گزارش مهمی که صداها را بلند کرد
غول های نفتی علیه محیط زیست!
میز نفت - یک گزارش جدید نشان می‌دهد که غول‌های بزرگ نفتی خود را به‌عنوان شرکت‌هایی آگاه از مسائل محیط‌زیستی معرفی می‌کنند، درحالی‌که فعالانه علیه مقررات آب‌وهوایی در حال فعالیت هستند.
به گزارش میز نفت، به نظر می‌رسد شرکت‌های نفتی بزرگی که توسط آن‌ها گرفتار این بحران آب‌وهوایی شدیم (شرکت‌هایی مانند بریتیش پترولیوم، اگزون موبیل و شل) شروع به تصور ساخت دنیایی فراتر از سوخت‌های فسیلی کرده‌اند.
تعدادی از آن‌ها کمپین‌های خود را راه‌اندازی کرده‌اند که مسیری به‌سوی آینده‌ای سبزتر ترسیم می‌کنند و در کمال تعجب، حتی از پیشنهاد پرداخت مالیات بر کربن حمایت کرده‌اند. آیا غول‌های نفتی در تلاش هستند تا نابودی خود را تسریع کنند یا این شرکت‌ها فقط تضمین می‌کنند که در دهه‌های آینده همچنان بر بخش انرژی تسلط خواهند داشت؟
اگزون موبیل، رویال داچ شل، شورون، بریتیش پترولیوم و توتال در مجموع بیش از یک و نیم میلیارد دلار را برای برند سازی و لابی کردن از زمان امضای توافقنامه پاریس، لحظه‌ای که شرکت‌ها یک چالش بزرگ را علیه صنعت خود احساس کردند، هزینه کرده‌اند.
موسسه اینفلوینس مپ مستقر در بریتانیا، گروهی است که لابی سیاست‌های آب‌وهوایی را تجزیه‌وتحلیل می‌کند. این موسسه رویکرد دوسویه غول‌های نفتی را تبیین می‌کند: درحالی‌که شرکت‌ها خود را به‌عنوان آگاه اجتماعی و زیست‌محیطی برای عموم عرضه می‌کنند، آن‌ها فعالانه در پشت‌صحنه برخلاف مقررات آب‌وهوایی کار می‌کنند.
در این گزارش آمده است: از زمان تصویب توافقنامه جهانی آب‌وهوا در اواخر سال ۲۰۱۵ میلادی، رویال شل، توتال و بریتیش پترولیوم مستقر در اروپا - که اندکی پس‌ازآن توسط اگزون موبیل و شورون مستقر در ایالات‌متحده دنبال شد - یک کمپین مثبت اندیشی در زمینه آب‌وهوا را آغاز کردند.
این پنج شرکت نفتی در مجموع ۱۹۵ میلیون دلار تنها در سال گذشته برای تغییر نام و برند خود به‌عنوان آگاه به چالش آب‌وهوا هزینه کردند.
شرکت شل در وب‌سایتش یکی از دستاوردهای سبز خود، ازجمله ابتکاری برای ایجاد جایگزینی برای نفت سفید در کنیا را با استفاده از «انرژی جنبشی ناشی از سقوط سنگ‌ها» به نمایش گذاشته است. اگزون موبیل با سروصدا مشغول تبدیل جلبک‌ها به سوخت زیستی است. اینفلوئنس مپ اشاره می‌کند که این شرکت می‌گوید که تا سال ۲۰۲۵ میلادی روزانه ۱۰ هزار بشکه از این ماده را تولید خواهد کرد.
باوجود کمپین‌های بازاریابی پیرامون پروژه‌های سبز این شرکت‌ها، افشای پشت پرده آن‌ها داستان بسیار متفاوتی را بیان می‌کند.
این گزارش نشان می‌دهد که انتظار می‌رود این پنج شرکت ۱۱۵ میلیارد دلار در سال جاری هزینه کنند، اما تنها حدود ۳ درصد از این مبلغ صرف سرمایه‌گذاری در منابع با انتشار کربن اندک خواهد شد. بدین ترتیب اکثر این بودجه به سمت منابعی می‌روند که شرکت‌ها بهتر می‌شناسند: نفت و گاز.
بر اساس این گزارش، در بخش لابی، غول‌های بزرگ نفتی در مجموع 200 میلیون دلار در سال‌های اخیر برای کند کردن یا مسدود کردن سیاست‌های آب‌وهوایی هزینه کرده‌اند. آن‌ها به گروه‌های تجاری مانند انستیتوی نفت آمریکا نزدیک شده‌اند تا لابی‌گری ضد آب‌وهوایی خود را انجام دهند.
باید دانست که در دولت ترامپ، این اقدامات آن‌ها نتیجه داد. چراکه ما شاهد عقب‌نشینی واشنگتن در حوزه‌های مقررات متان، مقررات زدایی از توسعه نفت و گاز و حتی تلاش‌هایی برای جلوگیری از سبز کردن بخش حمل‌ونقل کالیفرنیا بوده‌ایم. مثلاً در چهار هفته منتهی به انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۲۲ میلادی، پنج شرکت بزرگ نفتی 2 میلیون دلار برای تبلیغات هدفمند در فیس بوک و اینستاگرام با هدف از بین بردن حمایت شهروندان از طرح‌های زیست‌محیطی هزینه کردند.
تبلیغات رسانه‌های اجتماعی در پنج ایالت با رأی سرنوشت‌ساز متمرکز شده بود: واشنگتن، کلرادو، آلاسکا، تگزاس و لوئیزیانا.
به‌عنوان‌مثال، لایحه شماره 1631 ایالت واشنگتن که می‌توانست مالیات کربن متوسطی را دریافت کند، به دلیل نفوذ غول‌های نفتی شکست خورد. آن‌ها ۳۱ میلیون دلار برای از بین بردن این اقدام هزینه کردند.
همچنین رفراندوم رأی‌گیری در ایالت کلرادو که توسعه‌دهندگان را مجبور می‌کرد تا چاه‌های نفت و گاز را دورتر از مدارس، مناطق مسکونی و منابع آب قرار دهند، پس‌ازاینکه صنعت ۴۱ میلیون دلار برای کمپین علیه آن هزینه کرد، شکست خورد.
روشن است که تا سال‌ها، غول‌های نفتی صنعت نفت و گاز را رها نخواهند کرد؛ اما یک دلیل برای خوش‌بینی وجود دارد: این گزارش می‌گوید ترکیبی از فشار سرمایه‌گذار و قانون، همراه با نظارت رسانه‌ای، این شرکت‌ها را با چالش روبرو می‌کند. ممکن است به‌زودی روزی فرا برسد که سوخت‌های زیستی جلبک‌ها و سنگ‌های در حال سقوط به‌اندازه کافی قانع‌کننده نباشند تا اقدامات جدی آب‌وهوایی را به تأخیر بیندازند.
منبع: Grist
مترجم: محسن داوری
تعدادی از آن‌ها کمپین‌های خود را راه‌اندازی کرده‌اند که مسیری به‌سوی آینده‌ای سبزتر ترسیم می‌کنند و در کمال تعجب، حتی از پیشنهاد پرداخت مالیات بر کربن حمایت کرده‌اند. آیا غول‌های نفتی در تلاش هستند تا نابودی خود را تسریع کنند یا این شرکت‌ها فقط تضمین می‌کنند که در دهه‌های آینده همچنان بر بخش انرژی تسلط خواهند داشت؟
اگزون موبیل، رویال داچ شل، شورون، بریتیش پترولیوم و توتال در مجموع بیش از یک و نیم میلیارد دلار را برای برند سازی و لابی کردن از زمان امضای توافقنامه پاریس، لحظه‌ای که شرکت‌ها یک چالش بزرگ را علیه صنعت خود احساس کردند، هزینه کرده‌اند.
موسسه اینفلوینس مپ مستقر در بریتانیا، گروهی است که لابی سیاست‌های آب‌وهوایی را تجزیه‌وتحلیل می‌کند. این موسسه رویکرد دوسویه غول‌های نفتی را تبیین می‌کند: درحالی‌که شرکت‌ها خود را به‌عنوان آگاه اجتماعی و زیست‌محیطی برای عموم عرضه می‌کنند، آن‌ها فعالانه در پشت‌صحنه برخلاف مقررات آب‌وهوایی کار می‌کنند.
در این گزارش آمده است: از زمان تصویب توافقنامه جهانی آب‌وهوا در اواخر سال ۲۰۱۵ میلادی، رویال شل، توتال و بریتیش پترولیوم مستقر در اروپا - که اندکی پس‌ازآن توسط اگزون موبیل و شورون مستقر در ایالات‌متحده دنبال شد - یک کمپین مثبت اندیشی در زمینه آب‌وهوا را آغاز کردند.
این پنج شرکت نفتی در مجموع ۱۹۵ میلیون دلار تنها در سال گذشته برای تغییر نام و برند خود به‌عنوان آگاه به چالش آب‌وهوا هزینه کردند.
شرکت شل در وب‌سایتش یکی از دستاوردهای سبز خود، ازجمله ابتکاری برای ایجاد جایگزینی برای نفت سفید در کنیا را با استفاده از «انرژی جنبشی ناشی از سقوط سنگ‌ها» به نمایش گذاشته است. اگزون موبیل با سروصدا مشغول تبدیل جلبک‌ها به سوخت زیستی است. اینفلوئنس مپ اشاره می‌کند که این شرکت می‌گوید که تا سال ۲۰۲۵ میلادی روزانه ۱۰ هزار بشکه از این ماده را تولید خواهد کرد.
باوجود کمپین‌های بازاریابی پیرامون پروژه‌های سبز این شرکت‌ها، افشای پشت پرده آن‌ها داستان بسیار متفاوتی را بیان می‌کند.
این گزارش نشان می‌دهد که انتظار می‌رود این پنج شرکت ۱۱۵ میلیارد دلار در سال جاری هزینه کنند، اما تنها حدود ۳ درصد از این مبلغ صرف سرمایه‌گذاری در منابع با انتشار کربن اندک خواهد شد. بدین ترتیب اکثر این بودجه به سمت منابعی می‌روند که شرکت‌ها بهتر می‌شناسند: نفت و گاز.
بر اساس این گزارش، در بخش لابی، غول‌های بزرگ نفتی در مجموع 200 میلیون دلار در سال‌های اخیر برای کند کردن یا مسدود کردن سیاست‌های آب‌وهوایی هزینه کرده‌اند. آن‌ها به گروه‌های تجاری مانند انستیتوی نفت آمریکا نزدیک شده‌اند تا لابی‌گری ضد آب‌وهوایی خود را انجام دهند.
باید دانست که در دولت ترامپ، این اقدامات آن‌ها نتیجه داد. چراکه ما شاهد عقب‌نشینی واشنگتن در حوزه‌های مقررات متان، مقررات زدایی از توسعه نفت و گاز و حتی تلاش‌هایی برای جلوگیری از سبز کردن بخش حمل‌ونقل کالیفرنیا بوده‌ایم. مثلاً در چهار هفته منتهی به انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۲۲ میلادی، پنج شرکت بزرگ نفتی 2 میلیون دلار برای تبلیغات هدفمند در فیس بوک و اینستاگرام با هدف از بین بردن حمایت شهروندان از طرح‌های زیست‌محیطی هزینه کردند.
تبلیغات رسانه‌های اجتماعی در پنج ایالت با رأی سرنوشت‌ساز متمرکز شده بود: واشنگتن، کلرادو، آلاسکا، تگزاس و لوئیزیانا.
به‌عنوان‌مثال، لایحه شماره 1631 ایالت واشنگتن که می‌توانست مالیات کربن متوسطی را دریافت کند، به دلیل نفوذ غول‌های نفتی شکست خورد. آن‌ها ۳۱ میلیون دلار برای از بین بردن این اقدام هزینه کردند.
همچنین رفراندوم رأی‌گیری در ایالت کلرادو که توسعه‌دهندگان را مجبور می‌کرد تا چاه‌های نفت و گاز را دورتر از مدارس، مناطق مسکونی و منابع آب قرار دهند، پس‌ازاینکه صنعت ۴۱ میلیون دلار برای کمپین علیه آن هزینه کرد، شکست خورد.
روشن است که تا سال‌ها، غول‌های نفتی صنعت نفت و گاز را رها نخواهند کرد؛ اما یک دلیل برای خوش‌بینی وجود دارد: این گزارش می‌گوید ترکیبی از فشار سرمایه‌گذار و قانون، همراه با نظارت رسانه‌ای، این شرکت‌ها را با چالش روبرو می‌کند. ممکن است به‌زودی روزی فرا برسد که سوخت‌های زیستی جلبک‌ها و سنگ‌های در حال سقوط به‌اندازه کافی قانع‌کننده نباشند تا اقدامات جدی آب‌وهوایی را به تأخیر بیندازند.
منبع: Grist
مترجم: محسن داوری
يکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۰۴:۰۸
کد مطلب: 36971