پس از توافق ایران و عربستان صورت گرفت:
نبرد بر سر نفت عراق آغاز شد
میز نفت - اویل پرایس در گزارشی با اشاره به برنامه های جاه طلبانه چین برای به دست گیری جزیان نفت بین النهرین، به جزئیات طرح پکن برای نفت عراق پرداخت.
به گزارش میز نفت، گرچه تولید نفت عراق از سال 2016 تا به امروز بین 4 تا 4.7 میلیون بشکه در روز باقی مانده است اما این کشور عضو اوپک می‌تواند به‌طور تقریبی روزانه 12 میلیون بشکه نفت تولید کند؛ کمی بیشتر از ظرفیت تولید عربستان سعودی.
میانگین تولید واقعی نفت خام سعودی‌ها از سال 1973 تا همین چند روز پیش معادل 8.2 میلیون بشکه بوده است؛ اما عناصر کلیدی موردنیاز عراق، برای افزایش تولید نفت تا این سطح، در قرارداد 27 میلیارد دلاری چهارجانبه با توتال انرژی وجود دارد. بااین‌وجود تردیدهای جدی درباره عدم تحقق اهداف این قرارداد به وجود آمده است.
ایران از طریق بازوهای نیابتی خود نفوذ زیادی بر عراق دارد؛ به همین دلیل برخی معتقدند با ازسرگیری روابط تهران و ریاض، بغداد باید تمام تلاش خود را برای تولید نفت انجام دهد چراکه توافق سیاسی این دو کشور، می‌تواند تا حدی مانع از انجام معاملات بزرگ شرکت‌های غربی با عراق شود.
هفته‌ی گذشته یکی از مقامات عالی‌رتبه کرملین به ایران گفت: «با دورنگه داشتن غرب از قراردادهای انرژی در عراق و نزدیک‌تر شدن به محور جدید ایران و عربستان، پایان هامونی غرب در خاورمیانه، به فصلی تعیین‌کننده در نابودی نهایی غرب تبدیل خواهد شد.»
*عراق برای افزایش تولید نفت خود چه برنامه‌هایی دارد؟
قرارداد پیشنهادی توتال انرژی تا زمان امضای تفاهم‌نامه بین ایران و عربستان سعودی، طبق برنامه پیش می‌رفت. عراق برای رسیدن به اهداف بلند‌مدت خود که همان تولید نفت خام 7 تا 12 میلیون بشکه‌ای در روز است، باید پروژه‌هایی را تکمیل کند که یکی از آن‌ها، تکمیل پروژه‌ی مشترک تزریق آب دریا (سی‌اس‌اس‌پی) به مخازن نفتی است، این پروژه که سرمایه‌گذاری اولیه 3 میلیارد دلاری را در فاز اول پیش‌بینی کرده است، شامل برداشت و تصفیه آب دریا از خلیج‌فارس و سپس انتقال آن از طریق خطوط لوله به تأسیسات تولید نفت برای تزریق در مخازن نفتی است.
دومین پروژه نیز که از اهمیت بالایی برخوردار است، جمع‌آوری و پالایش گاز طبیعی است؛ گاز پنج میدان نفتی جنوب عراق یعنی قرنه غربی 2، مجنون، طوبی، لوحیس و ارتاوی سال‌هاست که در حال سوختن است و دولت مرکزی قصد دارد با جمع‌آوری آن، گاز را به مصرف نیروگاه‌ها برساند. قرار بر این بود که شرکت توتال، 2 میلیارد دلار در فاز اول این پروژه سرمایه‌گذاری کند. طبق اظهارات وزیر سابق نفت عراق، قرار است در مرحله نخست این پروژه حدود 300 میلیون فوت مکعب گاز جمع‌آوری‌شده و در فاز دوم به 600 میلیون فوت مکعب افزایش یابد.
احسان عبدالجبار، وزیر وقت نفت عراق، دراین‌باره اظهار داشت: «گاز تولیدشده از دومین پروژه توتال انرژی در جنوب به عراق کمک می‌کند تا واردات گاز خود از ایران را کاهش دهد.»
در حال حاضر توتال، 22.5 درصد سهام میدان نفتی حلفایا در استان میسان و 18 درصد سهام بلوک اکتشافی سرسنگ در منطقه نیمه خودمختار کردستان را در دست دارد.
این شرکت همچنین می‌تواند تولید نفت خام از میدان نفتی آرتاوی که سومین پروژه از چهار پروژه‌ای است که به آن متعهد شده است را افزایش دهد که این امر، به افزایش تولید از میدان نفتی آرتاوی به میزان 210 هزار بشکه در روز کمک می‌کند که از افزایش 85 هزار بشکه‌ای خبر می‌دهد.
همچنین پروژه‌ی جمع‌آوری گاز طبیعی، این امکان را به عراق می‌دهد که پروژه پتروشیمی 11 میلیارد دلاری نبراس را با شرکت «رویال داچ شل» احیا کند که اگر به‌صورت دقیق پیش برود، می‌تواند ظرف 5 سال تکمیل شود. برآوردها می‌گوید با اتمام این پروژه، عراق به 100 میلیارد دلار سود در 35 سال دست یابد.
آخرین پروژه از چهار پروژه‌ای هم که قرار بود توسط شرکت فرانسوی انجام شود، ساخت و راه‌اندازی یک نیروگاه انرژی خورشیدی 1000 مگاواتی در عراق خواهد بود.
*کنترل مؤثر چین روی دو صادرکننده‌ی بزرگ نفت خام
غربی‌ها می‌گویند چین همه مخازن بزرگ نفت و گاز در خاورمیانه را می‌خواهد. توافق‌نامه‌ی 25 ساله به ایران این فرصت را داد که نفوذ خود را بیشتر در نفت و گاز عراق اعمال کند. چین درحالی‌که مخازن نفت و گاز روسیه را در اختیار دارد، با توافقنامه بین ایران و عربستان، مخازن عربستان را نیز به مخازن روسیه اضافه می‌کند.
در حال حاضر چین کنترل مؤثری بر دو صادرکننده‌ی بزرگ نفت خام، یعنی روسیه و عربستان دارد. علاوه بر این، چین، از طریق موقعیت رهبری عربستان سعودی در اوپک، نفوذ قابل‌توجهی بر نفت این سازمان دارد.
در حوزه‌ی گاز نیز، نزدیک‌ترین معادل اوپک، «اوپک گاز» است که هنوز آن‌قدرها قدرتمند نیست. مجمع کشورهای صادرکننده‌ی خلیج‌فارس، از اعضای اوپک گاز هستند.
اعضای اوپک گاز در حال حاضر، شامل 11 عضو است که 71 درصد از ذخایر گاز جهانی، 44 درصد از تولید بازار، 53 درصد خطوط لوله گاز و 57 درصد از صادرات «ال‌ان‌جی» را در اختیار دارند.
چین می‌خواهد تمام مخازن نفتی خاورمیانه را کنترل کند
حدود یک سال پیش، وزرای خارجه عربستان سعودی، کویت، عمان و بحرین و دبیر کل شورای همکاری خلیج‌فارس که همپوشانی قابل‌توجهی با اوپک و اوپک گازی دارد، برای پنج جلسه وارد پکن شده بودند. سفر یک‌روزه برای پیشبرد مذاکرات بر سر توافقنامه تجارت آزاد چین و شورای همکاری خلیج‌فارس بود.
در این نشست‌ها، موضوع اصلی گفتگو، امضای توافقنامه تجارت آزاد چین و شورای همکاری خلیج‌فارس و همکاری استراتژیک عمیق‌تر در منطقه‌ای بود که ایالات‌متحده تا حدی سلطه‌ی خود را روی آن کم کرده بود.
چین نه‌تنها می‌خواهد تمام مخازن نفتی اصلی خاورمیانه را کنترل کند، بلکه می‌خواهد قیمت‌گذاری برای آن‌ها به‌گونه‌ای باشد که بیش‌ترین صرفه را برایش به همراه داشته باشد.
با توجه به نفوذ تهران بر بغداد، چین توانسته است از توافق‌نامه‌ی 25 ساله به‌عنوان مبنایی برای معاملات انجام‌شده با عراق استفاده کند. این قرارداد به چین اجازه می‌دهد تا به‌طور متوسط، سالانه سود بیشتر حاصل کند و سرمایه‌گذاری اولیه کمتری داشته باشد.
منبع: اویل پرایس
میانگین تولید واقعی نفت خام سعودی‌ها از سال 1973 تا همین چند روز پیش معادل 8.2 میلیون بشکه بوده است؛ اما عناصر کلیدی موردنیاز عراق، برای افزایش تولید نفت تا این سطح، در قرارداد 27 میلیارد دلاری چهارجانبه با توتال انرژی وجود دارد. بااین‌وجود تردیدهای جدی درباره عدم تحقق اهداف این قرارداد به وجود آمده است.
ایران از طریق بازوهای نیابتی خود نفوذ زیادی بر عراق دارد؛ به همین دلیل برخی معتقدند با ازسرگیری روابط تهران و ریاض، بغداد باید تمام تلاش خود را برای تولید نفت انجام دهد چراکه توافق سیاسی این دو کشور، می‌تواند تا حدی مانع از انجام معاملات بزرگ شرکت‌های غربی با عراق شود.
هفته‌ی گذشته یکی از مقامات عالی‌رتبه کرملین به ایران گفت: «با دورنگه داشتن غرب از قراردادهای انرژی در عراق و نزدیک‌تر شدن به محور جدید ایران و عربستان، پایان هامونی غرب در خاورمیانه، به فصلی تعیین‌کننده در نابودی نهایی غرب تبدیل خواهد شد.»
*عراق برای افزایش تولید نفت خود چه برنامه‌هایی دارد؟
قرارداد پیشنهادی توتال انرژی تا زمان امضای تفاهم‌نامه بین ایران و عربستان سعودی، طبق برنامه پیش می‌رفت. عراق برای رسیدن به اهداف بلند‌مدت خود که همان تولید نفت خام 7 تا 12 میلیون بشکه‌ای در روز است، باید پروژه‌هایی را تکمیل کند که یکی از آن‌ها، تکمیل پروژه‌ی مشترک تزریق آب دریا (سی‌اس‌اس‌پی) به مخازن نفتی است، این پروژه که سرمایه‌گذاری اولیه 3 میلیارد دلاری را در فاز اول پیش‌بینی کرده است، شامل برداشت و تصفیه آب دریا از خلیج‌فارس و سپس انتقال آن از طریق خطوط لوله به تأسیسات تولید نفت برای تزریق در مخازن نفتی است.
دومین پروژه نیز که از اهمیت بالایی برخوردار است، جمع‌آوری و پالایش گاز طبیعی است؛ گاز پنج میدان نفتی جنوب عراق یعنی قرنه غربی 2، مجنون، طوبی، لوحیس و ارتاوی سال‌هاست که در حال سوختن است و دولت مرکزی قصد دارد با جمع‌آوری آن، گاز را به مصرف نیروگاه‌ها برساند. قرار بر این بود که شرکت توتال، 2 میلیارد دلار در فاز اول این پروژه سرمایه‌گذاری کند. طبق اظهارات وزیر سابق نفت عراق، قرار است در مرحله نخست این پروژه حدود 300 میلیون فوت مکعب گاز جمع‌آوری‌شده و در فاز دوم به 600 میلیون فوت مکعب افزایش یابد.
احسان عبدالجبار، وزیر وقت نفت عراق، دراین‌باره اظهار داشت: «گاز تولیدشده از دومین پروژه توتال انرژی در جنوب به عراق کمک می‌کند تا واردات گاز خود از ایران را کاهش دهد.»
در حال حاضر توتال، 22.5 درصد سهام میدان نفتی حلفایا در استان میسان و 18 درصد سهام بلوک اکتشافی سرسنگ در منطقه نیمه خودمختار کردستان را در دست دارد.
این شرکت همچنین می‌تواند تولید نفت خام از میدان نفتی آرتاوی که سومین پروژه از چهار پروژه‌ای است که به آن متعهد شده است را افزایش دهد که این امر، به افزایش تولید از میدان نفتی آرتاوی به میزان 210 هزار بشکه در روز کمک می‌کند که از افزایش 85 هزار بشکه‌ای خبر می‌دهد.
همچنین پروژه‌ی جمع‌آوری گاز طبیعی، این امکان را به عراق می‌دهد که پروژه پتروشیمی 11 میلیارد دلاری نبراس را با شرکت «رویال داچ شل» احیا کند که اگر به‌صورت دقیق پیش برود، می‌تواند ظرف 5 سال تکمیل شود. برآوردها می‌گوید با اتمام این پروژه، عراق به 100 میلیارد دلار سود در 35 سال دست یابد.
آخرین پروژه از چهار پروژه‌ای هم که قرار بود توسط شرکت فرانسوی انجام شود، ساخت و راه‌اندازی یک نیروگاه انرژی خورشیدی 1000 مگاواتی در عراق خواهد بود.
*کنترل مؤثر چین روی دو صادرکننده‌ی بزرگ نفت خام
غربی‌ها می‌گویند چین همه مخازن بزرگ نفت و گاز در خاورمیانه را می‌خواهد. توافق‌نامه‌ی 25 ساله به ایران این فرصت را داد که نفوذ خود را بیشتر در نفت و گاز عراق اعمال کند. چین درحالی‌که مخازن نفت و گاز روسیه را در اختیار دارد، با توافقنامه بین ایران و عربستان، مخازن عربستان را نیز به مخازن روسیه اضافه می‌کند.
در حال حاضر چین کنترل مؤثری بر دو صادرکننده‌ی بزرگ نفت خام، یعنی روسیه و عربستان دارد. علاوه بر این، چین، از طریق موقعیت رهبری عربستان سعودی در اوپک، نفوذ قابل‌توجهی بر نفت این سازمان دارد.
در حوزه‌ی گاز نیز، نزدیک‌ترین معادل اوپک، «اوپک گاز» است که هنوز آن‌قدرها قدرتمند نیست. مجمع کشورهای صادرکننده‌ی خلیج‌فارس، از اعضای اوپک گاز هستند.
اعضای اوپک گاز در حال حاضر، شامل 11 عضو است که 71 درصد از ذخایر گاز جهانی، 44 درصد از تولید بازار، 53 درصد خطوط لوله گاز و 57 درصد از صادرات «ال‌ان‌جی» را در اختیار دارند.
چین می‌خواهد تمام مخازن نفتی خاورمیانه را کنترل کند
حدود یک سال پیش، وزرای خارجه عربستان سعودی، کویت، عمان و بحرین و دبیر کل شورای همکاری خلیج‌فارس که همپوشانی قابل‌توجهی با اوپک و اوپک گازی دارد، برای پنج جلسه وارد پکن شده بودند. سفر یک‌روزه برای پیشبرد مذاکرات بر سر توافقنامه تجارت آزاد چین و شورای همکاری خلیج‌فارس بود.
در این نشست‌ها، موضوع اصلی گفتگو، امضای توافقنامه تجارت آزاد چین و شورای همکاری خلیج‌فارس و همکاری استراتژیک عمیق‌تر در منطقه‌ای بود که ایالات‌متحده تا حدی سلطه‌ی خود را روی آن کم کرده بود.
چین نه‌تنها می‌خواهد تمام مخازن نفتی اصلی خاورمیانه را کنترل کند، بلکه می‌خواهد قیمت‌گذاری برای آن‌ها به‌گونه‌ای باشد که بیش‌ترین صرفه را برایش به همراه داشته باشد.
با توجه به نفوذ تهران بر بغداد، چین توانسته است از توافق‌نامه‌ی 25 ساله به‌عنوان مبنایی برای معاملات انجام‌شده با عراق استفاده کند. این قرارداد به چین اجازه می‌دهد تا به‌طور متوسط، سالانه سود بیشتر حاصل کند و سرمایه‌گذاری اولیه کمتری داشته باشد.
منبع: اویل پرایس
شنبه ۱۹ فروردين ۱۴۰۲ ساعت ۰۵:۱۲
کد مطلب: 35183
