مهره آمریکا در نفت ونزوئلا چه کرد؟
اجرای این برنامه که به تعدیل اقتصادی معروف شد، طبقات فقیر را دچار مشکلات فراوانی کرد و اعتراضات آغاز شد. صدها نفر از معترضان کشته شدند و هم‌زمان، صندوق بین‌المللی پول وام‌هایی که شرکت نفت ونزوئلا دریافت کرده، اکنون دیگر جزو کسری بودجه ونزوئلا به‌حساب می‌آید.
این تکلیف بسیار روشن بود، اگر ونزوئلا می‌خواهد در صنایع نفت خود پیشرفت کند، باید سیاست درب های باز را برای سرمایه‌گذاران بگشاید.
همه چیز در دست گیوستی
از سال 1993 ونزوئلا به این نسخه عمل کرد؛ غول های نفتی به ونزوئلا آمدند و از پرداخت مالیات هم معاف شدند. طراح این سیاست هم کسی نبود جز لوئیز گیوستی، رئیس هیئت‌مدیره شرکت نفت ونزوئلا که به‌اندازه رئیس‌جمهور قدرت داشت.
او که از مهره‌های کاخ سفید در کاراکاس بود، سیاست ملی نفت کشورش را تدوین کرد و قصد داشت نفت کشورش را میان شرکت‌های نفتی توزیع کرده و خصوصی‌سازی گسترده را کلید بزند.
بر اساس برنامه او، شرکت‌های آمریکایی در صنعت نفت ونزوئلا سرمایه‌گذاری می‌کنند و ونزوئلا نیز در آمریکا پالایشگاه احداث می‌کند تا مشکلات گذشته در مبادلات نفتی دو کشور ایجاد نشود و هر دو کشور نتوانند معادلات را تغییر دهند. اتحادی که گیوستی پایه‌گذاری کرد از سوی چپی‌ها، کندن گور اوپک اطلاق شد.
گیوستی دشمن اوپک بود و قصد داشت با حمایت آمریکا، تولید نفت را به حدی افزایش دهد که اوپک از بین برود.
ونزوئلا در خدمت آمریکا
تا سال 1997، میزان تولید ونزوئلا افزایش یافت و به رقم 3.3 میلیون بشکه رسید. آمریکایی که از سال 1980 تنها 150 هزار بشکه از ونزوئلا وارد می‌کرد در سال 1997 میزان وارداتش را به رقم یک‌میلیون و 400 هزار بشکه رساند.
این‌یک اتفاق مهم برای آمریکا بود، بیش از 40 درصد نفت ونزوئلا را وارد می‌کند تا 17 درصد از نیازهایش تأمین شود.
شورای امنیت ملی بیل کلینتون از این اتفاق بسیار خوشحال بود به‌طوری‌که آن را یک پیروزی اعلام کرد و اذعان داشت ما یک گام دیگر برای کاهش وابستگی به خاورمیانه برداشته‌ایم و اینک، ونزوئلا عرضه‌کننده شماره یک نفت ایالات‌متحده است.
داستان اختلاف ونزوئلا در اوپک
در 29 نوامبر 1997 سهمیه تولید خود را بالا برد و به ونزوئلا تکلیف کرد با رعایت سهمیه ها، نباید بیشتر 2 میلیون و 850 هزار بشکه تولید کند اما گیوستی، به توجه به این موضوع مدام از افزایش تولید می‌گفت؛ او روی رقم 6 میلیون و 200 هزار بشکه تأکید داشت و قصد داشت بازار آمریکا را در دست بگیرد.
پمپاژ شدید نفت ونزوئلا به آمریکا، بیشتر از چیزی بود که فکرش را می شد کرد؛ در فاصله اکتبر 1977 تا دسامبر 1998 قیمت نفت سقوط کرد و عربستان و مکزیک، برای حفظ سهم خود از بازار آمریکا و مقابله با ونزوئلا، به تشدید کاهش قیمت ها دامن زدند.
شکایت علیه ونزئلا
قیمت نفت سر چاهی در آمریکا به کمتر از 8 دلار رسید و شرکت‌های مستقل داخلی، تهدید کردند علیه دولت‌های آمریکا و ونزوئلا اقامه دعوا می‌کنند.
سازمانی با عنوان «نفت داخلی را نجات دهید» تشکیل شد و به‌سرعت در رسانه‌ها مورد استقبال واقع شد. وقتی نامه دادخواهی این سازمان توسط برخی رسانه‌ها منتشر شد، شرکت نفت ونزوئلا در بیانیه ای هرگونه قیمت شکنی در بازار آمریکا را رد کرد ولی در عرض یک هفته تولید خود را 500 هزار بشکه کاهش داد هرچند که برای حفظ اعتبار خود، این اقدامش را پیروی از سهمیه های اوپک اعلام کرد.
گیوستی تا سال 1999میلادی نفت ونزوئلا را طوری اداره کرد که منافع آمریکا را تامین می کرد. با روی کار آمدن چاوز، همه چیز عوض شد تا دوران جدیدی آغاز شود.
