نقش نفت ایران در بازار افغانستان
میز نفت - سفير پيشين ايران در افغانستان گفت: افغانستان در همه عرصه‌ها يك كشور واردكننده است و بخش عمده انرژي مورد نياز از جمله بنزين و گازوئيل را از طريق ايران تامين مي‌كند.
ایران و افغانستان | میز نفت
به گزارش میز نفت ، ابوالفضل ظهره‌وند درباره زمينه‌هاي همكاري ايران و افغانستان در حوزه انرژي اظهارداشت: افغانستان در همه عرصه‌ها يك كشور واردكننده است و بخش عمده انرژي مورد نياز از جمله بنزين و گازوئيل را از طريق ايران تامين مي‌كند، البته منابع دست‌نخورده نفت و گاز هم دارد اما به دليل ناامني و مشكلاتي كه داشته تاكنون سرمايه‌گذاري صورت نگرفته و تا شكل‌گيري يك دولت فراگير و باثبات تصور نمي‌كنم كسي بتواند در اين كشور سرمايه‌گذاري كند.
وي افزود: همكاري ما با اين كشور مي‌تواند در حوزه صادرات انرژي يا كمك به گسترش و تقويت جايگاه‌هاي سوخت‌رساني باشد يا اينكه براي انتقال گاز مايع مراكزي را در اين كشور احداث كنيم كه مردم بتوانند كپسول گاز را پُر و مشكل سوخت مورد نياز خود را حل كنند.
سفير پيشين ايران در افغانستان گفت: افغانستان منابع زيادي زغال‌سنگ دارد، ما تاكنون در حوزه معدني در اين كشور فعال نبوده‌ايم، بنابراين افغان‌ها مي‌توانند در اين زمينه هم با ايران كار كنند، در حوزه هرات و شمال اين كشور منابع چشمگيري از ذخاير گاز وجود دارد كه ايران مي‌تواند در شناسايي اين مناطق و استخراج گاز همكاري كند البته ذخاير شمال كم و بيش استخراج مي‌شود كه ما مي‌توانيم در جوزجان و سرپل كمك كنيم گاز بيشتري استحصال كنند. همچنين مي‌توان در احداث خطوط لوله گاز با اين كشور همكاري كرد و كار ديگر اينكه مي‌توانيم از جايگاه ترانزيتي افغانستان استفاده كنيم يعني گاز را به سمت شرق و چين يا تاجيكستان انتقال دهيم.
وي بيان داشت: ما در زمينه احداث پالايشگاه‌هاي كوچك هم مي‌توانيم با اين كشور همكاري داشته باشيم، به اين ترتيب كه يا در نقطه صفر مرزي احداث شود يا اينكه خودشان سرمايه‌گذاري كنند و ما در زمينه فني و مهندسي به آنها كمك كنيم، يعني يا از گاز خودشان استفاده كنند يا اينكه ما گاز را در اختيارشان قرار دهيم. البته در اين حوزه معقول نيست كه صفر تا صد سرمايه‌گذاري با ايران باشد اما چنانچه پالايشگاه در نقطه صفر مرزي احداث شود تمامي مباحث مربوط به تامين امنيت به عهده ايران است و كسي نمي‌تواند متعرض شود.
در هر حال ما مي‌توانيم منابع اوليه را در اختيارشان قرار دهيم يا پالايشگاه را هم احداث كنيم. ظهره‌وند با تاكيد بر لزوم تغيير سيستم حمل و نقل انتقال سوخت به افغانستان گفت: سيستم كنوني انتقال سوخت به اين كشور منطقي نيست زيرا هم هزينه‌بر است و هم اينكه خسارت آن بالاست، ضمن اينكه جاده‌هاي ما را نيز تخريب مي‌كند، علاوه بر اين ميزان استهلاك نيز زياد است، ما بايد بتوانيم در دوغارون تشكيلاتي را راه‌اندازي كنيم كه نفت و گاز مورد نياز را تا لب مرز ببريم و آنها يا بارگيري كنند.
وي درباره نياز افغانستان به گاز تصريح كرد: نياز گازي بستگي به مصرف دارد اكنون مردم اين كشور هيزم مصرف مي‌كنند اما اگر ثبات و امنيت وجود داشته باشد و فعاليت‌هاي اقتصادي و صنايع كوچك و متوسط در اين كشور راه‌اندازي شود نياز زيادي خواهند داشت ولي فعلا چون مردم در فقر هستند رقم مورد نياز گاز اين كشور ناچيز است.
سفير پيشين ايران در افغانستان خاطرنشان كرد: افغانستان به لحاظ جذب انرژي گاز ظرفيت بالقوه بالايي دارد، هر قدر صنايع در اين كشور شكل بگيرند، به همان نسبت هم مصرف انرژي افزايش پيدا مي‌كند، مصرف انرژي تابعي از ميزان فعاليت اقتصادي و نظام شهري است، اكنون نظام شهري در اين كشور به اين صورت است كه از وسايل ابتدايي مثل هيزم و زباله و نهايتا برق براي گرمايش استفاده مي‌كنند بنابراين پتانسيل خوبي براي دريافت گاز دارند. وي درباره امكان همكاري ايران در حوزه برداشت از منابع ليتيوم در اين كشور اظهار داشت: برآورد مي‌شود كه ميزان ليتيوم در معادن افغانستان معادل نفت و گاز عربستان باشد كه ثروت زيادي است به سادگي هم امكان دستيابي وجود ندارد، امريكايي‌ها توانستند مقدار مختصري را برداشت و با خود ببرند ولي در كل برداشت از اين ذخاير نياز به ثبات و استقرار نظام سياسي مستقر دارد كه فعلا دورنماي آن ضعيف است.
ظهره‌وند ادامه داد: طرف افغان اگر مواد اوليه را به سمت ايران بفرستد ما مي‌توانيم فرآوري كرده و بفروشيم و در سود با آنها مشاركت كنيم، معادن ليتيوم به لحاظ حفاري مشكلي ندارد طالبان هم مي‌تواند حفاري كرده و اين ذخاير را استخراج كند و اما براي فرآوري راهي هم جز ايران ندارند. ما به لحاظ تكنولوژي و دانش فني مشكلي نداريم. وي همچنين يادآور شد: ما در حوزه برداشت از ذخاير سنگ آهن كه معادن آن در هرات وجود دارد، نيز مي‌توانيم با افغان‌ها كار كنيم، آنها مي‌توانند مواد اوليه را به سمت ايران منتقل كنند و در مرز كارخانه ذوب آهن را ما در مرز احداث كنيم و به صورت مشاركتي يا با سرمايه ايران مواد اوليه را براحتي منتقل كنند و بعد از انجام فرآيند آهن يا خود سنگ آهن را در اختيارشان قرار دهيم، در هر حال بستر كار مهياست و تمامي اين اقدامات موكول به وجود امنيت و ثبات در افغانستان است.
منبع : ایلنا
وي افزود: همكاري ما با اين كشور مي‌تواند در حوزه صادرات انرژي يا كمك به گسترش و تقويت جايگاه‌هاي سوخت‌رساني باشد يا اينكه براي انتقال گاز مايع مراكزي را در اين كشور احداث كنيم كه مردم بتوانند كپسول گاز را پُر و مشكل سوخت مورد نياز خود را حل كنند.
سفير پيشين ايران در افغانستان گفت: افغانستان منابع زيادي زغال‌سنگ دارد، ما تاكنون در حوزه معدني در اين كشور فعال نبوده‌ايم، بنابراين افغان‌ها مي‌توانند در اين زمينه هم با ايران كار كنند، در حوزه هرات و شمال اين كشور منابع چشمگيري از ذخاير گاز وجود دارد كه ايران مي‌تواند در شناسايي اين مناطق و استخراج گاز همكاري كند البته ذخاير شمال كم و بيش استخراج مي‌شود كه ما مي‌توانيم در جوزجان و سرپل كمك كنيم گاز بيشتري استحصال كنند. همچنين مي‌توان در احداث خطوط لوله گاز با اين كشور همكاري كرد و كار ديگر اينكه مي‌توانيم از جايگاه ترانزيتي افغانستان استفاده كنيم يعني گاز را به سمت شرق و چين يا تاجيكستان انتقال دهيم.
وي بيان داشت: ما در زمينه احداث پالايشگاه‌هاي كوچك هم مي‌توانيم با اين كشور همكاري داشته باشيم، به اين ترتيب كه يا در نقطه صفر مرزي احداث شود يا اينكه خودشان سرمايه‌گذاري كنند و ما در زمينه فني و مهندسي به آنها كمك كنيم، يعني يا از گاز خودشان استفاده كنند يا اينكه ما گاز را در اختيارشان قرار دهيم. البته در اين حوزه معقول نيست كه صفر تا صد سرمايه‌گذاري با ايران باشد اما چنانچه پالايشگاه در نقطه صفر مرزي احداث شود تمامي مباحث مربوط به تامين امنيت به عهده ايران است و كسي نمي‌تواند متعرض شود.
در هر حال ما مي‌توانيم منابع اوليه را در اختيارشان قرار دهيم يا پالايشگاه را هم احداث كنيم. ظهره‌وند با تاكيد بر لزوم تغيير سيستم حمل و نقل انتقال سوخت به افغانستان گفت: سيستم كنوني انتقال سوخت به اين كشور منطقي نيست زيرا هم هزينه‌بر است و هم اينكه خسارت آن بالاست، ضمن اينكه جاده‌هاي ما را نيز تخريب مي‌كند، علاوه بر اين ميزان استهلاك نيز زياد است، ما بايد بتوانيم در دوغارون تشكيلاتي را راه‌اندازي كنيم كه نفت و گاز مورد نياز را تا لب مرز ببريم و آنها يا بارگيري كنند.
وي درباره نياز افغانستان به گاز تصريح كرد: نياز گازي بستگي به مصرف دارد اكنون مردم اين كشور هيزم مصرف مي‌كنند اما اگر ثبات و امنيت وجود داشته باشد و فعاليت‌هاي اقتصادي و صنايع كوچك و متوسط در اين كشور راه‌اندازي شود نياز زيادي خواهند داشت ولي فعلا چون مردم در فقر هستند رقم مورد نياز گاز اين كشور ناچيز است.
سفير پيشين ايران در افغانستان خاطرنشان كرد: افغانستان به لحاظ جذب انرژي گاز ظرفيت بالقوه بالايي دارد، هر قدر صنايع در اين كشور شكل بگيرند، به همان نسبت هم مصرف انرژي افزايش پيدا مي‌كند، مصرف انرژي تابعي از ميزان فعاليت اقتصادي و نظام شهري است، اكنون نظام شهري در اين كشور به اين صورت است كه از وسايل ابتدايي مثل هيزم و زباله و نهايتا برق براي گرمايش استفاده مي‌كنند بنابراين پتانسيل خوبي براي دريافت گاز دارند. وي درباره امكان همكاري ايران در حوزه برداشت از منابع ليتيوم در اين كشور اظهار داشت: برآورد مي‌شود كه ميزان ليتيوم در معادن افغانستان معادل نفت و گاز عربستان باشد كه ثروت زيادي است به سادگي هم امكان دستيابي وجود ندارد، امريكايي‌ها توانستند مقدار مختصري را برداشت و با خود ببرند ولي در كل برداشت از اين ذخاير نياز به ثبات و استقرار نظام سياسي مستقر دارد كه فعلا دورنماي آن ضعيف است.
ظهره‌وند ادامه داد: طرف افغان اگر مواد اوليه را به سمت ايران بفرستد ما مي‌توانيم فرآوري كرده و بفروشيم و در سود با آنها مشاركت كنيم، معادن ليتيوم به لحاظ حفاري مشكلي ندارد طالبان هم مي‌تواند حفاري كرده و اين ذخاير را استخراج كند و اما براي فرآوري راهي هم جز ايران ندارند. ما به لحاظ تكنولوژي و دانش فني مشكلي نداريم. وي همچنين يادآور شد: ما در حوزه برداشت از ذخاير سنگ آهن كه معادن آن در هرات وجود دارد، نيز مي‌توانيم با افغان‌ها كار كنيم، آنها مي‌توانند مواد اوليه را به سمت ايران منتقل كنند و در مرز كارخانه ذوب آهن را ما در مرز احداث كنيم و به صورت مشاركتي يا با سرمايه ايران مواد اوليه را براحتي منتقل كنند و بعد از انجام فرآيند آهن يا خود سنگ آهن را در اختيارشان قرار دهيم، در هر حال بستر كار مهياست و تمامي اين اقدامات موكول به وجود امنيت و ثبات در افغانستان است.
منبع : ایلنا
دوشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۰۹:۱۸
کد مطلب: 36322