک میلیون و 600 هزار بشکه در روز برسد اما نه تنها چنین عددی ثبت نشد بلکه در سال 2013 تولید از این میدان با 75 هزار بشکه آغاز شد!
نه وزیر نفت، نه معاون بینالملل او و نه مدیرعامل شرکت ملی گاز، هیچکدام علاقهای به پذیرش اشتباه بزرگ سال 92 را ندارند و امروز که مذاکره تبدیل به یک اپیدمی مدیریتی در ایران شده، سعی میکنند سوار بر این موج از پذیرش قصور بگریزند.
نگاهی تاریخوار به واردات بنزین و بحرانهایی که در کشور بهوجود آمده نشان میدهد اگر دولتها به ویژه دولت اصلاحات دست از لجاجت بر میداشت، خودکفایی در تولید بنزین سالها پیش محقق میشد.
اگر به جای سرمایه گذاری ایران، شرکت سرمایه گذاری بازنشستگی کشوری و یا شرکت سرمایهگذاری تامین اجتماعی سهام را خریداری می کرد آیا در بوق و کرنا نمی کردند که ای واویلا باز هم خصوصی سازی؛ سهام را به خصولتی ها واگذار کرده است.
وحید حاجیپور| چند هفته پیش بود که وزارت خزانهداری آمریکا چند شرکت و فرد را در فهرست جدید تحریمهای خود قرار داد؛ در این فهرست جدید از رستم قاسمی گرفته تا فرزند وی و علی قصیر- فرزند احمد قصیر- دیده میشود که به دلیل دور زدن تحریمهای نفتی در این لیست قرار گرفتهاند....
... رقم هر چه بزرگتر، قابلیت پذیرشش بیشتر. زنگنه برای همراه کردن بهارستان با نله فکری خود میگوید به ازای هرسال تاخیر از هر طرح پارس جنوبی، 5 میلیارد دلار ضرر به کشور وارد میشود.
گاهی جامهای که دیپلماتها اطو میزنند توسط قدرت بازدارندگی و عمل متقابل دوخته میشود؛ ارادهای که جمهوری اسلامی ایران طی یک ماه اخیر از خود نشان داده است امتیاز بزرگی برای دیپلماسی است که متأسفانه برخی جریانها، درک سطحی از آن دارند.
برجام برای ایران تمامشده است؛ دولت مسئولیت آن را نمیپذیرد و معتقد است برجام کار حاکمیت بوده است اما واهمه از آن است که مبادا دروغ «صفر شدن صادرات نفت ایران بدون برجام» توسط صاحبان آن بر واقعیت سوار شود. این نوشته را در خاطر داشته باشید.
به نظر میرسد، عدم درک منطقی از وضعیت موجود در بدونه اجرایی کشور بدون توجه به تبعات آن بسیار خطرناکتر از اظهارات کانالها و رسانههای معاندی است که تکلیفشان مشخص است.
مواضع متناقض وزارت نفت طی سالهای اخیر درباره موضوعات بسیار حیاتی، میلیاردها دلار از سرمایه کشور را به هدر داده است؛ کارت سوخت نمونه بارز تفکر و نگاه غیرکارشناسی به مسائل صنعت نفت است که امروز تبعات یک تصمیم اشتباه را به خوبی نشان میدهد.
وحید حاجی پور| سید مهدی حسینی رئیس سابق کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی به تازگی از لزوم طراحی قراردادهای جدید نفتی برای حفظ و نگهداشت تولید نفت توسط شرکتهای ایرانی گفته است؛ وی که به شکلی خاص مبدع قراردادهای جدید نفتی برای روزهای پسا برجام ملقب به IPC بوده است، پس از شکست این قرارداد در صنعت ...