مدیران جنوب/1
20 مدیر برای 37 سال
پس از خداحافظی آقایی تبریزی ار خوزستان، فرامرز قدیری دهکردی به مدیریت مناطق برگزیده شد و از سال 1373 تا سال 1377 به راهبری مدیریت تولید از مناطق خشکی پرداخت.
پس از بررسی 4 گانه رابطه مناطق نفتخیز جنوب با وزرای نفت و استقبال مخاطبان از آن، ميزنفت در بخشی دیگر از ناگفته های جنوب، به مدیران این شرکت می پردازد لذا برای آشنایی مخاطبان با مدیران جنوب، اولین شماره این پرونده به معرفی مدیران می پردازد.
اهمیت مناطق نفت خیز در روزها نخست انقلاب از آن جهت حائز اهمیت است که رنسانسی بزرگ در نفت رقم خورد و مدیران و شرکت های خارجی کشورمان را ترک گفته و صدر تا ذیل فعالیت های نفتی به دست ایرانی ها سپرده شده بود؛آن هم در روزهایی که شرایط عادی در نفت حکمفرما نبود و فعالیت های جزیره ای جریان های سیاسی برای به دست گرفتن امور نفت، کار را برای فن سالاران دچار مشکل می کرد که با تیزهوشی و بازی خوانی دقیق کارکنان جنوب نتوانست عرض اندام جدی کند هرچند که حاشیه هایی به همراه داشت.
در این شرایط بود که شادروان جهانگیر رئوفی در سال 57 تا 58 مدیریت مناطق را به عهده گرفت و توانست با ساز و کار دادن به فعالیت های صنعت نفت، از آشفتگی های موجود بکاهد. چند ماه پس از حضور وی در این سمت،شادروان سورن سرکیسیان در راس صنعت نفت قرار گرفت اما عمر مدیریت وی کوتاه بود و اوایل سال 59 جای خود را به سید محسن یحیوی داد.
در زمان وزرات علی اکیر معینی فر در نفت، شهید محمد جواد تندگویان به جنوب آمد و مدیریت مناطق نفتخیز را از مهندس یحیوی تحویل گرفت. به وزرات رسیدن شهید تندگویان باعث شد تا وی مسولیت سرپرستی مناطق نفتخیز را به بهمن سروشی تفویض کند.
پس از به اسارت درآمدن شهید تندگویان،مهندس محمد غرضی برای حضور در وزارت نفت از مجلس رای اعتماد گرفت که در اوایل انقلاب استاندار خوزستان بود و با نفت و جنوب بیگانه نبود. حضور غرضی در وزارت نفت باعث شد تا محمد حسن تولایی که در آن زمان سرپرستی استانداری خوزستان را برعهده داشت به سمت مدیر مناطق نفتخیز منصوب شود.
سال 1360 تولایی جایگزین سروشی شد و تا اوایل سال 1364 در خوزستان مشغول به کار بود تا با روی کار امدن محمد آقازاده در وزرات نفت به شرکت ملی گاز ایران نقل مکان کند.جایگزین تولایی کسی نبود جز محمد جواد عاصمی پور که مدیریت مناطق را تا سال 1367 جزو افتخارات خود می داند. گرچه بمباران های تاسیسات نفتی آغاز شده بود اما در زمان مدیریت عاصمی پور شدت بیشتری به خود گرفت. مدیران آن سال ها پس از پایان جنگ مورد بی مهری های فراوان قرار گرفتند و تا سال ها کنار گذاشته شدند.
محمدرضا شماسی پس از دکتر عاصمی پور، در سال 67 تا چند ماهی از سال 68 مدیریت مناطق را قبول کرد و در سال 68 محمدرضا نادری به این سمت برگزیده شد. عمر مدیریت نادری هم بسیار کوتاه بود تا دکتر محمد آقایی تبریزی از شرکت نفت فلات قاره به مناطق منتقل شود و تا سال 73 در این شرکت فعالیت کند. وی بیشتری عمر مدیریتی در مناطق نفتخیز را دارد که دوران فعالیتش با توسعه فعالیت های صنعت نفت همراه بود. وی که در زمان حضورش در فلات قاره اسامی میدان های نفتی را به نام هایی همچون رسالت،رشادت،ابوذر،سلمان و ... تغییر داده بود رابطه خوبی با بدنه فنی مناطق نفتخیز جنوب برقرار و در طول فعالیت های خود پروژه های بسیاری را در مناطق نفت خیز پیاده و اجرا کرد.
پس از خداحافظی آقایی تبریزی ار خوزستان، فرامرز قدیری دهکردی به مدیریت مناطق برگزیده شد و از سال 1373 تا سال 1377 به راهبری مدیریت تولید از مناطق خشکی پرداخت. در همان ایام زمزمه هایی مبنی بر تغییر ساختار مناطق نفتخیز شنیده می شد تا این که سیدعلی بهشتیان مدیریت مناطق را برعهده گرفت و چند ماه پس از حضور وی در راس مناطق اعلام شد مدیریت تولید از مناطق خشکی به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب تغییر ساختار داده و شرکت های متن،نفت مناطق مرکزی و پایانه های نفتی از دل این شرکت متولد شده اند. ضمن این که شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب شرکتی ستادی است که 5 شرکت بهره بردار و 4 شرکت خدماتی و فنی را زیر نظرخود دارد.
این ساختار با همه انتقادهایی که به آن وارد بود سومین تغییر ساختار مناطق پس از پیروزی انقلاب بود اما به هر شکل نخستین مدیرعامل رسمی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب بهشتیان بود که به دلیل اختلاف با وزیر وقت نفت از این سمت کنار گذاشته شد. پس از وی حسین شهاب الدین در اواخر سال 78 راهی جنوب شد و تا اوایل سال 80 که شادروان ظهراب حاتم پور جایگزین وی شد. مرحوم حاتم پور به دلیل بیماری پس از چندماه فعالیت دار فانی را وداع گفت تا نصرت الله اسپیاری سکان مدیریت را در دست گیرد.
وی که از سال 1354 در مناطق نفت خیز و در سمت های مختلفی فعالیت داشت در سال 1384 مدیریت مناطق را به سیف الله جشن ساز واگذار کرد. جشن ساز هم تا سال 1386 مناطق را مدیریت کرد تا این که به مدیریت شرکت ملی نفت منصوب شد.
پس از جشن ساز مهندس غلامرضا حسن بیگلو به طبقه پنجم مهم ترین ساختمان استان خوزستان رفت و در سال 1389 جای خود را به هرمز قلاوند داد. قلاوند هم در تابستان 1391 میراث 34 سال مدیریت مناطق نفتخیز که از 17 مدیر به وی رسیده بود به حمید بورد بسپارد تا عکس وی به عنوان یکی از مدیران مناطق در راهروی مدیریت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب نصب شود.
پس از بورد نوبت به بیژن عالی پور رسید؛ مدیر بازنشسته ای که نه از جنس فنی بلکه از جنس ساختمانی است و تا به امروز و با همه حاشیه ها مدیریت این شرکت را بر عهده دارد.
اهمیت مناطق نفت خیز در روزها نخست انقلاب از آن جهت حائز اهمیت است که رنسانسی بزرگ در نفت رقم خورد و مدیران و شرکت های خارجی کشورمان را ترک گفته و صدر تا ذیل فعالیت های نفتی به دست ایرانی ها سپرده شده بود؛آن هم در روزهایی که شرایط عادی در نفت حکمفرما نبود و فعالیت های جزیره ای جریان های سیاسی برای به دست گرفتن امور نفت، کار را برای فن سالاران دچار مشکل می کرد که با تیزهوشی و بازی خوانی دقیق کارکنان جنوب نتوانست عرض اندام جدی کند هرچند که حاشیه هایی به همراه داشت.
در این شرایط بود که شادروان جهانگیر رئوفی در سال 57 تا 58 مدیریت مناطق را به عهده گرفت و توانست با ساز و کار دادن به فعالیت های صنعت نفت، از آشفتگی های موجود بکاهد. چند ماه پس از حضور وی در این سمت،شادروان سورن سرکیسیان در راس صنعت نفت قرار گرفت اما عمر مدیریت وی کوتاه بود و اوایل سال 59 جای خود را به سید محسن یحیوی داد.
در زمان وزرات علی اکیر معینی فر در نفت، شهید محمد جواد تندگویان به جنوب آمد و مدیریت مناطق نفتخیز را از مهندس یحیوی تحویل گرفت. به وزرات رسیدن شهید تندگویان باعث شد تا وی مسولیت سرپرستی مناطق نفتخیز را به بهمن سروشی تفویض کند.
پس از به اسارت درآمدن شهید تندگویان،مهندس محمد غرضی برای حضور در وزارت نفت از مجلس رای اعتماد گرفت که در اوایل انقلاب استاندار خوزستان بود و با نفت و جنوب بیگانه نبود. حضور غرضی در وزارت نفت باعث شد تا محمد حسن تولایی که در آن زمان سرپرستی استانداری خوزستان را برعهده داشت به سمت مدیر مناطق نفتخیز منصوب شود.
سال 1360 تولایی جایگزین سروشی شد و تا اوایل سال 1364 در خوزستان مشغول به کار بود تا با روی کار امدن محمد آقازاده در وزرات نفت به شرکت ملی گاز ایران نقل مکان کند.جایگزین تولایی کسی نبود جز محمد جواد عاصمی پور که مدیریت مناطق را تا سال 1367 جزو افتخارات خود می داند. گرچه بمباران های تاسیسات نفتی آغاز شده بود اما در زمان مدیریت عاصمی پور شدت بیشتری به خود گرفت. مدیران آن سال ها پس از پایان جنگ مورد بی مهری های فراوان قرار گرفتند و تا سال ها کنار گذاشته شدند.
محمدرضا شماسی پس از دکتر عاصمی پور، در سال 67 تا چند ماهی از سال 68 مدیریت مناطق را قبول کرد و در سال 68 محمدرضا نادری به این سمت برگزیده شد. عمر مدیریت نادری هم بسیار کوتاه بود تا دکتر محمد آقایی تبریزی از شرکت نفت فلات قاره به مناطق منتقل شود و تا سال 73 در این شرکت فعالیت کند. وی بیشتری عمر مدیریتی در مناطق نفتخیز را دارد که دوران فعالیتش با توسعه فعالیت های صنعت نفت همراه بود. وی که در زمان حضورش در فلات قاره اسامی میدان های نفتی را به نام هایی همچون رسالت،رشادت،ابوذر،سلمان و ... تغییر داده بود رابطه خوبی با بدنه فنی مناطق نفتخیز جنوب برقرار و در طول فعالیت های خود پروژه های بسیاری را در مناطق نفت خیز پیاده و اجرا کرد.
پس از خداحافظی آقایی تبریزی ار خوزستان، فرامرز قدیری دهکردی به مدیریت مناطق برگزیده شد و از سال 1373 تا سال 1377 به راهبری مدیریت تولید از مناطق خشکی پرداخت. در همان ایام زمزمه هایی مبنی بر تغییر ساختار مناطق نفتخیز شنیده می شد تا این که سیدعلی بهشتیان مدیریت مناطق را برعهده گرفت و چند ماه پس از حضور وی در راس مناطق اعلام شد مدیریت تولید از مناطق خشکی به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب تغییر ساختار داده و شرکت های متن،نفت مناطق مرکزی و پایانه های نفتی از دل این شرکت متولد شده اند. ضمن این که شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب شرکتی ستادی است که 5 شرکت بهره بردار و 4 شرکت خدماتی و فنی را زیر نظرخود دارد.
این ساختار با همه انتقادهایی که به آن وارد بود سومین تغییر ساختار مناطق پس از پیروزی انقلاب بود اما به هر شکل نخستین مدیرعامل رسمی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب بهشتیان بود که به دلیل اختلاف با وزیر وقت نفت از این سمت کنار گذاشته شد. پس از وی حسین شهاب الدین در اواخر سال 78 راهی جنوب شد و تا اوایل سال 80 که شادروان ظهراب حاتم پور جایگزین وی شد. مرحوم حاتم پور به دلیل بیماری پس از چندماه فعالیت دار فانی را وداع گفت تا نصرت الله اسپیاری سکان مدیریت را در دست گیرد.
وی که از سال 1354 در مناطق نفت خیز و در سمت های مختلفی فعالیت داشت در سال 1384 مدیریت مناطق را به سیف الله جشن ساز واگذار کرد. جشن ساز هم تا سال 1386 مناطق را مدیریت کرد تا این که به مدیریت شرکت ملی نفت منصوب شد.
پس از جشن ساز مهندس غلامرضا حسن بیگلو به طبقه پنجم مهم ترین ساختمان استان خوزستان رفت و در سال 1389 جای خود را به هرمز قلاوند داد. قلاوند هم در تابستان 1391 میراث 34 سال مدیریت مناطق نفتخیز که از 17 مدیر به وی رسیده بود به حمید بورد بسپارد تا عکس وی به عنوان یکی از مدیران مناطق در راهروی مدیریت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب نصب شود.
پس از بورد نوبت به بیژن عالی پور رسید؛ مدیر بازنشسته ای که نه از جنس فنی بلکه از جنس ساختمانی است و تا به امروز و با همه حاشیه ها مدیریت این شرکت را بر عهده دارد.
شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۴۴
کد مطلب: 11501
