​راه دشوار حذف درآمدهای نفتی در آمریکا

به گزارش میز نفت، نیویورک تایمز نوشت:

هر پنج سال یک‌بار در شهر تَفت در ایالت کالیفرنیا فستیوالی برگزار می‌شود که به نام «اویل درادو» شناخته می‌شود. این مراسم در واقع جشن برای صنعتی است که اقتصاد این منطقه را در قرن گذشته تأمین کرده است؛ اما حالا اوضاع کمی فرق کرده است. گاوین نیوسام، فرماندار دموکرات این ایالت می‌خواهد با برنامه‌هایش استخراج نفت در این ایالت را تا سال 2045 پایان بدهد. همین امر موجب انتقادات فراوانی در بین اهالی کِرن کانتی شده است؛ جایی که درآمدهای مالیاتی از نفت و گاز هزینه بسیاری از زیرساخت‌ها را فراهم می‌کند.

 در سراسر آمریکا، ده‌ها ایالت و شهر وجود دارد که برای تأمین مخارجشان وابستگی زیادی به سوخت‌های فسیلی دارند. در ویومینگ، بیش از نیمی از درآمدهای مالیاتی از این سوخت‌ها نشات می‌گیرد. در نیو مکزیکو، درآمدهای نفتی موجب شده تا دانشجویان از تحصیل رایگان و مادران از خدمات گسترده بهداشتی بهره‌مند شوند. به همین دلیل است که حذف کردن این درآمدها در آینده نزدیک، تقریباً موضوعی محال به نظر می‌رسد. از طرف دیگر، جدا کردن این جوامع از درآمدهای نفتی یک مانع جدی در راه مقابله با تغییرات آب و هوایی محسوب می‌شود.

برخی مطالعات نشان می‌دهد که اگر این روند ادامه داشته باشد، درآمدهای مالیاتی آمریکا از تولید نفت و گاز که در حال حاضر 34 میلیارد دلار در هرسال است تا سال 2050 حدود دوسوم کاهش خواهد داشت.

درحالی‌که کِرن کانتی حدود 70 درصد از نفت کالیفرنیا را تأمین می‌کند، از طرف دیگر بزرگ‌ترین تأمین‌کننده انرژی بادی و خورشیدی در این ایالت است. بااین‌حال انرژی‌های تجدید پذیر نمی‌تواند همچون سوخت‌های فسیلی، درآمدهای مالیاتی زیادی ایجاد کند. به همین دلیل، دشمنی و رقابت باسیاست‌های فرماندار زیاد شده است. مقامات محلی که نتوانسته‌اند مقابل محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی نیوسام کاری انجام دهند، در حال حمایت از 43 هزار چاه جدید نفتی هستند تا از این راه مقابل پروژه‌های بادی و خورشیدی سنگ‌اندازی کنند. بر همین اساس گفته می‌شود که کِرن کانتی یا می‌تواند یک الگو درزمینهٔ انرژی‌های پاک باشد یا درس عبرتی برای دیگر شهرهای نفتی آمریکا.

*جوامعی متکی بر سوخت‌های فسیلی
در سراسر آمریکا، 21 ایالت نقش مهمی در تأمین نفت، گاز و زغال‌سنگ دارند که مهم‌ترین آن‌ها به‌این‌ترتیب است: در ویومینگ 59 درصد از درآمدهای مالیاتی از زغال‌سنگ، نفت و گاز تأمین می‌شود، این آمار برای داکوتای شمالی 31 درصد، آلاسکا 21 درصد، نیومکزیکو 15 درصد و ویرجینیای غربی 9.4 درصد است. بااین‌حال، ویومینگ که 40 درصد از زغال‌سنگ آمریکا را تأمین می‌کند،

هم‌زمان با کاهش استفاده از این انرژی در سراسر کشور، با مشکلات بودجه‌ای روبه‌رو شده است. کارشناسان می‌گویند این ایالت‌ها یا باید همین حالا برنامه‌های جدیدی را شروع کنند یا باید منتظر سرنوشتی باشند که برای مناطقی در آپالاچیا (منطقه‌ای در آمریکا که از نیویورک تا آلاباما را در برمی‌گیرد) اتفاق افتاد که افزایش گاز طبیعی ارزان‌قیمت باعث ایجاد مشکلاتی برای صنعت زغال‌سنگ در آن مناطق شد.

تا به امروز، شهرهای اندکی به فکر پایان دادن به سوخت‌های فسیلی افتاده‌اند. به‌عنوان‌مثال، شهر 74 هزارنفری توناواندا در نیویورک بعد از تعطیل کردن یک نیروگاه زغال‌سنگ در سال 2015، میلیون‌ها دلار درآمدهای مالیاتی در این زمینه را از دست داد. در مقابل، مقامات به دنبال سرمایه‌گذاری‌های دیگری رفتند و حالا درصدد توسعه مجدد اسکله‌های خود و گسترش صنایعی همچون تولید لاستیک هستند؛ اما مشکل اینجاست که بنا به گفت تحلیلگران همه ایالت‌ها نمی‌توانند در این مسیر موفق باشند و دولت‌های فدرال باید در این مسیر کمک کنند. بر همین اساس بود که در ماه می مایکل بنت، سناتور دموکرات ایالت کلورادو قانونی معرفی کرد که با کمک آن بتوان درآمدهای مالیاتی در این زمینه را جبران کرد.

*چالش‌های رسیدن به انرژی پاک
در فاصله یک‌ساعتی تا تَفت، یکی از بزرگ‌ترین مزارع انرژی بادی آمریکا قرار دارد. در سمت شرقی این منطقه نیز چندین هکتار از صفحات انرژی خورشیدی به چشم می‌خورد. در واقع کِرن‌کانتی به یکی از مهم‌ترین منابع انرژی‌های تجدید پذیر در کالیفرنیا تبدیل شده است و حدود نیمی از انرژی بادی و یک‌چهارم از انرژی خورشیدی این ایالت را تأمین می‌کند.

در عمل، انرژی‌های تجدید پذیر می‌تواند یک گزینه اقتصادی در مقابل نفت، گاز و زغال‌سنگ باشد. اخیراً موسسه بروکینگز در تحلیلی به این موضوع اشاره کرد که یک‌چهارم از شهرهای آمریکا با بیشترین پتانسیل برای انرژی بادی و خورشیدی در حال حاضر به‌عنوان مراکز اصلی سوخت‌های فسیلی به‌حساب می‌آیند.

البته باید به این موضوع توجه داشت که این انتقال به‌هیچ‌وجه ساده نیست. از لحاظ تاریخی، نفت و گاز یکی از معدود صنایع موجود در کِرن کانتی بوده که کارگران بدون داشتن مدارک دانشگاهی می‌توانند شغل‌هایی با درآمد بالا به دست آورند؛ میانگین حقوق این افراد 80 هزار دلار است.

مزارع بادی و خورشیدی به ساخت‌وسازهای فراوانی نیاز دارند اما در مرحله نهایی کارگران کمتری در آنجا مشغول می‌شوند. بزرگ‌ترین کارفرما در کِرن کانتی بخش کشاورزی است، اما در سال 2019 حدود 16 هزار شغل مربوط به نفت و گاز و 2500 شغل مربوط به انرژی‌های تجدید پذیر در این منطقه وجود داشت.

از طرف دیگر، نگرانی‌های دیگری نیز درزمینهٔ درآمدها وجود دارد. در سال 2020، مالیات به‌دست‌آمده از مزارع انرژی خورشید فقط 1.5 میلیون دلار بود و این یعنی رقمی حدود یک درصد از آنچه از سوخت‌های فسیلی به دست می‌آید. یکی از دلایل عمده این تفاوت فاحش، معافیت مالیاتی بر صفحات خورشیدی است که البته مقامات درصدد تغییر این سیاست هستند.

رهبران و روسای کسب‌وکارهای محلی در کِرن کانتی به دنبال این هستند که با توسعه صنایعی همچون هوافضا و ساخت‌وساز، اقتصاد این منطقه را تغییر دهند. مرسدس مسیاس، یکی از مهم‌ترین افراد دخیل در این ماجرا در کِرن کانتی دراین‌باره می‌گوید: «نفت از لحاظ فرهنگی طوری در این منطقه عجین شده که بسیاری از مردم نمی‌توانند شغلی غیرازآن را متصور شوند. اگر ناظران و کارشناسان نمی‌تواند متوجه این مسئله شوند اصلاً جای تعجبی وجود ندارد زیرا این مثل یک دفترچه راهنما نیست که گام‌به‌گام به شما آموزش دهد که چگونه از یک اقتصاد شدیداً متکی به سوخت‌های فسیلی فاصله بگیرید».
 

دوشنبه ۲۰ تير ۱۴۰۱ ساعت ۰۲:۱۴