برای pvc دستور قیمت می دهند

علی‌‌رضا صدیقی‌زاده، در گفت‌وگو با خبرنگار «ميزنفت»، با بیان اینکه در یک دهه گذشته صنایع پایین دستی در بخش خصوصی نفت، گاز و پتروشیمی به مانند امروز، گستردگی نداشت، افزود: گسترش و تکثر شرکت‌های خصوصی فعال در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، در نتیجه اجرای اصل 44 قانون اساسی و خصوصی‌سازی و واگذاری و جدا شدن بعضی از این شرکت‌ها از بدنه دولت، حاصل شد که این امر بسترساز ظهور، رشد و توسعه شرکت‌های تولیدی توانمندی در بخش خصوصی شده است.است.

صدیقی‌زاده با بیان اینکه شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی (شستا) هم‌اکنون در توسعه اقتصادی و رشد تولید صنعتی کشور   سهم چشمگیری دارد، افزود: این مجموعه عظیم اقتصادی با وجود این نقش اثرگذار در بخش تولید، آنچنان که باید در سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های کلان در بخش اقتصادی، تولیدی و صنعتی کشور، نقش نداشته است و همین موضوع موجب شده تا در برخی مواقع، منافع این مجموعه آنچنان که شایسته است در نظر گرفته نشود.

وی تأکید کرد: برای نمونه مسئولان و مدیران دولتی  در سال‌های گذشته در بسیاری از مقاطع، به منافع شرکت‌های تولیدی در موضوع‌هایی همچون قیمت‌گذاری‌ها و نرخ‌گذاری‌ها در حوزه‌های مختلف صنعت، توجه نکرده‌اند که این امر، آسیب‌هایی فراوانی را به واحدهای تولیدی تحمیل کرده است.

مدیرعامل پتروشیمی آبادان، اصلی‌ترین معضل امروز صنعت پتروشیمی را عدم ثبات در قیمت‌گذاری خوراک پتروشیمی‌ها و نحوه محاسبه آن خواند و گفت: این رویه، آسیب‌های فراوانی را به این صنعت تحمیل کرده است.

وی، قیمت‌گذاری دستوری از سوی دولت را یکی دیگر از مشکلات صنایع پتروشیمی ایران برشمرد و گفت: دولت برای محصولات پتروشیمی، خودش قیمت‌گذاری می‌کند و این مسئله، حاشیه سود در این صنعت را به شدت پایین آورده و مشکلات متعددی را ایجاد کرده است؛ برای نمونه، در سال گذشته حدود 25 تا 30 درصد هزینه‌های واحدهای پتروشیمی در تولید پی.وی.سی، افزایش یافته است، در حالی که این واحدها برای افزایش قیمت محصول نهایی خود، نه تنها اجازه ندارند، بلکه به کاهش قیمت‌های محصول خود نیز مجبور شده‌اند.

صدیقی‌زاده با بیان اینکه تولید به هر قیمتی پذیرفتنی نیست، بیان کرد: تولیدی خوب است که سود داشته باشد و این سود باید هم برای شرکت باشد و هم برای سهامداران، بنابراین قیمت خوراکی که یک مجتمع پتروشیمی برای تولید محصولات خود می‌خرد و قیمت محصولی که می‌فروشد، باید به گونه‌ای تنظیم شود که بالاترین سود را داشته باشد.

به گفته وی، پتروشیمی آبادان هم‌اکنون به‌عنوان یک تولیدکننده، در زمینه قیمت مواد اولیه، خوراک، گاز، حقوق کارکنان تصمیم گیرنده نیست و تنها می‌تواند قیمت تمام شده محصولات را کاهش دهد. فروش تابعی از بازار است، بنابراین در سال جاری برخی راهبردهای مدیریتی برای کاهش قیمت تمام شده محصولات در دستور کار است.

مدیرعامل پتروشیمی آبادان یادآور شد: شرکت پتروشیمی آبادان یکی از شرکت‌های زیرمجموعه شرکت سرمایه گذاری نفت، گاز و پتروشیمی تأمین (تاپیکو) است که در این هلدینگ در شرکت‌های زیرمجموعه صنایع پتروشیمی قرار دارد. خوشبختانه تاپیکو در 2 سال گذشته به خوبی توانسته است از منافع شرکت‌های زیرمجموعه خود دفاع و بخشی از مشکلات تولیدی آنها را برطرف کند.
 

به گزارش «ميزنفت»، بعد از کشف نفت و استخراج آن در ایران لزوم احداث کارخانه های بالا دست مبدل برای جلوگیری از خام‌فروشی در کشور احساس شد و پس از تأسیس پالایشگاه آبادان به‌عنوان نخستین پالایشگاه ایران و با توجه به وجود گاز فراوان همراه با نفت استخراجی و همچنین کشف میدان‌های گازی در سال‌های بعد، به ساخت واحدهای پتروشیمی و تولید محصولات پتروشیمیایی توجه شد، بر همین اساس در سال ۱۳۴۲ انستیتو نفت فرانسه از طریق سازمان برنامه و بودجه ایران مأمور شد تا مکان‌یابی ایجاد صنایع پتروشیمی در ایران را بررسی کند.

با توجه به نزدیکی آبادان به میدان‌های نفتی و همچین وجود خط لوله‌های نفت از پیش ساخته شده برای پالایشگاه آبادان و دسترسی به منابع آب شیرین دائمی به دلیل مجاورت آبادان با اروندرود، این مطالعات موجب انتخاب شهر آبادان برای ساخت واحد پتروشیمی و سرانجام تأسیس شرکت سهامی پتروشیمی آبادان با مشارکت ۷۴ درصدی شرکت ملی صنایع پتروشیمی و ۲۶ درصدی شرکت بی.اف.گودریج آمریکا شد.

در سال ۱۳۴۶ به علت اینکه در داخل کشور، تجربه ساخت مجمتع‌های پتروشیمی وجود نداشت، عملیات ساختمانی مجتمع از سوی شرکت لاماس آمریکا آغاز شد و 2 سال بعد در سال ۱۳۴۸ این پتروشیمی رسما به بهره‌برداری رسید.
مجتمع پتروشیمی آبادان در طی سالهای 1359 تا 1367در اثر آتش جنگ هشت ساله ایران و عراق ویران شد و پس از پایان جنگ، پتروشیمی آبادان به همت نیروهای متخصص مجتمع بازسازی شد.

مجتمع پتروشیمی آبادان سه محصول اصلی تولید می‌کند که شامل پی.وی.سی به ظرفیت 60 هزار تن، کاستیک سودا به ظرفیت 30 هزار تن و دی.دی.بی، به ظرفیت 15 هزار تن در سال است.

تولید پی.وی.سی در این مجتمع در سال 1384 به حدود 60 هزار تن در سال رسید که البته قرار بود این حجم به سالانه 110 هزار تن برسد که به علت کمبود خوراک و فراهم نشدن زیرساخت آن، این برنامه محقق نشده است.

حدود 80 درصد محصولات پتروشیمی آبادان در داخل کشور به فروش می‌رسد و حدود 20 درصد باقیمانده به کشورهایی همچون عراق، افغانستان، پاکستان، آذربایجان، ترکیه، ارمنستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می‌شود.

60 درصد از سهام شرکت سهامی پتروشیمی آبادان در اختیار شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی (شستا)، حدود 14 درصد آن مربوط به صندوق بازنشستگی کشوری، حدود هفت درصد هم در اختیار بیمه مرکزی ایران که کنسرسیومی از همه بیمه‌هاست و بقیه سهام آن در بازار بورس کشور در اختیار مردم قرار گرفته است. این شرکت حدود 2 دهه است که با نام «شپترو» در بورس کشور فعالیت می‌کند و حدود 20 هزار نفر در کشور سهامدار شرکت پتروشیمی آبادان هستند که در حدود 6 هزار نفر از آنان در آبادان زندگی می‌کنند.

هم‌اکنون بزرگترین پتروشیمی کشور، پتروشیمی اروند با 350 هزار تن تولید، پتروشیمی بندر امام با 153 هزار تن، پتروشیمی غدیر با 120 هزار تن و پتروشیمی آبادان با 53 هزار تن، چهار تولیدکننده اصلی پی.وی.سی در ایران به شمار می‌روند.

چهارشنبه ۱۱ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۰۰