۰
۱
نگاهی به وعده 30 ماه پیش وزیر نفت

دولت سیزدهم؛ ناکام در پالایشگاه سازی

میز نفت - دولت سیزدهم وعده داده بود تا پایان عمر خود، ظرفیت پالایشی را با پالایشگاه سازی یک میایون بشکه در روز افزایش دهد اما به دلیل رها شدگی صنعت پالایش، در تحقق هدف خود ناکام مانده است. موضوعی که نفتی ها از شنیدنش بیزار هستند.
پالایشگاهه نفت | میز نفت
پالایشگاهه نفت | میز نفت
وزیر نفت در روزی که به مجلس شورای اسلامی رفت، از یک هدف مهم پرده برداری کرد؛ او گفت ظرفیت پالایشی کشور تا پایان دولت سیزدهم به سه میلیون بشکه افزایش یافته و به سه میلیون بشکه در روز می رسد.

از آن تاریخ تا به امروز، حدود 30 ماه می گذرد اما نه ظرفیت پالایشی کشور افزایش خاصی داشته و نه پروژه پالایشی جدیدی آغاز شده است.

از آن روز تا به امروز، ایران از صادرکننده بنزین به واردکننده بنزین تغییر شکل داده و هیچ کس هم از وزارت نفت نمی پرسد ماجرای وعده های بزرگ در ابتدای دولت سیزدهم به کجا رسید.

از جمله پالایشگاه هایی که از دولت قبل به دولت سیزدهم رسید و به حال خود رها شده، پالایشگاه آناهیتای کرمانشاه است. هرچند وزارت نفت گفته با انعقاد تفاهم نامه ای قرار است به این پروژه 100 هزار میلیارد تومان تزریق شده تا پروژه تکمیل شود اما قطعا، این پروژه هم به طرح پتروپالایشگاه شهید سلیمانی دچار خواهد شد.

مرداد 1401 بود که تفاهم نامه ساخت این پالایشگاه 300 هزار بشکه ای در حضور رئیس جمهور امضا شد و به تازگی، این طرح صاحب زمین شده است. ساخت این واحد پالایشی با توجه به تجربه طرح های گذشته حتما بیش از 8 سال به طول خواهد انجامید آن هم با توجه به کمبود منابع مالی برای سرمایه گذاری.

سایر طرح های پالایشی هم که از دور خارج شده و تنها روی کاغذ دنبال می شوند؛ همه این اتفاقات فقط نشان می دهد وزارت نفت در افزایش ظرفیت پالایشی کشور می تواند بیش از 5 درصد به ظرفیت مورد نیاز اضافه کند ولی ادعای یک میلیون بشکه ای در سر دارد و آن را به خورد رسانه ها می دهد.

عملکرد این وزارتخانه، در حوزه پالایش به قدری ضعیف بوده که به تازگی اعتراض رهبر انقلاب را در پی داشته و ایشان نسبت به کسری بنزین و واردکننده شدن ایران، نقد تندی را به وزارت نفت وارد کردند.
دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۰۵:۵۵
کد مطلب: 37110
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


Iran, Islamic Republic of
چراپروژه قاسم سلیمانی هرمزگان/آناهیتای کرمانشاه/...با سرعت لاک پشتی پیش میروند وبایستی دستگاههای نظارتی همچون دیوان محابات/بازرسی کل کشورو... ورود نمایند سبک فرسوده مدیریت جلیل سالاری (مدیرعامل پالایش وپخش)ومدیرش فرهاداحمدی (مدیرعامل شرکت مهندسی ساختمان نفت)است .چراکه آنها راهبرد جدیدتحول کشوررا بنظردردولت سیزدهم بدرستی درک نکرده اند آنها بیشتر دنبال حفظ پست کار خود بودند نه نظام وصنعت پالایش کشور.آنها فقط میخواستند دربدنه وزارت نفت جایگاهی برای خود(همچون دهه 80)درست کنند که با حمایت آقایان شیوا وضیغمی به این خواسته تکراری خود رسیدند!!ولی آیا فکر نکردند آنها یا ازابتدا میبایست(باتوجه به ظرفیتهای ذاتی خوددرنفت) این سمتها رایااصلاازابتداقبول نمیکردند ویا تغییر منش فکری درپیشگاه خدا ونظام وملت شهیدپرورایران جهت خدمتگزاری موثرتردراین دوران سخت تحریم میدادند؟؟؟