واشنگتن تايمز:
تجارت با ايران مثل معامله با نازي ها
زیمنس برده ها را وادار به ساخت قطعات برای راکت هایی می کرد که از آنها برای هدف قرار دادن لندن و بلژیک استفاده می شد. در اوایل قرن بیست و یکم، زیمنس شروع به پرداخت غرامت به کارگرانی کرد که پنجاه و پنج سال قبل از آنها استفاده می کرد.
به گزارش ميزنفت ٬ روزنامه واشنگتن تایمز در مقاله ای تجارت با ایران را همانند معامله با نازی ها دانست. در این گزارش به قلم کال توماس آمده است:
سفر رسمی و چهار روزه حسن روحانی رئیس جمهور ایران به اروپا در پی برداشته شدن تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه تهران انجام شد. شرکت های بزرگ تجاری و سیاست مداران برجسته اروپایی به چشم اندازهای انجام مراودات تجاری با رژیمی چشم دوخته اند که تحت هدایت مردی قرار دارد که اسرائیل را «یک زخم قدیمی» توصیف کرده است که باید آن را از بین برد.
در مراودات تجاری با این کشور سود فراوانی وجود دارد اما این تعاملات به چه بهایی انجام می شوند؟ در دهه 1930، تجار اروپایی و آمریکایی با نازی های معاملاتی تجاری انجام می دادند و این گونه استدلال می کردند که «اگر ما چنین کاری انجام ندهیم کشورهای دیگر این کار را انجام خواهند داد.» بی شک، چنین رویکرد غیر اخلاقی در کشتار حدود 11 میلیون نفر نقش داشت که 6 میلیون تن از آنها یهودی بودند.
گرگ مک فارلان در پایگاه اینترنتی اینوستوپدیا دات کام نوشت: «در حالی که هیتلر کنترل کامل قدرتمندترین کشور را در قاره اروپا را بر عهده داشت، وجود این شرکت های تجاری به معنای حمایت از هیتلر است، از این رو، عادلانه نیست اگر بگوییم همه این شرکت ها مشتاق همکاری با هیتلر بوده اند.»
اما می توان گفت شماری از این شرکت ها این موضوع را نادیده گرفته بودند که نازی ها نیز در سود حاصله از فعالیت های آنها سهیم هستند. یکی از این شرکت ها زیمنس بود که بزرگترین شرکت مهندسی در اروپاست. مک فارلان درباره زیمنس نوشت: «این شرکت برده ها را وادار به ساخت قطعات برای راکت هایی می کرد که از آنها برای هدف قرار دادن لندن و بلژیک استفاده می شد. در اوایل قرن بیست و یکم، زیمنس شروع به پرداخت غرامت به کارگرانی کرد که پنجاه و پنج سال قبل از آنها استفاده می کرد.»
آیا بر اساس قانون، شرکت هایی که برای انجام معاملات تجاری با ایران قرارداد امضا کرده اند باید به خانواده های کشته شده در حملات تروریستی تأمین مالی شده از سوی ایران غرامت پرداخت کنند؟
آی جی فاربن یکی دیگر از شرکت هایی است که آلمان نازی مراوداتی داشت. این شرکت ماده سمی موسوم به زایکون بی را در اختیار شرکت های مختلف قرار می داد، ماده ای که از آن برای خفه کردن میلیون ها نفر در اردوگاه های مرگ استفاده می شد. مک فارلان اعلام کرد: «در سال 1951، زمانی که فاتحان جنگ آلمان را به دو قسمت تقسیم کردند، هم پیمانان غربی شرکت آی جی فارن را بار دیگر احیا کردند.»
این در حالی است که دویچه بانک در سال 1998 مسئولیت اخلاقی مراودات با نازی ها را بر عهده گرفت. این مراودات شامل خرید آگاهانه طلاهایی می شد که از افراد کشته شده در اردوگاه ها به دست می آمد.
آیا می توان مسئولیت اخلاقی اتخاذ چنین رویکردی را در قبال ایران بر عهده گرفت؟ زیرا رژیم ایران از مواد منفجره ای استفاده کرده است که سبب کشته شدن شهروندان آمریکایی شده است. بنابراین، پذیرش مسئولیت اخلاقی این کار مانع از انجام مراودات تجاری با ایران می شود.
سفر رسمی و چهار روزه حسن روحانی رئیس جمهور ایران به اروپا در پی برداشته شدن تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه تهران انجام شد. شرکت های بزرگ تجاری و سیاست مداران برجسته اروپایی به چشم اندازهای انجام مراودات تجاری با رژیمی چشم دوخته اند که تحت هدایت مردی قرار دارد که اسرائیل را «یک زخم قدیمی» توصیف کرده است که باید آن را از بین برد.
در مراودات تجاری با این کشور سود فراوانی وجود دارد اما این تعاملات به چه بهایی انجام می شوند؟ در دهه 1930، تجار اروپایی و آمریکایی با نازی های معاملاتی تجاری انجام می دادند و این گونه استدلال می کردند که «اگر ما چنین کاری انجام ندهیم کشورهای دیگر این کار را انجام خواهند داد.» بی شک، چنین رویکرد غیر اخلاقی در کشتار حدود 11 میلیون نفر نقش داشت که 6 میلیون تن از آنها یهودی بودند.
گرگ مک فارلان در پایگاه اینترنتی اینوستوپدیا دات کام نوشت: «در حالی که هیتلر کنترل کامل قدرتمندترین کشور را در قاره اروپا را بر عهده داشت، وجود این شرکت های تجاری به معنای حمایت از هیتلر است، از این رو، عادلانه نیست اگر بگوییم همه این شرکت ها مشتاق همکاری با هیتلر بوده اند.»
اما می توان گفت شماری از این شرکت ها این موضوع را نادیده گرفته بودند که نازی ها نیز در سود حاصله از فعالیت های آنها سهیم هستند. یکی از این شرکت ها زیمنس بود که بزرگترین شرکت مهندسی در اروپاست. مک فارلان درباره زیمنس نوشت: «این شرکت برده ها را وادار به ساخت قطعات برای راکت هایی می کرد که از آنها برای هدف قرار دادن لندن و بلژیک استفاده می شد. در اوایل قرن بیست و یکم، زیمنس شروع به پرداخت غرامت به کارگرانی کرد که پنجاه و پنج سال قبل از آنها استفاده می کرد.»
آیا بر اساس قانون، شرکت هایی که برای انجام معاملات تجاری با ایران قرارداد امضا کرده اند باید به خانواده های کشته شده در حملات تروریستی تأمین مالی شده از سوی ایران غرامت پرداخت کنند؟
آی جی فاربن یکی دیگر از شرکت هایی است که آلمان نازی مراوداتی داشت. این شرکت ماده سمی موسوم به زایکون بی را در اختیار شرکت های مختلف قرار می داد، ماده ای که از آن برای خفه کردن میلیون ها نفر در اردوگاه های مرگ استفاده می شد. مک فارلان اعلام کرد: «در سال 1951، زمانی که فاتحان جنگ آلمان را به دو قسمت تقسیم کردند، هم پیمانان غربی شرکت آی جی فارن را بار دیگر احیا کردند.»
این در حالی است که دویچه بانک در سال 1998 مسئولیت اخلاقی مراودات با نازی ها را بر عهده گرفت. این مراودات شامل خرید آگاهانه طلاهایی می شد که از افراد کشته شده در اردوگاه ها به دست می آمد.
آیا می توان مسئولیت اخلاقی اتخاذ چنین رویکردی را در قبال ایران بر عهده گرفت؟ زیرا رژیم ایران از مواد منفجره ای استفاده کرده است که سبب کشته شدن شهروندان آمریکایی شده است. بنابراین، پذیرش مسئولیت اخلاقی این کار مانع از انجام مراودات تجاری با ایران می شود.
جمعه ۹ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۴۸
کد مطلب: 11756
