کنفرانس لندن قطعا برگزار می‌شود

امیر حسین هاشمی جاوید/ اصرار عجیبی دارد سید مهدی حسینی؛ اصراری برای اجرایی کردن برنامه «لندن نفت» و رونمایی از «قراردادهای لندن» با حضور شرکت های خارجی. می‌گوید با همه حرف‌ها و حدیث‌هایی که در باب قراردادهای لندن فضا را اشغال کرده است، این قراردادها در لندن رونمایی می‌شود. 

وی اعتقاد دارد که برای حضور در کنفرانس لندن باید پر سر و صدا اطلاع‌رسانی کنیم. مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران اخیرا از برگزاری سمیناری در تهران برای معرفی قراردادهای نفتی پیش از برگزاری کنفرانس لندن خبر داده است. برخی شنیده‌ها هم حاکی است که احتمال لغو برگزاری کنفرانس لندن وجود دارد. «ميزنفت» به منظور بررسی این رویدادها، با سیدمهدی حسینی گفت‌وگویی انجام داده‌ است که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:

 
*شنیده‌ها حاکی از آن است که به علت بروز بعضی مشکلات، برگزاری کنفرانس لندن، به احتمال فراوان ملغی و به جای آن سمیناری در تهران برگزار می‌شود. این خبر تا چه حد صحت دارد؟

خیر اینچنین نیست و کنفرانس لندن قطعا برگزار و در  اجلاس آذرماه از قراردادهای نفتی جدید ایران (IPC) رونمایی می‌شود.
کمیته ویژه بازنگری قراردادهای نفتی برای دستیبابی به این تیپ قرارداد، حدود یک سال و نیم کار کارشناسی کرد و برای معرفی آن به شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی هم برنامه‌ریزی‌های چشمگیری کرده است.

همه شرکت‌های نفتی بین‌المللی در انتظار رونمایی از قراردادهای نفتی ایران هستند. همه دنیا دارد نگاه می‌کند، به‌طور قطع مهمترین سمینار نفتی در دهه حاضر، همین کنفرانس لندن می‌شود.
 
*مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران اخیرا از برپایی کنفرانس رونمایی از قراردادهای نفتی ایران در اواسط آبان‌ماه در تهران خبر داده و گفته‌اند که کنفرانس مکمل آن هم به احتمال زیاد یکی دو ماه بعد در لندن برگزار می‌شود...

بله، طبق برنامه‌ریزی‌هایی که انجام شد، مدل اولیه قراردادهای جدید نفتی تحت عنوان IPC پس از چهار ماه بررسی، در اسفندماه 1392 در هم اندیشی نظام جدید قراردادهای صنعت نفت معرفی شد.

از آغاز مهرماه 92 که آقای زنگنه وزیر شدند، کمیته ویژه بازنگری قراردادهای نفتی را تشکیل دادند و کار این کمیته آغاز شد و قرار بر این شد که با بررسی قراردادهای موجود، تجربه‌های قبلی و سابقه قراردادهای پیشین و... به مدل جدید قراردادی دست پیدا کنیم که جذب سرمایه‌گذاری در صنعت نفت و تأمین منافع کشور در این بخش را بهینه و میسر کند.

در ادامه هم مقرر شد تا بر اساس تجربه‌ای که سال‌ها پیش در این زمینه به دست آوردیم، برای رونمایی از این تیپ قرارداد و معرفی آن به شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران، یک سمینار در داخل و یک سمینار هم در خارج از کشور برگزار کنیم.
 
*فکر می کنید این سمینار هم شبیه سمینارهای قبلی باشد؟

بله، در سال 1999 به منظور معرفی قراردادهای نفتی و پروژه‌های صنعت نفت ایران و جذب سرمایه‌‌گذاری برای توسعه آنها  سمیناری را در تهران و یک سمینار هم در لندن برگزار کردیم که به سمینار قرن شهرت یافت که نتیجه آن جذب 40 تا 50 میلیارد دلار سرمایه در صنعت نفت کشور بود و ماحصل آن عسلویه و پارس جنوبی و ایجاد ظرفیت تولید یک میلیون بشکه‌ای نفت خام شد. در حاشیه آن هم حدود 17  میلیارد دلار هم در پتروشیمی جذب و کلی کار در کشور ایجاد شد.

امروز ارزش محصولات همان پروژه‌ها، با احتساب نفت 100 دلاری، سالانه بیش از یکصد میلیارد دلار و با نفت 60 دلاری، بیش از 70 میلیارد دلار در سال برآورد می‌شود که دستاوردهای بسیار چشمگیری برای کشور به شمار می‌رود.
 
*حالا چرا لندن؟

به دلیل اینکه مرکز برگزاری این گونه همایش‌های بین‌المللی، لندن است. بالاخره لندن مرکز فعالیت بسیاری از شرکت‌های نفتی و نهادهای انرژی و سازمان‌های بین‌المللی است و به‌طور مرسوم بسیاری از کشورها برای برگزاری چنین همایش‌هایی و ارتباط با شرکت‌ها و نهادهای بین‌المللی، لندن را برمی‌گزینند.

لندن مرکز تحولات نفتی است؛ بالاخره «Oil & Money» آنجاست. «IP» آنجاست و مقر اصلی بسیاری از شرکت‌های بزرگ نفتی بین‌المللی در پایتخت انگلستان است و در آنجا فعالیت می‌کنند. تمام راندهای عراق هم در لندن برگزار شده است، بنابراین لندن یک مرکز تحولات در صنعت نفت جهان است و عموم کشورها، سمینارهایی از این دست را در لندن برگزار می‌کنند، بنابراین ما هم تصمیم گرفتیم قراردادهای نفتی را در لندن رونمایی کنیم تا شرکت‌های بزرگ نفتی را جذب کنیم.
 
*هدف اصلی شما در این زمینه چه بود؟

به‌طور طبیعی هدف ما از برگزاری این کنفرانس و رونمایی از قراردادهای نفتی در لندن، اقتصادی است، اما یک هدف سیاسی هم پشت آن داشته‌ایم و آن این بود که لابی نفتی بسیار قوی دنیا را پشت مذاکرات هسته‌ای بگذاریم تا با جاذبه‌هایی که ایجاد می‌کنیم، آنها را در برابر تحریم‌ها قرار دهیم.

من آدم کم سر و صدایی هستم، ولی در چند وقت اخیر در رسانه‌ها پررنگ‌تر حضور داشتم، دلیلش هم این بود که در راستای این سیاست‌گذاری باید پر سر و صدا  حرکت کرد و تا حدود زیادی موفق عمل کردیم.
 
*علت اصلی تمدید چند باره زمان برگزاری کنفرانس لندن چه بود؟

خب ما در ابتدا یک هم‌اندیشی در اسفند 92 در تهران برگزار کردیم و برنامه داشتیم چندی پس از آن در اردیبهشت 93 هم کنفرانسی در لندن برگزار کنیم، اما آمریکایی‌ها دست ما را خواندند، چون حدود هفده 18 سال پیش از این سوراخ گزیده شده بودند، پس آمدند مؤسسه برگزار کننده کنفرانس را تهدید کردند و گفتند اگر برگزار کنید، اجازه نمی‌دهیم شرکت‌ها در این کنفرانس حضور پیدا کنند.

ما هم قرار نبود که برای کفاش‌ها کنفرانس برگزار کنیم، قرار بود این سمینار برای شرکت‌های نفتی برپا شود، طبیعتا بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که نمی‌توانیم کنفرانس را به این شکل برگزار کنیم، پس صبر کردیم. شرکت برگزار کننده هم گفت اگر برگزاری کنفرانس را تا ماه نوامبر عقب بیاندازید، همکاری می‌کنیم. از سوی دیگر پیش‌بینی بر این بود که مذاکرات هسته‌ای در ماه جولای یا آگوست به نتیجه برسد که این اتفاق نیفتاد و ما هم ناگزیر شدیم، برگزاری کنفرانس لندن را عقب بیاندازیم تا اینکه سرانجام با به نتیجه رسیدن مذاکرات، تاریخ دسامبر 2015 برای برگزاری کنفرانس نهایی شد.
 
*چرا اخیرا به این نتیجه رسیدید که پیش از برگزاری کنفرانس لندن، همان کنفرانس را در تهران هم برگزار کنید؟ اساسا تفاوت این دو کنفرانس چیست؟

گروهی از دوستان خوب ما در این مملکت معتقدند که همه کارها باید در داخل کشور انجام شود و نباید بیرون رفت. خود من هم شخصا معتقدم که باید از همه ابزارها در جهت حفظ منافع ملی استفاده کرد و از جمله برگزاری کنفرانس در لندن و حتی اگر بشود در آمریکا و هر کاری هر جایی که لازم باشد و به حفظ منافع مملکت کمک می‌کند، باید رفت و آن را انجام داد، ولی باید توجه کرد که قاعده بازی در دنیا همین است، اما خوب دوستانی اصرار دارند در تهران باشد، خوب ما در تهران هم برگزار می‌کنیم.

بنابراین هم‌اکنون برنامه این است که دو سمینار مشابه؛ یکی در تهران و دیگری در لندن برگزار شود که البته سمینار داخلی در اسفند 92 برگزار شد و در آبان ماه هم دوباره برگزار می‌شود و پس از آن، کنفرانس لندن را برگزار می‌کنیم تا مدل جدید قراردادهای نفتی ایران را به دنیا معرفی کنیم.
 
*بر اساس اطلاعاتی که از شرکت برگزار کننده کنفرانس لندن به دست آمده، تا کنون شرکت‌های بزرگ نفتی برای حضور در این کنفرانس ثبت نام نکرده‌اند و بيشتر ثبت‌نام‌كنندگان، شركت‌هاي گمنامی از كشورهاي هند، كره‌جنوبي، مالزي، چين، ايتاليا، چك و امارات هستند و شركت دوو و نمایندگی شركت لوك اويل در ايران در این کنفرانس ثبت‌نام کرده‌اند... علت اینکه غول‌های نفتی تا کنون از شرکت در این کنفرانس استقبال نکرده‌اند، چیست؟ن
 
بر اساس آخرین اطلاعات ما، تا کنون 80  گروه و شرکت از طریق سایت «cwc» برای شرکت در کنفرانس لندن ثبت‌نام کرده‌اند و همچنین 200 گروه هم در نوبت ثبت‌نام قرار دارند که اتفاقا به قول خود شرکت برگزارکننده، این کنفرانس، یکی از پراستقبال‌ترین برنامه‌هایی است که این شرکت تا کنون برگزار کرده است.

در نظر داشته باشید که تمام شرکت‌های نفتی منتظر بودند ببیند که تصمیمات کنگره آمریکا به کجا می‌رسد، چون این شرکت‌ها برای حضور در این کنفرانس، محدودیت‌های حقوقی دارند، بنابراین منتظر بودند ببینند فضا به کدام سمت می‌رود؛ آیا می‌توانند ثبت‌نام کنند یا نه!؟

بالاخره شرکت‌های بین‌المللی برای همکاری با ایران با مباحث حقوقی روبه‌رو هستند، اما امروز فضا تغییر کرده و تصمیمات کنگره هم روشن شده و امید است از این پس، وقوع رویدادهای تازه و حضور شرکت‌های بزرگ در این کنفرانس را شاهد باشیم.
 
*برخی منابع از احتمال لغو کنفرانس لندن خبر داده‌اند که در صورت لغو، شرکت ملی نفت ایران باید طبق تفاهم با شرکت برگزار‌کننده 200 هزار دلار به این شرکت جریمه پرداخت کند. شما این اخبار را تأیید می‌کنید؟

این اخبار از کجا آمده است، اصلا چرا باید از لغو برگزاری کنفرانس لندن صحبت کنیم، مطلقا درباره این موضوع فکر هم نکرده‌ایم.

مؤسسه‌ای قرار بوده است کنفرانسی برگزار کند، ما هم اعلام آمادگی و مقرر کرده‌ایم از این شرایط استفاده کنیم. تفاهمنامه‌ای نداریم. اما قطعا برگزاری کنفرانس لندن لغو نمی‌شود. اما بالاخره شرکت برگزار کننده برای برگزاری این کنفرانس، رزرو و نگهداری هتل و... قطعا هزینه‌هایی کرده است. طبیعتا هیچ شرکت و هتلی به رایگان خدماتی به ما ارائه نمی‌کند. این هزینه‌ها غیرقابل بازگشت است و...
 
*شما در مصاحبه‌ای با بلومبرگ گفته بودید که تهران ٤٥ پروژه نفت و گاز را برای ارائه در کنفرانس لندن انتخاب کرده است. اما منابع دیگری از معرفی ۵٠ پروژه نفتی و گازی به ارزش ١٨۵میلیارد دلار در کنفرانس لندن خبر دادند، اما خود سایت برگزاری کنفرانس 51 پروژه را برای این منظور معرفی کرده است، بالاخره چه تعداد پروژه و با چه مشخصاتی در این کنفرانس به شرکت‌های خارجی معرفی می‌شود؟

حالا چه فرقی می‌کند. بالاخره این پروژه‌ها و مشخصاتشان کمی بالا و پایین می‌شود؛ ما پیوسته در حال بازنگری درباره آنها هستیم و تا روزی که در سمینار حضور پیدا کنیم، ممکن است تعداد پروژه‌هایی که معرفی می‌کنیم را کمتر یا بیشتر کنیم.
 
*این پروژه‌ها را در کنفرانسی که آبان ماه در تهران برگزار می‌شود هم معرفی می‌کنید؟

ایده برگزاری کنفرانس در تهران اخیرا مطرح شده است و شرکت ملی نفت ایران آن را برگزار می‌کند، حالا باید ببینیم که آقایان در این زمینه چه برنامه‌ای دارند، به هر صورت ما به برگزاری این کنفرانس کمک خواهیم کرد، اما برنامه آن هنوز در نیامده، ولی هدف اصلی ما این است که پیش از برگزاری کنفرانس لندن، قرارداد را در تهران هم رونمایی کنیم.
 
*در فهرست 51 پروژه‌ای که سایت «www.iranpetroleumcontract.com» برای معرفی در کنفرانس لندن از آنها نام برده است، بعضی پروژه‌های توسعه میدان‌های مستقل یا مشترک وجود دارند که هم‌اکنون پیمانکاران داخلی در آن مشغول به کارند، در این صورت، تکلیف پیمانکاران داخلی فعال در این پروژه‌ها چیست؟

ما تلاش می‌کنیم که این پروژه‌ها از فهرست معرفی به شرکت‌های خارجی حذف یا برای مشارکت شرکت‌های داخلی و خارجی برنامه‌ریزی مشخصی شود، به همین دلیل هم گفتم که در حال بررسی این پروژه‌ها هستیم و تا روز برگزاری کنفرانس تمهیدهای لازم در این زمینه اندیشیده می‌شود.