در نشست طراحان تحریم های ایران مطرح شد:
دلار٬ پاشنه آشیل ایران
وقتی مبادله ای به یک بانک اروپایی و یک بانک ایرانی انجام می شود و این مبادلات به یورو و ریال است، باید در مقطعی ، این مبادلات مالی با دلار باشد زیرا اکثر مبادلات ارزی باید در مقطعی به دلار آمریکا تبدیل شود. دلار آمریکا ، باثبات ترین ارز و پراستفاده ترین ارز است و به اندازه ارزهای دیگر، نوسان ندارد. بسیاری از مبادلات در مبادلات خارجی به این صورت ، دلاری می شود و ایران می خواهد به این مبادلات دلاری دسترسی پیدا کند.
به گزارش ميزنفت ٬ در نشست اندیشکده آمریکایی طراح تحریمهای ایران تصریح شد این سخن دولت آمریکا کاملا درست است که می گوید ما هرگز دستاوردهای اقتصادی را براساس توافق هسته ای برای ایران تضمین نکرده بودیم.
اندیشکده موسوم به «بنیاد دفاع از دموکراسی ها» نشستی با عنوان { کسب و کار مخاطره آمیز در ایران: یک سال پس از برجام } در یکی از سالنهای کنگره آمریکا در واشنگتن برگزار کرد.
ایندیرا لاکشمانان تحلیلگر ارشد نشریه پولیتیکو در حوزه مسائل ایران که هدایت این جلسه را برعهده داشت در ادامه این جلسه گفت: می خواهم کمی به عقب بازگردیم و درباره دلاری شدن روند مبادلات مالی با ایران صحبت کنیم. اما قبل از آن می خواهم سوال دیگری را مطرح کنم. دولت ایران در بازه زمانی کوتاه مثلا شش ماه تا یک سال، چه کارهایی می تواند انجام بدهدکه براساس آن، امکان حذف بیشتر تحریمها فراهم شود یا اینکه رفتار ایران باید در یک بازه زمانی طولانی تعدیل شود تا اینکه هرگونه برداشته شدن بیشتر از تحریمها اقدامی موجه باشد؟
اریک لوربر از مقامات سابق وزارت خزانه داری آمریکا که در حال حاضر کارشناس ارشد مؤسسه آمریکایی موسوم به شبکه صداقت مالی و مشاور ارشد مرکز تحریمها و دارایی های غیرقانونی در بنیاد دفاع از دموکراسی ها است در ادامه این نشست گفت: فکر نمی کنم ایران بتواند در کوتاه مدت کاری انجام بدهد که سبب شود وضعی پیش بیاید که براساس آن، تحریمهای باقیمانده علیه جمهوری اسلامی، به صورت کلی برداشته شود. به نظرمن، کاری که ایران در ماههای آینده تلاش خواهد کرد انجام بدهد این خواهد بود که بکوشد یک کم در این بخش، یک کم در آن بخش، امتیاز بگیرد و تاجایی که می تواند امتیاز بگیرد.
موضوع دسترسی به دلار از طریق طرفهای ثالث دقیقا به این حوزه مربوط است. فکر نمی کنم در مذاکرات مربوط به برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) در این زمینه، مذاکره ای انجام شده باشد. به هرحال، وقتی مقامات ایرانی می گویند که منافع اقتصادی را در توافق هسته ای به دست نیاورده اند که انتظار داشته اند،
درواقع ، با این سخن خود اعتبار و ثبات توافق هسته ای را تهدید می کنند و در این صورت، دولت آمریکا واقعا پا پیش می گذارد و ظاهرا امتیازی می دهد که ایران می خواهد و ایران این امتیاز را بدون معامله به دست می آورد. راهبرد ایران نیز دقیقا همین است. راهبرد ایران اینگونه است که خیلی آهسته ، معیارها را تغییر می دهد. ایران روح توافق را نقض نمی کند و به گونه ای اقدام می کند که به منافعی دست پیدا کند که براساس مفاد اصلی توافق هسته ای نمی توانست به این منافع دسترسی داشته باشد.
مارک دوبوویتز مدیرعامل مؤسسه تحقیقاتی بنیاد دفاع از دموکراسی ها که مغز متفکر طرح تحریمهای ایران در سالهای اخیر بوده است در ادامه این نشست گفت:«من زمان زیادی را برای دفاع از دولت آمریکا به علت این توافق هسته ای صرف نکرده ام اما فکر می کنم این سخن دولت آمریکا کاملا درست باشد که می گوید ما هرگز دستاوردهای اقتصادی را براساس توافق هسته ای برای ایران تضمین نکرده بودیم. وقتی با مذاکرات ایالات متحده صحبت می کنیم و از آنها می پرسیم که ایران به دنبال چه دستاوردهای اقتصادی بود در پاسخ می شنویم که ایران خواهان آن بود که ما تضمین کنیم موسسات مالی بزرگ جهان بازگردند و شبکه مالی ایران احیاء شود یا اینکه تولید ناخالص داخلی ایران رشد بیش از 3.5 داشته باشد یا اینکه تورم ایران تک رقمی شود یا اینکه سرمایه گذاری مستقیم خارجی به میزان بیش از پنجاه میلیارد دلار در سال در ایران انجام شود!
اینها نتایج اقتصادی بود که ایران به دنبال آن بود یا اینکه ممکن است مطرح هم کرده باشد. اما دولت آمریکا به این خواسته ها پاسخ قاطع نه داد و گفت که آمریکا هیچ دستاورد اقتصادی را برای ایران تضمین نمی کند و آنچه تضمین می کند، برداشته شدن یا به تعلیق درامد صدها تحریم ایالات متحده یا اتحادیه اروپا است. این دقیقا همان کاری است که دولت ایالات متحده و متحدانش در روز اجرای توافق هسته ای انجام دادند.
دقیقا بر سر همین مسئله، معامله شده بود. اینکه ایران برگردد و به دولت آمریکا بگوید که از منافع اقتصادی حاصل راضی نیست و می خواهد تضمینهای اقتصادی داشته باشد، همانند آن است که ایران به موقعیت مذاکرات بازگردد حال آنکه این مسائل در برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) حل شده بود. اما در یک دهه آینده دقیقا همین اتفاق رخ خواهد داد.
ایران همچنان به مذاکرات مجدد درباره برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) مبادرت خواهد کرد و اینکه ابهامهایی در آن پیدا کند و مفرهای قانونی پیدا کند و این کار را برای نقض روح و مفاد توافق انجام بدهد . کاری که ایران در حال حاضر انجام می دهد و همچنان تلاش خواهد کرد انجام بدهد این است که از ایالات متحده امتیازهای بیشتری بگیرد.
لاکشامانان در ادامه پرسید.. اجازه بدهید به صورت مشخص درباره مسئله دلار صحبت کنیم. مقامات دولت آمریکا می گویند که هرگز قصد نداشته اند مبادلات از طریق طرفهای ثالث انجام شود تا به ایران اجازه داده شود از شبکه مالی ایالات متحده استفاده کند و مبادلات مالی آن از طریق بانکهای آمریکایی انجام شود . دولت آمریکا می گوید اصلا چنین قصدی نداشته است. اما ادعا می شود که به افراد غیرامریکایی اجازه داده شده است تا از دلارهای آمریکا درخصوص ایران استفاده کنند. درنتیجه اگر یک بانک هندی ، دلارهای آمریکایی داشته باشد می تواند پول خرید نفت از ایران را به صورت دلار پرداخت کند. به نظرشما، آنها در تلاش هستند چه کار کنند؟ آیا این کار آنها (ایران) برخلاف توافق هسته ای است؟
مارک دوبوویتز در پاسخ گفت.. به نظرمن، پاسخ دولت امریکا نادرست نیست. اما این پاسخ، ناقص است. این پاسخ بنابه دلایل زیر ناقص است. اولا، ایران واقعا خواهان دسترسی به شبکه مالی آمریکا است و اینکه این کار از طریق رفع ممنوعیت برای روندی شود که از آن با عنوان مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث یاد می شود و در این قالب، مبادلات مالی عملا با سرعت برق انجام می شود.
در این روند هم مبادلات مالی از طریق نیویورک (بانکهای نیویورک) است و این کار در یک هزارم ثانیه انجام می شود اما از آن با عنوان مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث یاد می شود. ایران خواهان دسترسی به مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث و شبکه مالی ایالات متحده بوده است.
دولت آمریکا اعلام کرده است چنین دسترسی را به ایران نخواهد داد. ایران خواهان آن است که مبادلات با دلار از طریق طرف ثالث انجام شود. وقتی مبادله ای به یک بانک اروپایی و یک بانک ایرانی انجام می شود و این مبادلات به یورو و ریال است، باید در مقطعی ، این مبادلات مالی با دلار باشد زیرا اکثر مبادلات ارزی باید در مقطعی به دلار آمریکا تبدیل شود. دلار آمریکا ، باثبات ترین ارز و پراستفاده ترین ارز است و به اندازه ارزهای دیگر، نوسان ندارد. بسیاری از مبادلات در مبادلات خارجی به این صورت ، دلاری می شود و ایران می خواهد به این مبادلات دلاری دسترسی پیدا کند.
لاکشامانان در ادامه پرسید.. به هرحال، در نهایت امر، اینک باید از طریق یک موسسه مالی آمریکایی انجام شود که این پول را به طرف ثالث منتقل می کند؟
مارک دوبوویتز در پاسخ گفت.. بله دقیقا همینطور است. بانکهای خارجی دلار دارند. وقتی شما سفر می کنید از این بانکها دلار می گیرید. بنابراین می بینید که همواره از این دلارها استفاده می شود. همین حالا هم از دلار برای مبادلات ایران استفاده می شود. اما به هرحال، در مقطعی از زمان باید این دلارها جایگزین شوند و موسسات مالی آمریکا است که دلار را وارد شبکه مالی جهانی می کند و دلارها به شبکه مالی آمریکا بازمی گردد.
بنابراین می بینیم که نوعی روند کند مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث و ورود و خروج دلار به شبکه مالی بین المللی وجود دارد. بانکها دلار دارند اما از این بیم دارند که اگر دلار به ایران بدهند، مشمول اقدامات (تنبیهی) شوند. البته این سخن دروغ است . موسسات مالی به دنبال آن هستند که یک مجوز کلی دریافت کنند و بانکهای خارجی و بانکهای آمریکایی که پول را در بانکها می سپارند می خواهند مجوزی کلی داشته باشند تا بتوانند به واریز یا برداشت پول مبادرت کنند و این کارها مشمول مجوز کلی باشد و این کار تضمین شده باشد.
هیچکس دوست ندارد ریسک کند. براساس قوانین آمریکا، این کارها به صراحت مجاز نیست. اشاره های ضمنی به این مسئله وجود دارد اما هیچ تضمین صریحی وجود ندارد. به همین علت، فعالیت در این زمینه با مخاطرات مالی بسیاری همراه است. سوال مطرح این است که چرا ایران می خواهد به دلار دسترسی داشته باشد. علت این مسئله آن است که ایران می خواهد دولت ایالات متحده چراغ سبز بدهد تا به دلار دسترسی داشته باشد زیرا این کار به منزله مهر تایید و مشروعیتی است که ایران به دنبال آن است.
این درحالی است که ایران در حال حاضر، به کنشهای مالی غیرقانونی مشغول است. ایران انبوهی از جرائم مالی را در کارنامه خود دارد. ایران می خواهد خودش را از ریسک عظیمی نجات بدهد که مقابلش است و مانع از آن می شود که بانکهای بزرگ به ایران بازگردند. اگر ایران بتواند دولت آمریکا را به این سمت هدایت کند که چراغ سبز استفاده از دلار را بدهد و امریکا بگوید که ایران می تواند از دلار آمریکا استفاده کند، ایران می تواند از این مسئله به عنوان بخشی از تلاشهایش برای مشروعیت زایی مالی استفاده کند.
اندیشکده موسوم به «بنیاد دفاع از دموکراسی ها» نشستی با عنوان { کسب و کار مخاطره آمیز در ایران: یک سال پس از برجام } در یکی از سالنهای کنگره آمریکا در واشنگتن برگزار کرد.
ایندیرا لاکشمانان تحلیلگر ارشد نشریه پولیتیکو در حوزه مسائل ایران که هدایت این جلسه را برعهده داشت در ادامه این جلسه گفت: می خواهم کمی به عقب بازگردیم و درباره دلاری شدن روند مبادلات مالی با ایران صحبت کنیم. اما قبل از آن می خواهم سوال دیگری را مطرح کنم. دولت ایران در بازه زمانی کوتاه مثلا شش ماه تا یک سال، چه کارهایی می تواند انجام بدهدکه براساس آن، امکان حذف بیشتر تحریمها فراهم شود یا اینکه رفتار ایران باید در یک بازه زمانی طولانی تعدیل شود تا اینکه هرگونه برداشته شدن بیشتر از تحریمها اقدامی موجه باشد؟
اریک لوربر از مقامات سابق وزارت خزانه داری آمریکا که در حال حاضر کارشناس ارشد مؤسسه آمریکایی موسوم به شبکه صداقت مالی و مشاور ارشد مرکز تحریمها و دارایی های غیرقانونی در بنیاد دفاع از دموکراسی ها است در ادامه این نشست گفت: فکر نمی کنم ایران بتواند در کوتاه مدت کاری انجام بدهد که سبب شود وضعی پیش بیاید که براساس آن، تحریمهای باقیمانده علیه جمهوری اسلامی، به صورت کلی برداشته شود. به نظرمن، کاری که ایران در ماههای آینده تلاش خواهد کرد انجام بدهد این خواهد بود که بکوشد یک کم در این بخش، یک کم در آن بخش، امتیاز بگیرد و تاجایی که می تواند امتیاز بگیرد.
موضوع دسترسی به دلار از طریق طرفهای ثالث دقیقا به این حوزه مربوط است. فکر نمی کنم در مذاکرات مربوط به برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) در این زمینه، مذاکره ای انجام شده باشد. به هرحال، وقتی مقامات ایرانی می گویند که منافع اقتصادی را در توافق هسته ای به دست نیاورده اند که انتظار داشته اند،
درواقع ، با این سخن خود اعتبار و ثبات توافق هسته ای را تهدید می کنند و در این صورت، دولت آمریکا واقعا پا پیش می گذارد و ظاهرا امتیازی می دهد که ایران می خواهد و ایران این امتیاز را بدون معامله به دست می آورد. راهبرد ایران نیز دقیقا همین است. راهبرد ایران اینگونه است که خیلی آهسته ، معیارها را تغییر می دهد. ایران روح توافق را نقض نمی کند و به گونه ای اقدام می کند که به منافعی دست پیدا کند که براساس مفاد اصلی توافق هسته ای نمی توانست به این منافع دسترسی داشته باشد.
مارک دوبوویتز مدیرعامل مؤسسه تحقیقاتی بنیاد دفاع از دموکراسی ها که مغز متفکر طرح تحریمهای ایران در سالهای اخیر بوده است در ادامه این نشست گفت:«من زمان زیادی را برای دفاع از دولت آمریکا به علت این توافق هسته ای صرف نکرده ام اما فکر می کنم این سخن دولت آمریکا کاملا درست باشد که می گوید ما هرگز دستاوردهای اقتصادی را براساس توافق هسته ای برای ایران تضمین نکرده بودیم. وقتی با مذاکرات ایالات متحده صحبت می کنیم و از آنها می پرسیم که ایران به دنبال چه دستاوردهای اقتصادی بود در پاسخ می شنویم که ایران خواهان آن بود که ما تضمین کنیم موسسات مالی بزرگ جهان بازگردند و شبکه مالی ایران احیاء شود یا اینکه تولید ناخالص داخلی ایران رشد بیش از 3.5 داشته باشد یا اینکه تورم ایران تک رقمی شود یا اینکه سرمایه گذاری مستقیم خارجی به میزان بیش از پنجاه میلیارد دلار در سال در ایران انجام شود!
اینها نتایج اقتصادی بود که ایران به دنبال آن بود یا اینکه ممکن است مطرح هم کرده باشد. اما دولت آمریکا به این خواسته ها پاسخ قاطع نه داد و گفت که آمریکا هیچ دستاورد اقتصادی را برای ایران تضمین نمی کند و آنچه تضمین می کند، برداشته شدن یا به تعلیق درامد صدها تحریم ایالات متحده یا اتحادیه اروپا است. این دقیقا همان کاری است که دولت ایالات متحده و متحدانش در روز اجرای توافق هسته ای انجام دادند.
دقیقا بر سر همین مسئله، معامله شده بود. اینکه ایران برگردد و به دولت آمریکا بگوید که از منافع اقتصادی حاصل راضی نیست و می خواهد تضمینهای اقتصادی داشته باشد، همانند آن است که ایران به موقعیت مذاکرات بازگردد حال آنکه این مسائل در برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) حل شده بود. اما در یک دهه آینده دقیقا همین اتفاق رخ خواهد داد.
ایران همچنان به مذاکرات مجدد درباره برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) مبادرت خواهد کرد و اینکه ابهامهایی در آن پیدا کند و مفرهای قانونی پیدا کند و این کار را برای نقض روح و مفاد توافق انجام بدهد . کاری که ایران در حال حاضر انجام می دهد و همچنان تلاش خواهد کرد انجام بدهد این است که از ایالات متحده امتیازهای بیشتری بگیرد.
لاکشامانان در ادامه پرسید.. اجازه بدهید به صورت مشخص درباره مسئله دلار صحبت کنیم. مقامات دولت آمریکا می گویند که هرگز قصد نداشته اند مبادلات از طریق طرفهای ثالث انجام شود تا به ایران اجازه داده شود از شبکه مالی ایالات متحده استفاده کند و مبادلات مالی آن از طریق بانکهای آمریکایی انجام شود . دولت آمریکا می گوید اصلا چنین قصدی نداشته است. اما ادعا می شود که به افراد غیرامریکایی اجازه داده شده است تا از دلارهای آمریکا درخصوص ایران استفاده کنند. درنتیجه اگر یک بانک هندی ، دلارهای آمریکایی داشته باشد می تواند پول خرید نفت از ایران را به صورت دلار پرداخت کند. به نظرشما، آنها در تلاش هستند چه کار کنند؟ آیا این کار آنها (ایران) برخلاف توافق هسته ای است؟
مارک دوبوویتز در پاسخ گفت.. به نظرمن، پاسخ دولت امریکا نادرست نیست. اما این پاسخ، ناقص است. این پاسخ بنابه دلایل زیر ناقص است. اولا، ایران واقعا خواهان دسترسی به شبکه مالی آمریکا است و اینکه این کار از طریق رفع ممنوعیت برای روندی شود که از آن با عنوان مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث یاد می شود و در این قالب، مبادلات مالی عملا با سرعت برق انجام می شود.
در این روند هم مبادلات مالی از طریق نیویورک (بانکهای نیویورک) است و این کار در یک هزارم ثانیه انجام می شود اما از آن با عنوان مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث یاد می شود. ایران خواهان دسترسی به مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث و شبکه مالی ایالات متحده بوده است.
دولت آمریکا اعلام کرده است چنین دسترسی را به ایران نخواهد داد. ایران خواهان آن است که مبادلات با دلار از طریق طرف ثالث انجام شود. وقتی مبادله ای به یک بانک اروپایی و یک بانک ایرانی انجام می شود و این مبادلات به یورو و ریال است، باید در مقطعی ، این مبادلات مالی با دلار باشد زیرا اکثر مبادلات ارزی باید در مقطعی به دلار آمریکا تبدیل شود. دلار آمریکا ، باثبات ترین ارز و پراستفاده ترین ارز است و به اندازه ارزهای دیگر، نوسان ندارد. بسیاری از مبادلات در مبادلات خارجی به این صورت ، دلاری می شود و ایران می خواهد به این مبادلات دلاری دسترسی پیدا کند.
لاکشامانان در ادامه پرسید.. به هرحال، در نهایت امر، اینک باید از طریق یک موسسه مالی آمریکایی انجام شود که این پول را به طرف ثالث منتقل می کند؟
مارک دوبوویتز در پاسخ گفت.. بله دقیقا همینطور است. بانکهای خارجی دلار دارند. وقتی شما سفر می کنید از این بانکها دلار می گیرید. بنابراین می بینید که همواره از این دلارها استفاده می شود. همین حالا هم از دلار برای مبادلات ایران استفاده می شود. اما به هرحال، در مقطعی از زمان باید این دلارها جایگزین شوند و موسسات مالی آمریکا است که دلار را وارد شبکه مالی جهانی می کند و دلارها به شبکه مالی آمریکا بازمی گردد.
بنابراین می بینیم که نوعی روند کند مبادلات مالی ازطریق طرف ثالث و ورود و خروج دلار به شبکه مالی بین المللی وجود دارد. بانکها دلار دارند اما از این بیم دارند که اگر دلار به ایران بدهند، مشمول اقدامات (تنبیهی) شوند. البته این سخن دروغ است . موسسات مالی به دنبال آن هستند که یک مجوز کلی دریافت کنند و بانکهای خارجی و بانکهای آمریکایی که پول را در بانکها می سپارند می خواهند مجوزی کلی داشته باشند تا بتوانند به واریز یا برداشت پول مبادرت کنند و این کارها مشمول مجوز کلی باشد و این کار تضمین شده باشد.
هیچکس دوست ندارد ریسک کند. براساس قوانین آمریکا، این کارها به صراحت مجاز نیست. اشاره های ضمنی به این مسئله وجود دارد اما هیچ تضمین صریحی وجود ندارد. به همین علت، فعالیت در این زمینه با مخاطرات مالی بسیاری همراه است. سوال مطرح این است که چرا ایران می خواهد به دلار دسترسی داشته باشد. علت این مسئله آن است که ایران می خواهد دولت ایالات متحده چراغ سبز بدهد تا به دلار دسترسی داشته باشد زیرا این کار به منزله مهر تایید و مشروعیتی است که ایران به دنبال آن است.
این درحالی است که ایران در حال حاضر، به کنشهای مالی غیرقانونی مشغول است. ایران انبوهی از جرائم مالی را در کارنامه خود دارد. ایران می خواهد خودش را از ریسک عظیمی نجات بدهد که مقابلش است و مانع از آن می شود که بانکهای بزرگ به ایران بازگردند. اگر ایران بتواند دولت آمریکا را به این سمت هدایت کند که چراغ سبز استفاده از دلار را بدهد و امریکا بگوید که ایران می تواند از دلار آمریکا استفاده کند، ایران می تواند از این مسئله به عنوان بخشی از تلاشهایش برای مشروعیت زایی مالی استفاده کند.
دوشنبه ۲۸ تير ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۴۹
کد مطلب: 13999
